หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 491

บทที่ 491 แทงทะลุดานเถียน

ลู่เสี้ยงหยางมองจางเต้าจี๋นิ่ง ทันใดนั้นกลับหัวเราะออกมา ด้วยใบหน้าเยาะเย้ย

นี่สินะสถาบันแห่งความยุติธรรม ก็คลิปจากกล้องวงจรปิด ก็ตัดสินว่าเขาเป็นคนร้าย

การกระทำแบบนี้ มันต่างอะไรกับสถาบันมืด?

เมื่อจางเต้าจี๋เห็นว่าลู่เสี้ยงหยางจะตายอยู่แล้ว ยังหัวเราะออกมาได้ ใบหน้าเขาด้านชาไร้ความรู้สึก อยากจะให้อาจารย์ทั้งสองที่คุมตัวลู่เสี้ยงหยางเอื้อมมือออกไป สังหารเขาซะ

แต่ในตอนนี้เอง จูหยู่เจินเอ่ยขึ้นกะทันหัน “ผู้อำนวยการ ไม่ว่าอย่างไร ลู่เสี้ยงหยางก็เป็นนักเรียนจองฉัน สั่งสอนศิษย์ไม่ดีเป็นความผิดของอาจารย์ ฉันมีความรับผิดชอบอย่างมหัน ถ้าเช่นนั้น ลู่เสี้ยงหยางปล่อยให้อาจารย์ประจำชั้นอย่างฉันจัดการเถอะ”

คำขอนี้มีเหตุผล จางเต้าจี๋เหลือบมองจูหยู่เจินด้วยความชื่นชม

จูหยู่เจินเข้าใจที่จะเห็นแก่เห็นร่วม มีความยุติธรรม ไม่ได้ปกป้องเข้าข้างศิษย์ของเธอ

“ได้ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเธอ” จางเต้าจี๋พยักหน้า

จูหยู่เจินก้าวฝีเท้า มุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ด้วยสีหน้าดำทะมึน

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

เย่สวนร้อนในจนร้องไห้ออกมา แทบอยากจะพุ่งออกไป เผชิญหน้ากับเรื่องราวเหล่านี้ไปพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

หากแต่เขาเดินได้เพียงสองก้าว ก็ถูกเสว่เฟยเส่และกงหยู่หนิงรั้งเอาไว้เสียก่อน

ในสถานการณ์แบบนี้ หากเย่สวนเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย ไม่ส่งผลดีต่อเธอแม้แต่น้อย

เสว่เฟยเส่สับสน เธอยังติดค้างหนี้บุญคุณของลู่เสี้ยงหยาง ในงานประมูลในตอนนั้น เพราะดาบต้วนหงซิ่ว หากไม่ใช่เพราะลู่เสี้ยงหยาง แขนของเธอถูกทางเจ้าหน้าที่ในงานประมูลตัดทิ้งตั้งนานแล้ว

ไม่คิดเลย ว่ายังไม่ทันได้มีโอกาสตอบแทนบุญคุณลู่เสี้ยงหยาง เขาก็จะถูกสังหารเสียแล้ว

ฉินหยุนเฟยสายตาประกายวิบวับ ในใจตื่นเต้นมาก ฮ่าฮ่า ไม่ชอบไอ้กระจอกเขยแต่งเข้านี่มานานแล้ว วันนี้ขอเพียงแค่มันตายไป คู่หมั้นของเขาหลิ่วหรูยู่ ก็จะไม่มีข้อเรียกร้องใดๆ อีก ถึงตอนนั้นเธอจะต้องแต่งงานกับเขาอย่างไม่มีข้อยกเว้น

ไม่นาน จูหยู่เจินหยุดอยู่ข้างลู่เสี้ยงหยาง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ในมือของเธอถือดาบสั่นเอาไว้

เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของลู่เสี้ยงหยาง ความอาฆาตปกคลุมไปทั่วกาย พร้อมถามคำต่อคำ “มีอะไรจะสั่งเสียไหม เห็นแก่ที่แกเป็นนักเรียนของฉัน อาจารย์ประจำชั้นอย่างฉัน จะช่วยทำแทนแกเอง”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า จ้องกลับไปที่ดวงตาของจูหยู่เจิน “แม้แต่อาจารย์เองก็เชื่อ ว่าผมเป็นคนฆ่าไป๋หมิ่นหมิ่นงั้นเหรอ?”

จูหยู่เจินเอ่ยอย่างเย็นชา “ฉันเชื่อแค่หลักฐาน หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ แม้แต่ตัวแกเองยังอธิบายไม่ได้ แล้วแกคิดว่า ฉันควรที่จะเชื่อแกไหม?”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” ลู่เสี้ยงหยางระเบิดหัวเราะออกมา ดวงตาแดงก่ำ จ้องจู่หยู่เจินนิ่ง “เป็นถึงสถาบันแห่งความยุติธรรม น่าขันสิ้นดี ดูเหมือนว่าพวกคุณเองก็ไม่ต่างอะไรลัทธิมืด ถ้าเช่นนั้นแล้ว ก็ลงมือฆ่าผมเลย”

ประโยคที่ได้พ่นออกมา เหล่านักเรียนและอาจารย์ในสนาม ต่างหน้าถอดสี

ให้ตาย ไอ้ไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงกิน จะตายอยู่แล้ว ยังจะกล้าปากดีอยู่อีก ดูหมิ่นเราอยู่อีก

“ฆ่ามันเลย!”

“ฆ่ามันเลย!”

“ฆ่ามันเลย!”

ชั่วพริบตา เหล้าอาจารย์และนักเรียนต่างประสานเสียงขึ้นพร้อมกัน

“เฮ้อ” จูหยู่เจินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สายตากวาดมองไปรอบสนาม เมื่อเห็นความอุกอาจของทุกคน ดูเหมือนว่าในสถานการณ์แบบนี้ ต่อให้เธอไม่ลงมือ ก็ต้องมีคนอื่นชิงลงมือฆ่าลู่เสี้ยงหยาง

ต่อมา สายตาของเธอหันกลับมาที่ลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง พร้อมเอ่ยอย่างไร้หนทาง “แกเองก็เห็นแล้ว ว่าแกได้กลายเป็นเป้าหมายของทุกคนไปแล้ว อยากจะหลุดพ้น มีเพียงแค่จุดจบเดียวเท่านั้น ตาย”

ซวบ!