หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 5

บทที่5 ของปลอมชั้นเลิศสามแสนกว่า

ฟังสิ่งที่จ้าวเมิงเมิงพูด ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้แสดงอาการอะไร เห็นแก่หยางชาว เขาขี้เกียจจะอธิบายกับผู้หญิงคนหนึ่ง

เมื่อเห็นท่าทีเฉยเมยของลู่เสี้ยงหยาง จ้าวเมิงเมิงก็ยิ่งไม่พอใจ อยากจะเหยียบลู่เสี้ยงหยางซ้ำ ครั้งนี้เธอจึงหันไปพูดกับหลี่หย่าหรู “หย่าหรู ในเมื่อเธอในตอนนี้ไม่ได้รีบร้อนหาแฟน รอเธอเข้าหยูเม่ยหยินกรุ๊ป เธอก็จะได้เจอกับคุณชายระดับสูงในเมืองปินเหอของเรา ถ้าโชคดี อาจได้เจอกับคนในตระกูลลู่จากเมืองหลวง"

ใครก็ตามที่พอมีความรู้ต่างรู้ดี เบื้องหลังหยูเม่ยหยินกรุ๊ปคือตระกูลลู่

เพียงแค่หลี่หย่าหรูสามารถติดต่อกับคนระดับสูงในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปได้ ก็ต้องได้รู้จักคนในตระกูลลู่

“ฉันก็คิดอย่างนั้น” หลี่หย่าหรูมองข้ามลู่เสี้ยงหยางไป แสดงความตื่นเต้นอย่างมาก ถ้าได้รู้จักคนในตระกูลลู่จากเมืองหลวง ทั้งชีวิตนี้เธอก็เหมือนได้อยู่ในระดับสูงลับฟ้า

ตระกูลลู่จากเมืองหลวงยิ่งใหญ่แค่ไหน? เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นสูงยักษ์ใหญ่ของประเทศ ทรัพย์สินทะลุแสนล้าน

“อ้อ” จ้าวเมิงเมิงพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ถอนหายใจออกมา ในใจรู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย หลี่หย่าหรูยังมีความเป็นไปได้ที่ไร้ขีดจำกัด แต่เธอได้ลงหลักปักฐานไปแล้ว

แฟนหนุ่มของเธอหยางชาวไม่ได้มีภูมิหลังที่น่าสนใจอะไร ยิ่งไม่มีกำลังสนับสนุน ครอบครัวมีโรงแรมห้าดาว ทรัพย์สินหลายสิบล้าน ถึงต่อไปหยางชาวสืบทอดกิจการของครอบครัว แต่ก็ยังมีมูลค่าแค่หลักสิบล้าน

ไม่นาน เพื่อนคนอื่นก็ทยอยเข้าห้องคาราโอเกะ

งานเลี้ยงวันเกิดดำเนินไปถึงสี่ทุ่มกว่าถึงสิ้นสุด ตอนลู่เสี้ยงหยางขี่มอไซค์คันเล็กกลับถึงบ้านก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว เย่สวนกับหลิวจิ้งต่างก็เป็นสาวงาม ให้ความสำคัญกับการดูแลผิวพรรณ พวกเธอจึงไม่เคยนอนดึก ปกติสี่ทุ่มกว่าก็เข้านอนแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางเดินย่องไปถึงห้องนอนของเย่สวน ตอนที่ล้างหน้าอยู่ในห้องน้ำ ก็เหลือบไปเห็นชุดชั้นในหลากหลายแบบของเย่สวน จิตใจเต้นแรงสั่นไหว

หลังจากเอนตัวนอนลงบนพื้น เย่สวนก็พลิกตัว ขาเรียวยาวข้างหนึ่งโผล่ออกมาจากผ้าห่ม ทั้งยังมองเห็นร่องใต้กระโปรงที่ทำเอาใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

“โอ้ย...แม้เจ้า! นี่มันของดีจริงๆ” ลู่เสี้ยงหยางนอนมองความเร่าร้อน อีกนิดเดียวก็จะฝ่าฝืนกฎแล้ว

เช้าวันที่สอง ลู่เสี้ยงหยางที่ยังคงสะลึมสะลือก็ถูกเย่สวนปลุกให้ตื่น

เย่สวนบอกว่าเมื่อคืนเธอมีสังสรรค์ที่บริษัท ดื่มเหล้าไป ไม่ได้ขับรถกลับมา เช้าวันนี้จะให้ลู่เสี้ยงหยางไปส่งเธอที่บริษัท

ลู่เสี้ยงหยางตอบตกลงทันที เขารีบล้างหน้าด้วยความเร็วที่ไม่เคยทำมาก่อน แล้วจัดเตรียมรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าไว้พร้อม

กลัวเย่สวนจะโมโหถ้าเขาช้า ลู่เสี้ยงหยางจึงเร่งรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าสุดแรง

เย่สวนทั้งตกใจทั้งโมโห ปากด่าว่าไอ้บ้าคนนี้ไม่หยุด แต่มือทั้งคู่ก็กอดเข้าที่เอวของลู่เสี้ยงหยางไว้แน่น

ลู่เสี้ยงหยางจิตใจพองโต ขยับตัวอย่างไม่สุภาพ ใช้หลังของเขาถูไถต่อหน้าเย่สวน

ยี่สิบนาทีหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนก็มาถึงชิงสุยกรุ๊ป ชิงสุยกรุ๊ปแห่งนี้คือบริษัทของเย่สวน

เย่สวนกระโดดลงจากรถมอเตอร์ไซค์ใบหน้าขาดสีสัน จ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดุดันแล้วเดินเข้าบริษัทไป

แล้วในจังหวะนั้น รถเฟอร์รารี่สีแดงสดก็มาหยุดอยู่ข้างรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของลู่เสี้ยงหยาง ประตูรถเปิดออก ชายพุงโตคนหนึ่งก้าวออกมาจากรถ ทั้งตัวมีแต่ของแบรนด์เนม

เขาไม่ใช่ใครอื่น เป็นจางติ่งเทียนที่ก่อนหน้านี้คิดหาวิธีที่จะได้หลับนอนกับเย่สวน สุดท้ายถูกลู่เสี้ยงหยางทำเสียเรื่อง เขาไม่พอใจมาตลอด วันนี้จึงได้มาที่นี่

จางติ่งเทียนมองไปที่จักรยานยนต์ไฟฟ้าของลู่เสี้ยงหยางอย่างรังเกียจ ในใจโกรธแค้นมาก

เมื่อกี้เขาพึ่งเห็นอย่างชัดเจน เย่สวนสาวงามในฝันลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้านั่น