หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 116

เมื่อเห็นลูกสาวดูเหมือนจริงจังรักจริงเข้าแล้ว  กันยาแววตาจึงเลิ่กลั่ก

เธอรู้ดีว่าสาริศานั้นไม่ง่ายเลย ดังนั้นเธอจึงหวังเพียงว่าเธอจะสามารถหาผู้ชายที่พึ่งพาได้ เข้าใจเธอ รักเธอ ตามใจเธอ

เพียงแต่ว่าธนพัตคนนี้จะสามารถให้ความสุขกับเธอได้จริงเหรอ

โลกของคนรวย ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างพวกเขาบอกว่าจะแทรกซึมก็สามารถแทรกซึมเข้าไปได้

ธนพัตคนนี้จะใช่พวกคนที่ดีแต่ในช่วงแรกหรือเปล่า ความรู้สึกที่เขามีต่อสาริศา จะสามารถทนต่อการทดสอบต่าง ๆ ในวันข้างหน้าได้จริงเหรอ

สาริศาสัมผัสถึงความเป็นห่วงของกันยา จึงกล่าวเบา ๆ ：“เอาล่ะ คุณแม่คนเก่งของหนู ธนพัตปกป้องหนูหลายต่อหลายครั้งโดยไม่สนอันตราย หนูชอบเขาและก็เชื่อมั่นในตัวเขา แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”

กันยาเห็นสาริศาเผยยิ้มหวานออกมา เธอจึงยอมประณีประนอม

เธอกล่าว ：“เอาเถอะ ในเมื่องานแต่งของลูกถูกกำหนดแล้ว ก็จงใช้ชีวิตดี ๆ กับคนเขาก็แล้วกัน ขอเพียงลูกมีความสุข แม่ก็มีความสุข”

สาริศากอดกันยาแล้วออดอ้อน “แม่คะ หนูรู้ค่ะว่าแม่เป็นห่วงหนู พวกเราสองแม่ลูกเป็นชีวิตของกันและกัน แม่วางใจนะคะ หนูสามารถดูแลตัวเองได้

“เด็กโง่” แววตาของกันยาซึมด้วยน้ำตา

ธนพัตซื้ออาหารจานร้อนเข้ามา เห็นภาพนี้ของสองแม่ลูก ก็เลยไม่อยากเข้าไปรบกวน จึงนั่งรออยู่ด้านข้างประตู

เห็นนเขาเป็นเช่นนี้ ท่าทางที่เย็นชาของกันยาก็ค่อย ๆ ดีขึ้น แล้วยื่นมือมาทางธนพัตจากนั้นกล่าว：“ธนพัต มานี่หน่อยสิ ป้ามีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

“ธนพัต” กันยาเรียกด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม ： “ป้ามีลูกสาวแค่คนเดียว เธอนั้นลำบากกับป้ามาไม่น้อย ดังนั้นไม่ว่าจะจนหรือรวย น้าแค่หวังว่าเธอจะสามารถหาคนที่ดีกับเธอแล้วอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ในเมื่อเธอชอบคุณ อย่างนั้นป้าก็คงต้องฝากเธอไว้ให้กับคุณแล้ว

ธนพัตมองสาริศาด้วยความประหลาดใจ

ที่จู่ ๆ ปฏิกิริยาท่าทีของกันยานั้นเปลี่ยนไป จะต้องเป็นสาริศาคุยบางอย่างกับเธออย่างแน่นอน

เขายังจำได้ ก่อนหน้านี้สาริศาเคยพูดกับกันยาว่า เธอไม่ได้ชอบตัวเอง เพียงแค่เป็นสามีภรรยากันในนามเท่านั้น

ท่าทีของกันยาตอนนี้ได้เปลี่ยนไป เป็นเพราะสาริศาคุยกับเธอแล้วว่าเธอต้องการอยากอยู่กับเขา?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ธนพัตสีหน้าที่เย็นชาก็เริ่มดีขึ้น

ดีจริง ๆ

สาวน้อยคนนี้ ในที่สุดก็เต็มใจยอมรับตัวเองกับคนรอบข้างแล้ว

เมื่อคิดได้ดังนี้ ธนพัตก็หันหน้าไปมองกันยา ถึงแม้น้ำเสียงจะราบเรียบแต่ก็ค่อนข้างระมัดระวัง“คุณป้า ท่านวางใจได้เลย ผมจะดูแลสาริศาอย่างดี”

เขาไม่ใช่คนที่พูดเก่ง แต่ว่าคำพูดที่เขาพูดออกมา จะต้องทำได้อย่างแน่นอน

กันยาเห็นถึงความจริงใจของเขา จึงพยักหน้า

ในที่สุดทั้งสามคนก็ผ่อนคลาย แต่สาริศารู้ว่าแม่ของเธอชอบความสงบ ดังนั้นจึงได้จากไปหลังทานอาหารเสร็จ

มองดูแผ่นหลังของสาริศา กันยานั่งอยู่บนเตียงคนเดียว รอยยิ้มบนมุมปากค่อย ๆ หยุดลง

เธอโชคดีมากจริง ๆ ที่มีลูกสาวกตัญญูอย่างสาริศา

แต่ว่าเธอกลับไม่ใช่แม่ที่ดี……

รู้สึกตัวเองนั้นละอายต่อสาริศา หลายปีผ่านไปแล้ว ความรู้สึกผิดนี้ยิ่งอยู่ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ

ถ้าหากสาริศารู้เรื่องราวความจริงทั้งหมด เธอจะยังยอมรับเธอเป็นแม่อีกไหม จะเกลียดเธอไปตลอดชีวิตหรือเปล่า

กันยาสองมือพนมขึ้น และอธิษฐานต่อพระเจ้าให้ช่วยคุ้มครองสาริศาให้มีชีวิตที่มีความสุข และอธิษฐานให้พระเจ้าให้อภัยตัวเอง สามารถมีโอกาสในการที่ชดใช้ชำระบาปของเธอ

ริศา แม่ขอโทษ แต่ว่าแม่อยากให้ลูกมีความสุขจริง ๆ

……

หลังจากออกมาจากคอนโดฯ ธนพัตส่งสาริศามาที่ใต้ตึกบริษัทนิตยสาร

สาริศาเตรียมตัวจะลงจากรถ แต่คิดไม่ถึงว่าธนพัตจะเอ่ยปากขึ้นทันใด：“สาริศา”

เธอที่กำลังจะหันศีรษะมาถามว่าอะไร คิดไม่ถึงว่าจะถูกธนพัตดึข้อมือไว้ จึงได้เซไปซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ถูกลมหายใจของธนพัตรดริน สาริศาก็อดไม่ได้ที่หัวใจจะเต้นแรงขึ้น

ชรัณที่อยู่ด้านหน้า รีบซุกหน้าเข้าไปในเสื้อ ซุกให้ลึกเท่าที่จะลึกได้

คุณชายพัทยิ่งอยู่ยิ่งออกนอกเส้น อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นคน เห็นเขาชรัณเป็นอากาศหรืออย่างไร

สาริศารู้สึกว่ามีบุคคลที่สามอยู่ด้วยก็เลยเขินอาย แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ จึงได้แต่หน้าแดง “คุณรีบปล่อยฉันสิ มีอะไรค่อยกลับไปคุยกันที่บ้าน”

“ขอบคุณนะ สาริศา” ธนพัตกล่าวด้วยเสียงต่ำที่เซ็กซี่

“ขอบคุณอะไร?” สาริศางุนงง

ธนพัตยกมุกปากขึ้น “ขอบคุณที่ช่วยพูดกับคุณแม่ของคุณว่า คุณชอบผม”

สาริศาชะงัก ทันใดนั้นก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ อดไม่ได้ที่จะกอดธนพัตกลับ

ธนพัต อันที่จริงฉันต่างหากที่ควรจะขอบคุณคุณ

ขอบคุณนะที่เดินเข้ามาในชีวิตของฉัน

ทั้งคู่กอดกันเกลียว สาริศารู้สึกว่าเธอกำลังจะไปเข้างานสายในช่วงบ่ายแล้ว จึงดื้อดึงกันอยู่ครู่หนึ่ง “ธนพัต ฉันต้องไปทำงานแล้ว”

ความจริงธนพัตไม่อยากปล่อยสาวน้อยในอ้อมกอด แต่ก็ยังโน้มศีรษะลงไปประทับรอยจูบบนหน้าผากของเธอ “คุณไปเถอะ”

ร่ำลากับธนพัตแล้ว ทันทีที่กลับไปถึงที่ห้องทำงาน สาริศานั่งลงยังไม่ทันได้หายใจ เมย์ก็ได้รีบวิ่งมาเอะอะเสียงดังอยู่ที่ด้านหน้าของเธอ

พี่ริศาๆ พี่กลับมาแล้วเหรอ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”

สาริศามองดูท่าทางของเมย์ที่ดูตื่นตูม จึงขมวดคิ้ว “เกิดเรื่องใหญ่อะไร”

“ก็เรื่องธนพัตประธานแห่ง TNP Group นะสิ!” เมย์ดวงตาเบิกโพลงกลมโต “พี่ไม่รู้เหรอ พี่ไม่ได้ดูTwitterเหรอ”

เรื่องที่เกี่ยวกับธนพัต?

สาริศาชะงัก คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสามีตัวเอง จึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น：“ธนพัตทำไมเหรอ”

“ก็เรื่องของธนพัตกับจงกลไง! ลือสะพัดทั่วโซเชียลเลย บอกว่าดาราจงกลตามจีบธนพัต มีเจตนาต้องการจะแย่งชิงตำแหน่งเมียหลวง! พี่ริศา จงกลคนนี้ช่างหน้าด้านจริง ๆ ประธานธนพัตไปหลงเสน่ห์ผู้หญิงแบบนี้ได้อย่างไร? ฮึ่ม เธอดูไม่คู่ควรเลย”

เมย์กล่าวอย่างใจร้อน ในขณะที่สาริศาตกใจชะงัก

จงกล?

อ้อ เธอนึกออกแล้ว เป็นดาราหญิงที่มีแนวโน้มจะดาวรุ่งมากที่สุดในวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ในตอนนี้ ว่ากันว่าเป็นผู้หญิงในอุดมคติของหนุ่ม ๆ

ด้วยรูปร่างทรวดทรงที่มีเสน่ห์และเพอร์เฟกต์ ริมฝีปากที่เซ็กซี่เร่าร้อน คู่ดวงตาที่คมกริบ และน้ำเสียงที่ไพเราะ ผู้หญิงแบบนี้ ไม่มีชายใดที่จะต้านทานเสน่ห์อันเย้ายวนได้

แต่ว่า ดาราดังที่มีชื่อเสียงและระดับประเทศเช่นนี้ ทำไมถึงพัวพันเกี่ยวข้องกับธนพัตได้ 

มองดูในห้องทำงาน ทุกคนต่างยุ่งอีนุงตุงนัง ซึ่งเห็นได้ชัดว่ากำลังซุบซิบกับข่าวนี้

“อ้าว ฉันก็เข้าใจมาตลอดว่าจงกลเป็นคนที่สูงส่งเย่อหยิ่ง คิดไม่ถึงว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าประธานธนพัตจะรุกได้ขนาดนี้”

“ประเด็นสำคัญคือคุณธนพัตมันเขาสมบูรณ์แบบมากไง! จงกลจึงห้ามใจไว้ไม่อยู่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็แต่งงานแล้ว คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นจริง ๆ หรอก”

“ใครจะไปรู้ได้! ต้องเข้าใจนะว่าอีกฝ่ายคือจงกล! รูปร่างนั้น ใบหน้ารูปไข่นั้น ซึ่งส่วนใหญ่ผู้ชายต่างใช้ส่วนร่างในการคิดไตร่ตรองอยู่แล้ว มีใครบ้างล่ะที่จะปฏิเสธ!”

สาริศาถึงแม้ในใจจะเชื่อมั่นในตัวธนพัต แต่เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็อดไม่ได้ที่จะนำมาคิดใส่ใจ ดังนั้นจึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาทันที แล้วเปิดTwitterขึ้นมา

แล้วก็เป็นอย่างที่เมย์พูด ชื่อของจงกลกับธนพัต ต่างเป็นชื่อที่ได้รับการถูกค้นหามากที่สุด เพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้เธอมีเรื่องมากมาย จึงได้มารู้เรื่องในภายหลัง