หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 118

ทุกคนประหลาดใจ

ได้ข้อมูลข่าวมาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ

จริงหรือหลอก?

ยังคงเป็นเมย์ที่มีปฏิกิริยาตอบสนองก่อน เธอเดินมาข้างหน้ากอดสาริศาไว้แล้วกล่าว：“พี่ริศา นี่พี่จะเก่งมากไปแล้วนะ! สุดยอดจริง ๆ เลย!”

ชญาภาพลางพิมพ์ตัวหนังสือพลางกล่าวประชดประชัน：“คนที่สุดยอดมักมีชั้นเชิงที่เหนือกว่าคนธรรมดา คิดว่าแหล่งข้อมูลที่ได้มานี้ต้องได้มาด้วยวิธีที่ไม่ถูกต้องแน่นอน สาริศา เธอช่ำชองในการยั่วยวนคนอยู่แล้ว ครั้งนี้ยั่วยวนใครมาอีกล่ะ”

ใช่ บก.ยังไม่มีช่องทางในการได้ข้อมูลมา เธอสาริศาอาศัยอะไรถึงขุดได้ข้อมูลมา

สาริศาย่อมไม่สามารถบอกพวกเขาว่า ธนพัตที่พวกเขาชื่นชมนั้นคือสามีของตัวเอง ข่าวนี้น่าตื่นเต้นน่าสนใจกว่าข่าวของจงกลเสียอีก

แต่เมย์ดันเอียงศีรษะมาถาม：“พี่ริศา เป็นข้อมูลอะไรเหรอ แล้วพี่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นข้อมูลจริง”

ทุกคู่สายตาและใบหูในห้องทำงานต่างมองมาพร้อมกัน บีบบังคับสุด ๆ

สาริศาได้แต่ตอบกลับพวกเขาอย่างคลุมเครือว่า：“ความจริงแล้ว……เป็นเพราะสามีของฉันทำงานอยู่ในTNP Group ดังนั้น……”

ออ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง! เมื่อทุกคนต่างเข้าใจกันแล้วก็ไม่มีความสงสัยใด ๆ เพิ่มเติมอีก

สาริศาได้รีบพาณฉัตร ช่างกล้องกับเมย์ไปตามที่อยู่สถานที่ที่ธนพัตส่งมา

ที่อยู่ที่ธนพัตส่งมาเป็นศูนย์รวมศิลปะในเมือง S ศูนย์รวมแห่งนี้ได้รวบรวมวัฒนธรรมและศิลปะรุ่นเยาว์ไว้มากมาย จงกลวันนี้มาที่นี่ถ่ายโฆษณาให้กับTNP Group

เพราะTNP Group นั้นให้ความสำคัญกับการถ่ายโฆษณาชิ้นนี้มาก ซึ่งเกี่ยวข้องกับโครงการการร่วมลงทุนกับฝรั่งเศสในปีหน้า ดังนั้นธนพัตจึงต้องมาดูงานด้วยตัวเอง

ในศูนย์รวม จังหวะดนตรีเข้ากับฉากสตูดิโอที่กำลังวุ่นวายและตึงเครียดกันอยู่พอดี

จงกลสวมชุดกระโปรงยาวสุดเซ็กซี่ ผมม้วนเป็นลอน ๆ ยาวปรกบ่า ริมฝีปากแดงระเรื่อ รูปร่างทรวดทรงที่มีเสน่ห์เย้ายวนคอยให้ความร่วมมือคอยเคลื่อนไหวตามคำสั่งของผู้ช่วยช่างภาพ โพสต์ท่าเต้นต่าง ๆ สายตาบางทีก็ชำเลืองมองธนพัตเป็นครั้งคราวอย่างยั่วยวน

ณฉัตรช่างภาพของบริษัทนิตยสารมองจนน้ำลายไหล เมย์หรี่ตา แล้วใช้ข้อศอกกระแทกเขาแรง ๆ หนึ่งที สื่อให้เขาตั้งใจทำงาน

ณฉัตรถลึงตาใส่เธออย่างไม่พอใจไปทีหนึ่ง แล้วกล่าว：“ให้ผมดูอีกสักหน่อยสิ!”

สาริศามองดูธนพัตที่อยู่ในฉาก ยังคงเป็นใบหน้าที่เย็นชา และไม่รู้สึกยินดีกับความโปรดปรานของจงกลแต่อย่างใด

อืม ดีมาก ยังดีที่คุณยังอยู่ในกฎในเกณฑ์

สาริศาคิดอยู่ในใจ แต่ก็รู้สึกปวดศีรษะ

เธอย่อมรู้ดีว่าจงกลกับธนพัตนั้นย่อมไม่มีลับลมคมใน แต่ว่าถ้าไม่มีอะไรกันเลยจริง ๆ แล้วบริษัทนิตยสารจะเขียนข่าวของพวกเขาได้อย่างไร ถ้าหาก……ถ้าหากว่าเธอมาถ่ายรูปของพวกเขาสองคนได้ อย่างนั้นก็จะสามารถขายข่าวได้มหาศาลใช่ไหม?

เธอยอมรับว่าตัวเองได้มีความคิดฟุ้งซ่าน ที่ตั้งหน้าตั้งตารอถ่ายรูปสามีตัวเองกับหญิงอื่น แต่ว่าในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย จริง ๆ แล้วล้วนเป็นเพราะว่าเธอนั้นเชื่อมั่นในตัวของธนพัต

ดังนั้นเธอจึงตบไหล่ณฉัตรแล้วพึมพำเบา ๆ ：“จะต้องเลือกมุมที่ดี ๆ นะ ต้องติดตามจงกลกับธนพัตไว้ ขอเพียงพวกเขาสองคนใกล้ชิดกันเมื่อไหร่ ก็ให้รีบทำการถ่ายโดยทันที โอกาสมียาก!”

อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งช่วงพัก จงกลก็ยังไม่มีโอกาสเข้าใกล้ธนพัต แม้แต่แววตายังไม่เคยได้สบตากัน

นี่ทำให้สาริศาร้อนรน

แบบนี้ไม่ได้ แทบจะไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย!

อย่างนั้นพวกเขาก็มาเสียเที่ยวสิ

ธนพัตนั้นตั้งหน้าตั้งตารอสาริศา ไม่ช้าก็เห็นเธอลนลานจนใบหน้ารูปไข่แดงก่ำขึ้น

ทั้งสองประสานตากัน สาริศารีบใช้ปากชี้ไปทางจงกลทันที สื่อให้ธนพัตควรทำอะไรสักอย่าง

ธนพัตสีหน้าหม่นลง

นี่เธอกำลังบังคับเขาไปยุ่งกับหญิงอิ่น?

สาริศากลับไม่ได้ตระหนักถึงสีหน้าของธนพัต และใช้นิ้วมือชี้ไปทางจงกล ซึ่งความหมายก็เห็นได้ชัดเจนอยู่แล้ว

แต่ธนพัตยังคงไม่ให้ความร่วมมือ

เมย์กับณฉัตรก็รู้สึกลำบากใจ

“พี่ริศา พวกเราถ่ายได้เพียงภาพถ่ายโฆษณาของจงกลกับภาพของธรพัตในงานเท่านั้น ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันเลย ทำอย่างไรดีล่ะ”

สาริศาครุ่นคิด แล้วกล่าว：“รออีกแป๊บ รอให้จงกลถ่ายโฆษณาเสร็จ”

ถ่ายโฆษณากันอีกสองชั่วโมง จงกลก็รู้สึกเหนื่อย จึงตัดสินใจหยุดถ่ายทำ

ผู้ช่วยของจงกลรีบยื่นน้ำผลไม้มาให้ทันที

จงกลดื่มน้ำผลไม้เสร็จ ก็รีบเดินไปทางธนพัต

ดวงตาสาริศาเป็นประกาย ณฉัตรรีบยกกล้องขึ้น

“คุณธนพัต” จงกลเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

กลิ่นน้ำหอมโชยฉุนจมูกเข้ามาใกล้ ธนพัตไม่สามารถที่จะทนได้

โดยเฉพาะเมื่อเห็นใบหน้าที่ตั้งหน้าตั้งตารอของสาริศา เขาก็ยิ่งโมโหโกรธ ไม่อยากจะเห็นหญิงสาวที่ยั่วยวนตรงหน้าแม้แต่วินาทีเดียว จึงได้หันหลังจะจากไป

จงกลตกใจชะงัก อยากจะตามไป

“คุณจงกล ๆ !” แต่ช่างแต่งหน้ากลับเรียกจงกลที่กำลังจะตามให้หยุดขึ้น “โทรศัพท์ของคุณค่ะ โทรจากบริษัทฟิล์มภาพยนตร์”

“ค่ะ ฉันรู้แล้ว” มองดูแผ่นหลังที่จากไปของธนพัต จงกลกระทืบเท้าด้วยความโมโห

สาริศาที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกหงุดหงิด

อีกนิดเดียวก็จะสามารถถ่ายรูปร่วมฟิล์มของทั้งคู่ได้แล้ว!

แต่ธนพัตจากไปแล้ว ไม่มีอะไรให้น่าถ่ายอีก สามคนจึงได้ออกจากสตูดิโอไป เมื่อกลับไปก็ได้รับการถากถางแดกดันอย่างเย็นชาของชญาภากับความผิดหวังของลิลลี่

เมื่อเลิกงานกลับบ้าน ธนพัตนั้นอยู่ที่บ้านแล้ว

เมื่อเธอเข้ามาในบ้าน เขาเหลือบตามองเธอแวบหนึ่ง “กลับมาแล้วเหรอ”

“วันนี้คุณเองก็กลับเช้าเหมือนกันนะ”

สาริศาพลางถอดรองเท้าพลางตอบคำถาม มองดูธนพัตก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น “วันนี้ ทำไมคุณถึงไม่คุยสนทนากับจงกลเลย”

สาริศาไม่พูดถึงยังรู้สึกดีอยู่ เมื่อพูดถึงเท่านั้นแหละ ธนพัตก็หัวร้อนเป็นฟืนเป็นไฟอีกครั้งทันที

มีอย่างที่ไหนที่ภรรยาผลักสามีไปอยู่ในอ้อมแขนของผู้หญิงคนอื่น

นี่เธอไม่สนใจความรู้สึกของเขาเลยใช่ไหม

หรือว่าการแต่งงานที่ปราศจากความรักเป็นรากฐาน จึงทำให้ทุกอย่างสามารถทำการแลกเปลี่ยนได้?

ใบหน้าของธนพัตยิ่งอยู่ยิ่งดำทะมึน “นี่คุณอยากให้สามีของตัวเองไปมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้หญิงคนอื่นเหรอ”

สาริศาชะงัก ถึงได้เข้าใจถึงความไม่พอใจของธนพัต จึงรีบยกมือโบกปฏิเสธทันที แล้วสงบสติอารมณ์” ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่ให้คุณเข้าใกล้จงกลสักหน่อย จะได้ดูคุ้นเคยสนิทกันหน่อย ทำให้ฉันถ่ายภาพได้สะดวกขึ้น”

สาริศากล่าวอย่างตั้งใจ ไม่มีความรู้สึกว่าทำอะไรผิดเลยสักนิด

เพราะถึงอย่างไรก็เป็นแค่เพียงรูปถ่ายใบเดียวเท่านั้น ที่บริษัทนิตยสารของพวกเธอต้องการอยากนำเสนอ ส่วนที่เหลือก็ให้ชาวเน็ตไปจินตนาการกันเอาเอง แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว เธอไม่คิดว่านี่มันจะมากเกินไป

แต่ว่าคำพูดแดกดันนี้ ได้ดังอยู่ในใบหูของธนพัต อยู่ประมาณสิบนาที

น้ำเสียงของเขา ในเวลานี้ได้เย็นชาสุดขีด “สาริศา สามีไปพัวพันกับผู้หญิงคนอื่น คุณไม่โกรธเลยเหรอ”

“ก็แค่รูปถ่ายหนึ่งใบเท่านั้น พวกคุณก็ไม่ได้พัวพันกันจริง ๆ นี่นา” สาริศาอธิบายแก้ต่าง มีความงุนงงเล็กน้อยว่าทำไมธนพัตนั้นต้องโกรธด้วย

สีหน้าของธนพัตยิ่งอยู่ยิ่งแย่ขึ้นเรื่อย ๆ

“สาริศา คุณอยากให้ผมกับจงกลพัฒนาความสัมพันธ์ถึงขั้นไหนถึงจะดี จูงมือ โอบกอด หรือจูบ?” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ขณะเดียวกันก็เคลื่อนรถเข็นช้า ๆ มาหยุดอยู่ที่ด้านหน้าของสาริศา สายตามองตรงมาที่เธอ