หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 481

บทที่ 481 หญิงสาวปริศนาในชุดจีนโบราณ

ไม่นาน เล่าเศรษฐีค่อยๆ ได้สติกลับคืนมา ต่างคุกเข่าลงต่อหน้าลู่เสี้ยงหยาง พร้อมกับกล่าว “คุณลู่ หลังจากนี้ ผมยินดีที่จะติดตามคุณ”

ตลกสิ้นดี การที่พวกเขามาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อประจบสอพลอตระกูลหาน แต่ตอนนี้ ตระกูลหานได้ถูกลู่เสี้ยงหยางถอนรากถอนโคนจนสิ้นซาก

นั่นก็หมายความว่า อำนาจของลู่เสี้ยงหยางนั้นอยู่เหนือตระกูลหาน พวกเขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายประจบลู่เสี้ยงหยางแทนเป็นเรื่องธรรมดา

ลู่เสี้ยงหยางไขว้มือเอาไว้ที่ด้านหลัง ไม่ตอบโต้ใดๆ

ส่วนคนเหล่านี้ไม่ได้รับการอนุญาตจากลู่เสี้ยงหยาง พวกเขาไม่กล้าลุกขึ้นตามอำเพอใจ ยังคงคุกเข่ากับพื้นอยู่อย่างนั้น

รองผู้นำตระกูลหาน และรองผู้นำตระกูลหลิวต่างส่งสายตาให้กัน ก่อนที่จะคุกเข่ากับพื้นพร้อมอย่างพร้อมเพรียงกัน เอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางด้วยความนอบน้อม “คุณลู่ จากนี้ไป ตระกูลหานและตระกูลหลิวทั้งจะเป็นสุนัขรับใช้สองตัวของคุณ ไม่ว่าคุณจะรับสั่งอะไร เราจะทำตามอย่างไม่มีข้อสงสัย”

เอ่อ! เมื่อได้ยินประโยคนี้ เหล่าเศรษฐีต่างพากันเหงื่อแตกโชก เป็นสุนัขรับใช้สองตัวของคุณลู่อย่างนั้นหรือ? นี่มันเป็นการลดศักดิ์ศรีตนเองเกินไปหรือเปล่า?!

แต่เมื่อไตร่ตรองอีกที ตอนนี้ชีวิตของพวกเขาอยู่ในเงื้อมมือของลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยงหยางสั่งให้เขาอยู่ พวกเขาก็ต้องอยู่ หากสั่งให้พวกเขาไปตาย พวกเขาก็ต้องไปตาย แบบนี้ต่างอะไรกับสุนัขกันล่ะ? เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงหยักหน้าตาม “คุณลู่ ต่อจากนี้พวกเราเองก็เป็นสุนัขรับใช้ของคุณเหมือนกัน คุณสั่งให้เราไปกัดใคร เราก็จะไปกัดคนนั้น”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพยักหน้าเมื่อผ่านไปสักครู่ ตอนนี้เขาก่อตั้งสำนักฉางเซิงขึ้นมาแล้ว เป็นช่วงที่เขาต้องการกำลังคน

แม้ว่าคนของตระกูลหานและตระกูลหลิวจะเพิ่งพาไม่ได้ แต่ถ้าให้พวกเขาทำงานเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่เลวเหมือนกัน

เมื่อพวกเขาได้ยินการตอบรับของลู่เสี้ยงหยาง ทุกคนต่างถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ภัยพิบัติในครั้งนี้ ในที่สุดพวกเขาก็รอดไปได้เสียที

“ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคุณลู่ที่ไว้ชีวิตของพวกเรา ในอนาคตไม่ว่าจะให้เราทำอะไร เราจะทำตามอย่างไม่ขัดข้อง” ตระกูลหาน ตระกูลหลิวและเหล่าเศรษฐีต่างกราบขอบพระคุณอย่างยำเกรง

“พอได้แล้ว พวกคุณลุกขึ้นเถอะ หวังว่าพวกคุณจะจำสิ่งที่พูดไปในวันนี้ให้ดี วันหลังจากใครที่กล้าหักหลังผม จุดจบของหานจิ่วโจวและหลิวชิงไห่จะเป็นจุดจบของพวกแก” ลู่เสี้ยงหยางเอ่ย

“ไม่กล้าครับ คุณลู่ ต่อจากนี้เราจะพักดีกับคุณแต่เพียงของเดียว” ทุกคนประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับลุกขึ้นจากพื้นอย่างสั่นเทา

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ คิดอะไรขึ้นมาได้ จึงหันไปทางหานจิ่วเทียน “ตอนนี้ผมต้องการห้องส่วนตัว”

ก่อนหน้านี้ที่เถ่ซานเผชิญหน้ากับหลิวชิงไห่ เถ่ซานถูกเล่นงานจนพิการไปแล้ว ต่อจากนี้ สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางจะทำ คือการซ่อมบำรุงกองกำลัง

หลังจากที่ผ่านการรบในครั้งนี้ ลู่เสี้ยงหยางได้รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของหุ่นเชิดแห่งเทพสงครามเสียที หลังจากนี้หากได้เถ่ซานคอยติดตามตน เขาต้องเป็นผู้ติดตามที่จงรักภักดีที่สุดแน่นอน

“ได้ครับ คุณลู่ตามผมมาเลยครับ” หานจิ่วเทียนเร่งลุกขึ้น พาลู่เสี้ยงหยางไปที่ห้องลับ

เดิมทีที่นี่มีเพียงแค่ผู้นำตระกูลเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ บัดนี้ ก็ต้องกลายเป็นของลู่เสี้ยงหยางไปโดยปริยาย

ไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางลงมือทำการรักษาเถ่ซานทันที

ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องโถงภายนอก

เหล่าเศรษฐีที่มาร่วมงานแต่งได้เดินทางกลับไปกันเกือบหมดแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงแค่เหล่าผู้ที่มีอำนาจและตระกูลหลิวที่ยังอยู่

“เฮ้อ” หานจิ่วเทียนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สายตาตกไปอยู่ที่หานปิงหาน ด้วยความสับสน

ความบาดหมางระหว่างหานปิงหานและลู่เสี้ยงหยาง หาน

จิ่วโจวเคยบอกเขาแล้วก่อนหน้านี้

วันนี้แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้เอาความหานปิงหาน แต่ถ้าปล่อยให้หานปิงหานอยู่ในตระกูลต่อไป คงจะเกิดเรื่องขึ้นได้ในอนาคต

เพราะงั้นเขาจึงหันไปเอ่ยกับหานปิงหานอย่างเย็นชา “หานปิงหาน เรื่องนี้ เธอควรรับผิดชอบทั้งหมด หากไม่ใช่เพราะคุณลู่ใจกว้างมีเมตตา ไว้ชีวิตเธอ ตอนนี้เธอก็คงจะตายไปตั้งนานแล้ว แต่คนในตระกูลหานไม่ได้ใจกว้างเหมือนคุณลู่หรอกนะ เธอมีเรื่องกับคุณลู่มาก่อน เธอก็เป็นศัตรูสำหรับเรา เพราะงั้นตระกูลหานเธอจึงไม่สามารถอยู่ต่อไปได้ เห็นแก่ที่เธอรับใช้ตระกูลหานมานานหลายปี เธอรีบไสหัวไปซะ เราจะไว้ชีวิตเธอ”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หานปิงหานมีสีหน้าขมขื่น สุนัขรับใช้อย่างหานจิ่วเทียน ยึดมั่นในหน้าที่เหลือเกินนะ