หวานใจประธานเย็นชา นิยาย บท 47

เสิ่นเยว่ซีได้ยินคำพูดนี้ เงยหน้าอย่างตกใจ พูดชายคนนั้นกำลังพูดอะไร คุณนายกู้นอกจากเธอแล้วยังมีใครอีก!

ระหว่างพูด ผู้ชายคนนั้นโน้มตัวมาข้างหน้า รอยบนใบหน้าบิดเบี้ยวน่ากลัว : “ใช่ เธอกับคุณนายกู้คล้ายกันจริงๆ หากไม่ใช่ว่าฉันเคยเห็นประธานกู้กับภรรยาของเขาจากระยะไกลมาก่อน คงถูกเธอหลอกไปแล้ว!”

“นายพูดเหลวไหล กู้หยุนเซินมีเพียงฉันเป็นภรรยาคนเดียว!” เสิ่นเยว่ซีโต้กลับ

“เธอสวยจริงๆ คุณนายกู้ยังดูไม่เด็กเท่าเธอ ไม่ได้ดูบริสุทธิ์เหมือนเธอ แต่เธอยอมแพ้กับเส้นทางนี้เถอะ ประธานกู้รักภรรยามาก แม้เธอจะสวยแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางมองเธอ”

เขาพูดประโยคนี้จบ เสิ่นเยว่ซีก็นึกบางอย่างขึ้นได้ ผู้ชายคนนี้ต้องเห็นกู้หยุนเซินกับอู๋จิ้งหย่าอยู่ด้วยกัน และเข้าใจว่าอู๋จิ้งหย่าคือคุณนายกู้ และคิดว่าเธอแค่มาสวมรอย

เธอทั้งรู้สึกเศร้าและโกรธ ยกขาขึ้นเตะไปที่ขาของผู้ชายคนนั้นอย่างแรง : “ลืมตาหมาๆของนายขึ้นมามองให้ชัดเจน ฉันต่างหากคุณนายกู้!”

ผู้ชายร้องเจ็บปวด ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ ยิ้มน่ากลัวพูด : “โย่ว นิสัยช่างรุนแรง ประธานกู้เธอก็ไม่ต้องคิดถึงแล้ว เธอไปไม่ถึง มีสติขึ้นมาหน่อย พวกเราตระกูลต่งมีเงินเยอะ เธอต้องการอะไรฉันสามารถทำให้เธอสมปรารถนา!”

“อะไรก็จะทำให้ฉันสมปรารถนา?” เสิ่นเยว่ซีถามกลับ

ผู้ชายคนนั้นคิดว่าเธอมีใจให้ รีบพยักหน้า

“ตอนนี้ฉันอยาก……อยากให้นายไปตาย!” เสิ่นเยว่ซียิ้มเย็นชา และผลักเขาออกไปทันที : “นายคิดว่าฉันจะสนใจตระกูลเล็กๆของนาย? นายแบบนี้ จะมีเงินมากแค่ไหน ฉันอยากจะอ้วกไม่คิดอยากได้!”

พูดจบเธอก็รีบหันหนีและเดินจากไป

ชายคนนั้นเป็นคุณชายสองของตระกูลต่ง ถึงแม้จะไม่ได้สืบทอดมรดก แต่คุณชายต่งท่ามกลางกลุ่มสาวมักจะราบรื่นเสมอมา

คนที่มีเงินมากกว่าตระกูลต่ง เขาต่างรู้จักหมด ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเสิ่นเยว่ซี เขาเข้าใจว่าเธอเป็นลูกสาวของตระกูลเล็กๆ ไม่คิดอะไรกับเธอมากมาย เหมือนกับทุกครั้ง เจอคนที่สวยก็ตรงเข้าไปทักทาย นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่ไว้หน้าของเขา

ที่แท้ก็เป็นเหมือนที่กู้หยุนเจ๋อพูดแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้จัดการค่อนข้างยาก ต้องใช้ไม้แข็งกับเธอเท่านั้น

คุณชายต่งก้าวยาวมาข้างหน้า ตรงไปรั้งเอวของเธอทันที เท้าเหยียบไปที่กระโปรงของเธอ หยุดการหนีของเธอ

เสิ่นเยว่ซีมองดูชุดสีม่วงอ่อนถูกเหยียบจนเป็นรอยดำ โกรธจัดอย่างมาก เมื่อกี้แค่รอยน้ำเล็กๆ ทำให้เธอปวดใจต้องนาน คนคนนี้กลับเหยียบมัน

“นายไสหัวไป นายกล้าทำให้ชุดฉันสกปรก!” เสิ่นเยว่ซียกรองเท้าส้นสูงขึ้น ใช้ส้นรองเท้าเหยียบไปที่เท้าของคุณชายต่ง คุณชายต่งโกรธจนร้องตะโกนดัง ลากเอวของเธอไปที่ต้นไม้ด้านข้าง

“คนชั้นต่ำ ไม่มอบสีสันให้เธอลิ้มลอง เธอจะคิดว่าฉันคุณชายต่งเป็นคนน่าพูดด้วย!” ชายหนุ่มยิ้ม แสดงสีหน้าโหดเหี้ยม

เสิ่นเยว่ซีรีบส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ อีกด้านก็ใช้ข้อศอกตีไปที่เอวของเขา ที่นี่ห่างจากงานเลี้ยงค่อนข้างไกล แต่เป็นเพราะการกระทำที่ดัง พวกเขาเห็นร่างสูงเดินออกมาจากงานเลี้ยง

เมื่อเห็นแบบนั้นคุณชายต่งยิ่งพยายามใช้แรงลากเธอออกไปเพิ่มขึ้น ระหว่างที่ทั้งสองกำลังต่อสู้กันอยู่ เงาของคนคนนั้นยิ่งนานยิ่งเข้ามาใกล้

เห็นคนเดินเข้ามา เสิ่นเยว่ซีค่อยๆโล่งใจขึ้นมาก หันไปมองคุณชายต่งด้วยความโกรธ : “ยังไม่ปล่อยมือ หากผู้กรรมการเฉินรู้เข้าว่านายกล้าก่อเรื่องในงานของเขา เขาไม่มีทางปล่อยนายไปแน่! หรือว่านายไม่กลัวที่จะทำให้ตระกูลต่งของพวกนายเดือดร้อนหรือไง?!”

อยู่ดีๆคุณชายต่งก็รู้สึกเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้กลัวจริงๆ ตระกูลต่งแม้จะไม่เก่งกาจเท่าตระกูลกู้ แต่ก็มีกำลังมากกว่าตระกูลเล็กๆเหล่านั้น ตั้งแต่เด็กเขาทำเรื่องไม่ดีมามาก พ่อก็จัดการให้เขาได้ ไม่ต้องพูดถึงเขาเพียงแค่รังแกลูกสาวตระกูลไร้ชื่อแค่นั้น

“ฉันกลัวอะไร ตั้งแต่เด็กฉันทำเรื่องเลวมาไม่น้อย ไม่ใช่ว่าอยู่ได้อย่างสงบจนถึงตอนนี้หรือไง เรื่องนี้วุ่นวายขึ้นมาแล้ว ฉันก็ไม่ได้เสียหาย เธอสิน่าสงสารแล้ว ถึงตอนนั้นฉันก็แค่บอกว่าเธออ่อยฉัน รอชื่อเสียงของเธอถูกทำลาย ฉันจะรอดูเธอนอกจากฉันแล้วยังมีใครจะเอาเธอ……”

กำลังพูดอย่างมีความสุข ทันใดนั้นก็มีหมัดแรงชกเขามาที่เขาอย่างแรง

“ปัง” เสียงดัง คุณชายต่งไม่ทันได้เตรียมตัว จึงถูกต่อยจนล้มลงกับพื้น เขาฟุบลงกับพื้น เลือดสดพุ่งออกจากปาก แม้แต่ฟันสองสามซีกก็หลุดออกมาด้วย

ทั้งตัวของเขาสั่นขึ้นบ้าง ไม่อยากจะเชื่อลูบไปที่ปากของตัวเอง ความเจ็บปวดทำให้สติของเขากลับคืนมา เขาถึงเพิ่งคิดได้ว่าตัวเองถูกคนต่อย!

“แม่มึงสิ ใครกล้าต่อยฉัน……”

คุณชายต่งลุกขึ้นยืนจากพื้น บ้วนเลือดทิ้งอย่างโหด กำลังหันหน้าไป ก็สบตากับดวงตาเย็นชาของกู้หยุนเซิน เสียงติดขัด และสั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

ความเมาทั้งหมดที่มีหายไปกลับมีสติทันที

“กู้………ประธานกู้!”

เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่ต่อยเขาจะเป็นกู้หยุนเซิน!

ในตอนนี้กู้หยุนเซินปกป้องหญิงสาวผอมเพรียวคนนั้นไว้อยู่ด้านหลังอย่างแน่นหนา สายตาเย็นชาโหดเหี้ยมมองไปที่เขา หากสายตาเป็นรูปร่างขึ้นมา คุณชายต่งคิดว่าตัวเองคงมีแผลรูพรุนเต็มไปหมด