หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 46

บทที่ 46 ผมเป็นบรรพบุรุษของพวกคุณ

ตามมาด้วยเสียงของผู้ชายคนนั้นดังออกมา สายตาของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวต่างก็มองมาที่ตัวของลู่เสี้ยงหยาง

พวกสาวสวยต่างปิดจมูก และพูดด้วยใบหน้าที่เหน็บแนมว่า “นี่เศษขยะใช่ไหมเนี่ย ตอนนี้ทั้งห้องพวกเราเต็มไปด้วยกลิ่นขยะ เหม็นจริงๆเลย”

ผู้ชายอีกคนหนึ่งจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดุร้าย ในใจเริ่มขาดความมั่นใจเล็กน้อย

คืนนี้ พวกเขาสองคนต่างถูกหลิวผิงนัดมา หลิวผิงบอกพวกเขาว่า อยากจะแนะนำคนใหญ่คนโตคนหนึ่งให้กับพวกเขา

หากในตอนนี้ คนใหญ่คนโตคนนั้นเข้ามา และเห็นไอ้เด็กเก็บขยะโผล่มาในห้องส่วนตัว ก็จะทำให้คนใหญ่คนโตคนนั้นรับไม่ได้ แล้วอะไรจะเกิดขึ้น

ถ้าหากคนใหญ่คนโตไม่พอใจ พวกเขาทั้งสองคนก็จำเป็นต้องแบกรับผลที่ตามมา

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ร่างของชายคนนั้นก็เริ่มสั่น สบถออกมาทีละคำใส่ลู่เสี้ยงหยาง “ไสหัวออกไปให้พ้นหน้ากู มาทำลายเรื่องดีๆของกูพังหมด แกนี่มาขัดโชคขัดลาภจริงๆเลย”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม และพูดอย่างใจเย็น “พวกคุณสองคนรู้ไหมว่าผมเป็นใคร กล้ามาใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับผม”

ผู้ชายทั้งสองคนมองหน้ากัน ใบหน้าต่างตกตะลึง เด็กคนนี้มีชื่อเสียงมากรึไง ถึงได้พูดด้วยน้ำเสียงดังขนาดนี้

“โอ้ พี่ซุน พวกเราจะมัวมาไร้สาระอะไรกับเขา รีบโยนไอ้เศษขยะคนนี้ออกไปเถอะ หากเขาอยู่ในห้องส่วนตัวต่อ พวกเราก็จะเหม็นเขาจนปวดหัว” สาวสวยคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้ารังเกียจ

“ฮ่าๆๆ” สาวสวยคนอื่นๆต่างพากันหัวเราะปิดปาก พลางมองดูสายตาของลู่เสี้ยงหยางอย่างหยอกล้อ ราวกับกำลังมองดูตัวตลกอยู่

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจเสียงหัวเราะของพวกเขา และพูดกับตัวเองว่า “ฉันชื่อลู่เสี้ยงหยาง”

ลู่เสี้ยงหยางเหรอ

ชายคนหนึ่งดูเหมือนจะได้ยิน ขมวดคิ้วและพูดว่า “ลูกเขยคนนั้นที่แต่งเข้าไปผลาญของตระกูลเย่เหรอ ลู่เสี้ยงหยางใช่ไหม”

“แม่ง ที่แท้ก็เป็นไอ้พวกไก่อ่อนคนหนึ่งที่เกาะผู้หญิงกิน” ชายอีกคนหนึ่งสบถด้วยเสียงต่ำ เตรียมเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเข้ามา และโยนลู่เสี้ยงหยางออกไป

ดูเวลาแล้ว คนใหญ่คนโตคนนั้นคงใกล้จะถึงแล้ว

ในขณะเดียวกัน เสียงเหน็บแนมของพวกสาวสวยที่มีต่อลู่เสี้ยงหยางนั้นก็ได้เกิดขึ้นต่อเนื่องกันไปเป็นระลอก

“ก็อีแค่เศษสวะคนหนึ่งไหมล่ะ มาช่วยพี่สาวเลียรองเท้าให้สะอาด พี่สาวจะให้คุณ 200 หยวน”

“เหอะๆ 200 หยวน น้อยไปรึเปล่า เธอดูสิเขาน่าสงสารขนาดนี้ มา เอาถุงน่องของพี่สาวไปซักซะ พี่สาวจะให้คุณ 300 หยวน”

“โอ้ เครื่องประดับชิ้นหนึ่งของฉันเพิ่งตกอยู่ในถังขยะ คุณช่วยไปหามาให้ฉันหน่อย ฉันจะให้คุณ 400 หยวน”

“ฮ่าๆๆ”

ในเสียงที่เยาะเย้ยอยู่นั้น ประตูห้องส่วนตัวก็ได้เปิดขึ้น และหลิวผิงก็รีบเดินเข้ามา

ในตอนนี้สีหน้าของหลิวผิงน่าเกลียดมาก และเหงื่อก็ตกออกมาจากหน้าผากของเขา ขณะที่กำลังเดินอยู่ทางเดินด้านนอก เขาก็ได้ยินคำเยาะเย้ยลู่เสี้ยงหยางของคนเหล่านี้ในห้องส่วนตัว

พวกโง่เหล่านี้จะรู้ได้อย่างไรว่า ลู่เสี้ยงหยางก็คือคนใหญ่คนโตที่พวกเขาจะต้องคุกเข่าเลียต่อไป

ในไม่ช้า หลิวผิงก็มาที่ด้านข้างของลู่เสี้ยงหยาง โค้งคำนับเก้าสิบองศา และพูดด้วยความเคารพว่า “คุณชายลู่ คุณมาแล้ว”

เงียบสงบ!

เงียบสงบกันทั้งห้อง! เข็มหล่นก็ได้ยิน!

ชายสองคนที่เคยเยาะเย้ยคุณชายลู่มาก่อนหน้านั้น สีหน้าก็มีความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ราวกับว่าเห็นผีในตอนกลางวัน ตัวสั่นและเกือบจะตกจากโซฟา

โครมโครมโครม

สาวสวยเซ็กซี่นับไม่ถ้วนที่ล้อมรอบด้วยชายทั้งสอง ล้มลงทีละคน ร่างราวกับว่าถูกฟ้าผ่าลงมา จึงไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป

ฐานะของหลิวผิงมีเกียรติระดับไหน ทำไมเจอลู่เสี้ยงหยางก็ต้องแสดงการคำนับเช่นนี้

เป็นไปได้ไหมที่เขาเป็นคนใหญ่คนโตคนนั้นเหมือนที่ หลิวผิงพูด

เพียงแค่พวกเขาไม่คิดเลยว่า คนใหญ่คนโตอย่างลู่เสี้ยงหยางจะแต่งตัวมอซอแบบนี้ได้อย่างไร

การเผชิญหน้าคำนับของหลิวผิงนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็แค่พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปที่ชายทั้งสอง และถามว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น”