ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 20

2

“เสด็จพี่เพคะ"

“มีอะไรงั้นหรือเจินเหริน แอบมาหาข้าเช่นนี้เจ้าคงจะไม่ได้มาดีจะมีเรื่องอะไรที่จะให้ข้าช่วยอีกล่ะ"

"หม่อมฉันจะหนีออกจากวังเพคะ"

"เจ้าว่าเช่นไรนะเจินเหริน"

"เสร็จพี่หูหนวกหรือไรกันหม่อมฉันจะหนีออกจากวังไปเที่ยวเล่นสักเดือนสองเดือน"

"เจ้าเลยมาให้ข้าช่วยไม่ให้เจ้าโดนจับได้จริงหรือไม่"

"เสร็จพี่รู้คำตอบอยู่แล้วจะถามหม่อมฉันทำไมกันเพคะ"

"ข้าคงช่วยเจ้าไม่ได้"

"ทำไมเพคะ"

"เพราะว่าอีกสองวันเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะออกเดินทางไปเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นซ่งกว่าจะเดินทางกลับก็อีกสามเดือนข้าจึงไม่ต้องช่วยอะไรแก่เจ้าเลย"

"เสร็จพี่ใจดีกับน้องที่สุดเลยงั้นน้องขอตัวก่อนนะเพคะ อ้อ น้องลืมบอกเสด็จพี่ว่าหรานซูเหลียนมาหาเสร็จพี่ตั้งแต่เช้าแล้วแต่เสด็จพี่กลับไม่ยอมให้เข้าพบนางเป็นพระคูหมั้นนะเพคะเป็นถึงองค์หญิงแคว้นเหนือและยังเป็นพระสหายของน้องด้วยใจดีกับนางบ้างนะเพคะ"

"ข้าไม่ชอบสตรีที่เอาแต่จับดาบขี่ม้ายิงธนูหรอก"

"แต่ถึงอย่างไรเสด็จพี่ก็ต้องอภิเษกกับนางอยู่ดี"

"เฮ้อ...เอาล่ะข้าไม่พูดแล้วตามใจเจ้า"

"งั้นน้องเรียกนางเข้ามาเลยนะเพคะและน้องก็ขอตัวก่อนนะเพคะเสร็จพีทูลลาเพคะ"

ข้าออกมาจากตำหนักรัชทายาทของเสด็จพี่ที่ตอนนี้มรคู่หมั้นออกจะงดงามปานเทพเซียนแต่ก็หาได้สนใจนางอุตส่ามาอยู่ที่แคว้นหรงตั้งแต่สิบขวบจนตอนนี้นาง17 ปีแล้วเสด็จพี่ก็ยังไม่ยอมหาฤกษ์อภิเษกกับนางสักที (ทำไมลูกข้าถึงได้ดื้อเช่นนี้นะ)

"ถวายพระพรองค์หญิงเพคะ"

"พระคู่หมั้นนี้เองเสด็จพี่เรียกเจ้าเข้าพบรีบไปหาพนะองค์เร็วสิ"

"ขอบพระทัยพระองค์ที่ช่วยเหลือ"

"คืนนี้ไปตำหนักข้าด้วยนะ"

"ทราบแล้วเพคะ"

"ข้าไปก่อนนะพระคู่หมั้นเสด็จพี่"

"เพคะองค์หญิง"

7วันต่อมา