หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 110

มันไม่เหมือนกับการจุ๊บอย่างเมื่อครู่ แต่การจูบในครั้งนี้ มันมีความเผด็จการและมีความนัย

เขานั้นรีบเปิดปากของสาริศาออกอย่างรวดเร็ว ด้วยวิธีการมากมาย มือเองก็ใช้อย่างเต็มแรง พลางกอดเธอจนแทบจะรวมเข้าเป็นเนื้อเดียวกับตัวเองเลยล่ะ

จูบกันอยู่นาน เขาถึงได้ปล่อยสาริศาออกอย่างอาวรณ์ พลางมองสาวน้อยที่มีใบหน้าแดงเหมือนแอปเปิลในอ้อมกอด เขาใจอ่อนมาก ก่อนจะเข้ามาใกล้หูของเธอ พลางพูดเสียงทุ้ม “สาริศา ขอบคุณที่คุณเชื่อฉัน”

แล้วขอบคุณคุณที่เดินเข้ามา ในตอนที่ชีวิตฉันมืดมนมากที่สุด

……

สาริศารักษาตัวที่บ้านอยู่กว่าครึ่งเดือน สุดท้ายตัวเองรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ เลยพยายามทำทุกวิธี เพื่อขอกลับไปทำงานที่บริษัท

ถึงอย่างไรช่วงนี้เธอก็ลาหยุดเยอะมาก เธอเกรงว่าตัวเองจะถูกไล่ออก

เมื่อมาถึงบริษัท ทุกคนก็ถามไถ่เธอด้วยความอ่อนโยน เพราะรู้แล้วว่าข่าวที่ได้ยินมาก่อนหน้านี้มันเป็นความเข้าใจผิด ดังนั้นทุกคนเลยดีกับเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แน่นอนว่ายกเว้นชญาภา

ชญาภาเพียงได้เห็นสาริศา ก็อดไม่ได้ที่จะเปิดปากพูดจิกกัด “อั้ยหยา ที่แท้คุณหนูสาริศาก็มาทำงานแล้วเหรอ ฉันก็คิดว่าคุณมีคนอยู่เบื้องหลัง เลยหาเงินได้ทั้งๆ ที่นอนอยู่ที่บ้านไม่ทำอะไรเสียอีก”

ชญาภามองสาริศาตรงหน้า แววตาก็มีความเกลียดอย่างพูดไม่ออก

ก่อนหน้านี้เธอเจอไรยาที่ห้าง ตอนแรกเธอคิดว่ายืมมือของไรยาเพื่อมาจัดการสาริศา แต่ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากที่ตัวเองเล่าให้ไรยาฟังแล้ว เธอก็รีบเดินจากไป โดยที่ไม่เห็นจะทำอะไรเลยอยู่พักใหญ่

คุณหนูของตระกูลร่ำรวยเหล่านี้ มันไร้ประโยชน์จริงๆ ด้วย！

แต่เธอเองก็ไม่มีวิธีไปต่อกรกับสาริศา เลยทำได้เพียงพูดออกมาอย่างรวดเร็วเท่านั้น

สาริศากลับไม่ได้มีกะจิตกะใจจะสนใจชญาภา คนอื่นๆ เองก็ไม่อยากจะสนใจ

เมย์นั้นจับสาริศาเอาไว้ ก่อนจะพูดด้วยความตื่นเต้น “พี่ริศารู้ไหมว่าโรงงานนรกที่พวกเราเปิดโปงก่อนหน้านี้ สุดท้ายก็โดนฟ้อง แล้วพนักงานทั้งหมดก็ได้เงินเดือนกลับไปแล้ว”

“จริงเหรอ？” สาริศาได้ยินข่าวนี้ ก็ทั้งตกใจทั้งดีใจ

รู้กันว่าคนงานเป็นกลุ่มคนไร้อำนาจ การได้เอาเงินเดือนกลับไปนั้น ถ้าไม่ก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นมาก่อน แทบจะไม่มีความเป็นไปได้ที่จะได้เงินกลับคืนมาเลย

“ใช่สิ ไม่เพียงเท่านั้นนะ ทุกคนต่างบอกว่าเป็นฝีมือการเปิดโปงของพวกเราชาวผู้ผลิตนิตยสาร ดังนั้นเลยจะมอบรางวัลให้พวกเรา！” เมย์พูดอย่างตื่นเต้นกว่าเดิม ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกมาค้นหาให้สาริศาดู “การได้รางวัลที่เกี่ยวกับการทำอะไรให้สังคมนั้น แม้จะไม่ใช่รางวัลใหญ่อะไรมากมาย แต่ก็ทำให้FS Magazineดังกว่าเดิม！บนทีวีก็บอก ว่าพวกเรานั้นเป็นคนทำข่าวที่มีจรรยาบรรณวิชาชีพมากที่สุด”

สาริศาอึ้งไป

เรื่องของเงินเดือน เกรงว่าจะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับบริษัทจริงๆ แต่ไม่ว่าอย่างไร ชื่อเสียงของFS Magazineโด่งดังมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดีกับการโฆษณาและการขายมากขึ้นเท่านั้น

“ดีมากแน่ๆ เลยใช่ไหม” เธอพูดพลางยิ้มให้

“ใช่สิ บก.ก็บอกแล้ว ว่าวันนี้จะเลี้ยงเหล้าพวกเราทุกคน！ครั้งนี้ พี่จะต้องมาให้ได้นะ ห้ามบอกว่าจะไม่มาล่ะ” เมย์พูดพลางยิ้มให้

สาริศาอึ้งไป “บก.กลับมาทำงานแล้วเหรอ？”

“ใช่ พูดไปก็บังเอิญมากเลยนะ ตอนที่พี่ลาหยุด บก.เองก็ลาหยุดเหมือนกัน” เมย์เหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เลยเปิดปากพูด “แต่เหมือนเขาจะกลับมาทำงานเร็วกว่าพี่อาทิตย์หนึ่งได้นะ”

สาริศาขมวดคิ้วเป็นปม

ธีภพเจ็บหนักขนาดนั้น ทำไมกลับมาทำงานได้เร็วจังเลยนะ

เธอไม่มีเวลาคิดอะไรมาก เมย์ที่อยู่ข้างๆ ก็ดึงแขนของเธอพลางถาม “พี่ริศา คืนนี้พี่ต้องมาให้ได้นะ”

อันที่จริงสาริศาเองก็รู้ว่า กิจกรรมของที่ทำงานแบบนี้ เธอจะไม่เข้าร่วมมาตลอด มันกะทันหันเป็นอย่างมาก ถึงอย่างไรก็เป็นคนกลุ่มเดียวกันกินดื่มด้วยกัน เลยคิดว่าไม่มีอะไรมาก ก็เลยตอบตกลงไป

เมื่อยุ่งมาทั้งวันแล้ว สุดท้ายในตอนเย็นสาริศาก็เห็นธีภพออกมาจากห้องทำงานของบก. บนใบหน้าก็มีผ้าก๊อซพันอยู่

ธีภพเห็นเธออยู่ในอ๊อฟฟิศก็อึ้งไป แต่เพียงไม่นานก็พูดกับทุกคน “เลิกงานแล้ว ทุกคนไปคาราโอเกะด้วยกันดีกว่านะ”

ทุกคนตอบรับเฮ ก่อนจะลงไปด้านล่างพร้อมกัน พลางเรียกรถไปที่คาราโอเกะที่ไม่ไกลจากบริษัท

แต่คิดไม่ถึงเลย ว่าพวกเขาเพิ่งจะพากันเข้าไป ก็เห็นที่ประตูของคาราโอเกะมีหญิงแต่งตัวสวยเดินโบกมือมาทางพวกเขา “ภพคะ ทางนี้ๆ ！”

เมื่อเห็นหญิงคนนั้น สาริศาก็อึ้งไป

เธอคือไรยา

วันนี้ไรยาแต่งตัวเซ็กซี่มาก ชุดกระโปรงสั้นกับเสื้อกั๊กสีดำ พร้อมกับเรือนร่างสวยแซ่บ เพื่อนร่วมงานชายของฝ่ายผลิตนิตยสารทั่วทั้งหมดนั้น ต่างตะลึงไป

พวกเขาเดินเข้าไปพร้อมๆ กัน ไรยาก็รีบเข้ามาหา จากนั้นก็คล้องแขนกับธีภพอย่างเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากก็ยิ้มขึ้นอย่างสะสวย พลางเปิดปากพูด “ภพคะ ฉันจองห้องรับรองส่วนตัวเอาไว้แล้ว ทุกคนเข้าไปด้วยกันเถอะ”

ธีภพเห็นไรยาก็กลับขมวดคิ้วแน่น “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่？”

“ไม่ใช่ว่าคุณโทรมาบอกฉันเหรอ ว่าพวกคุณจะมาจัดงานที่นี่เหรอ？ฉันว่ามีฉันเพิ่มอีกคนคงไม่เป็นไร เลยตามมาไง” ไรยายิ้มหวาน จากนั้นก็มองไปทางทุกคน “ทุกคนคงจะไม่รังเกียจฉันใช่ไหมคะ？”

ทุกคนอึ้งไป ก่อนจะรีบเปิดปากพูด “จะรังเกียจได้อย่างไร ภรรยาของบก.มาร่วมด้วย พวกเราก็ดีใจสิครับ”

ไรยายิ้มอย่างมีความสุขกว่าเดิม ก่อนจะมองไปทางธีภพ “คุณดูสิ ทุกคนพูดขนาดนั้นแล้ว คุณคงจะไม่ไล่ฉันไปใช่ไหม？”

ถึงอย่างไรมีคนอยู่มากมายขนาดนั้น ไรยาเองก็เป็นคู่หมั้นในนาม แน่นอนว่าธีภพเองก็พูดอะไรไม่ได้ เลยทำได้เพียงมองสาริศาที่อยู่ข้างๆ เงียบๆ จากนั้นก็ยังจะฝืน พาไรยากับทุกคนมาที่ห้องรับรอง

ช่วงนี้ทุกคนงานยุ่งมาก เลยหาโอกาสออกมาเที่ยวเล่นได้ไม่ง่ายเลย ทุกคนเลยสนุกสุดเหวี่ยงกัน คนที่ร้องเพลงก็ร้องไป คนที่ดื่มก็ดื่มไป สาริศากลับไม่ได้สนใจอะไร เลยนั่งอยู่ที่มุมห้อง พลางดื่มน้ำผลไม้เงียบๆ แล้วก็เล่นมือถือไปพลาง

จากนั้นสักพัก สาริศาก็อยากเข้าห้องน้ำ เลยเดินออกจากห้องรับรองส่วนตัวไป

เมื่อถึงประตูห้องน้ำ เธอก็ได้กลิ่นบุหรี่เลยเงยหน้าขึ้น เห็นธีภพกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงทางเดิน ตรงพื้นนั้นก็มีก้นบุหรี่มากมาย

สาริศาขมวดคิ้วเป็นปม

ในความทรงจำของเธอนั้น ธีภพไม่สูบบุหรี่ ตอนนี้ทำไมถึงได้สูบหนักขนาดนั้นกันนะ？

แต่เธอเองก็รู้ ว่าเรื่องเหล่านี้มันไม่เกี่ยวกับตัวเองแล้ว เธอเลยอยากจะรีบอ้อมไปห้องน้ำด้วยความเร็ว

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าธีภพนั้นเห็นเธอแล้ว เลยรีบเรียกชื่อของเธอ “สาริศา？”

สาริศาหยุดเดิน ก่อนจะหันหัวมา “คุณธีภพ”

ธีภพในตอนนี้เดินเข้ามาอยู่ต่อหน้าเธอ กลิ่นบุหรี่ก็แรงกว่าเดิม เธอเลยย่นจมูก

ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเทียบกับกลิ่นซิการ์อ่อนๆ บนตัวของธนพัตแล้ว เธอไม่ชอบกลิ่นบุหรี่บนตัวของธีภพเลยจริงๆ แต่เธอก็ทำได้เพียงขมวดคิ้วเบาๆ พลางถามเสียงต่ำ “คุณธีภพ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ？”