บทที่ 536 จอมมารหญิงผู้ยิ่งใหญ่
ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางยืนมองสถานการณ์อย่างหลงใหล แต่ก่อนเขารู้แค่ว่าปรมาจารย์แข็งแกร่งมาก แต่เมื่อได้พบเห็นความยิ่งใหญ่นี้ด้วยเอง ค่อนข้างห่างไกลจากที่เขาคิดเอาไว้นัก
มิน่าเล่าก่อนหน้านี้ถึงได้มีคนบอกว่านักบู๊ระดับต่ำกว่าปรมาจารย์ก็ไม่ต่างอะไรกับมด
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ลู่เสี้ยงหยางยากที่จะจินตนาการ ภายใต้ความสามารถที่ทรงพลัง นักบู๊ระดับเก้าจะอ่อนหัดสักเพียงใดหากนักบู๊บำเพ็ญถึงระดับปรมาจารย์ ต่อให้เป็นกองทับก็ไม่สามารถทำอะไรได้
เปรียบเสมือนนักรบนักบู๊ระดับเก้ามากมายแข็งข้อต่อปรมาจารย์ ก็ไม่สามารถทำร้ายปรมาจารย์ได้แม้แต่น้อย
เมื่อนึกได้อย่างนั้น ลู่เสี้ยงหยางตื่นเต้น เกิดเสียงหนึ่งขึ้นในใจ
ผมต้องแข็งแกร่งให้ได้ ผมต้องแข็งแกร่งให้ได้ ผมจะไปให้ถึงระดับปรมาจารย์
มีเพียงแต่ไปให้ถึงระดับปรมาจารย์ถึงจะได้ยืนที่จุดสูงสุดของโลกหล้าได้
เปรี้ยง!
การต่อสู้ของทั้งสองเริ่มขึ้นกลางอากาศ
เหนือหัวของสาวงามเกิดตาข่ายขนาดใหญ่ ดาบยาวในมือผ่าออกไปไม่หยุด แสงสะท้อนสีเงินพุ่งทะยานขึ้นฟ้า
แสงสีเงินเปล่งเสียงคำรามดังลั่น เมื่อกระทบกับตาข่ายสีแดง แต่ตาข่ายสีแดงเหนียวแน่น แสงสีเงินไม่สามารถผ่าให้ขาดได้
ตรงกันข้าม
ตาข่ายสีแดงค่อยๆ ครอบลงต่ำเรื่อยๆ แถมยังหดตัวเล็กลงเรื่อยๆ ภาพตรงหน้าตาข่ายสีแดงใกล้ที่จะครอบคลุมสาวงามเอาไว้ได้
เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า สาวงามไม่สะทก ไร้อากัปกิริยาใดๆ
ปล่อยให้ตาจ่ายค่อยๆ เข้าใกล้เธอเรื่อยๆ
ต่อมา เมื่อตาข่ายห่างจากเหนือหัวเธอไม่ถึงครึ่งเมตร ดาบยาวในมือของเธอหั่นลงไปอีกครั้ง
คราวนี้ดาบในมือของเธอไร้แสงประกายใดๆ ทั้งสิ้น เสมือนกับว่าแสงประกายถูกเก็บซ่อนเอาไว้ภายใน ดาบสีเงินที่มีลักษณะโบราณ แต่กลับเต็มไปด้วยเสน่ห์น่าค้นหา
ลู่เสี้ยงหยางหลี่ตา ด้วยความรู้สึกปวดแสบลูกตา
เมื่อสักครู่เขาจับจ้องที่ดาบสีเงินอยู่แวบหนึ่ง ดวงตาของเขาก็ได้รับบาดเจ็บเสียแล้ว
ดีที่เขาไหวพริบดี ปราณไหลเวียนได้ทันท่วงที ห่อหุ้มดวงตาของเขาเอาไว้
หากคนธรรมอยู่ตรงนี้ ดวงตาคงจะมืดบอดเพราะรับผลกระทบจากดาบสีเงินนั่นแล้ว
ลู่เสี้ยงหยางตกตะลึง ดาบยาวที่อยู่ในมือของหญิงคนนั้นไม่ใช่ดาบธรรมดาแน่
เป็นไปตามคาด!
ดาบยาวกรีดผ่านตาข่ายเบาๆ ตาข่ายฉีกขาดออก
ร่างของหญิงงามแปรเปลี่ยนเป็นลำแสง ลอดออกไปจากรูที่ฉีกขาด
ชายหนุ่มหน้าถอดสีไปอีกครั้ง ไม่คิดเลยว่าเขาใช้ไพ่ใบเด็ดก็ไม่อาจเอาชนะเธอได้ ดูเหมือนว่าเธอจะเก่งกาจกว่าที่เขาคิดเอาไว้
แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น เขาก็ไร้ความหวาดหวั่น เขายังมีไพ่อีกหลายใบที่ยังไม่ได้ใช้
เหอะ
ชายหนุ่มมีสีหน้าเหี้ยมโหด กล่าวกับสาวงามที่งามไร้ที่ติ “ต่อจากนี้ ฉันจะให้เธอได้ลิ้มรสความแข็งแกร่งของวิชาลับชั้นยอดหมัดอรหันต์”
จบคำ มือทั้งสองข้างของเขายกขึ้นปั้นลูกวงที่ตรงหน้าอก เสมือนกับมีลูกวงที่ล่องหนอยู่ ตอนนี้เขานวดคลึงที่ลูกวงนี้
สาวงามขมวดคิ้วอย่างสงสัย เธอขยับเล็กเพียง ร่างของเธอก็แล่นผ่านระยะทางหลายเมตร มาถึงตัวชายหนุ่ม ยกดาบยาวขึ้น ฟันไปที่ชายหนุ่ม
ชายหนุ่มไม่หลบหลีก ปล่อยให้ดาวยาวฟันอยู่อย่างนั้น
ต่อมา เมื่อดาบยาวห่างจากเหนือหัวไม่ถึงคืบ หมัดข้างขวาของเขาง้างขึ้น เหวี่ยงออกไป
ลำแสงถูกเก็บซ่อน มองไม่เห็นลำแสงใดๆ หากแต่เต็มไปด้วยพลังงานที่ร้ายแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนุ่มเศรษฐีลึกลับ