หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 124

จงกลกับสาริศานัดเจอกันที่Deep Blue Sea Cafeในใจกลางเมือง ที่นี่เป็นร้านที่มีชื่อเสียงมาก คนที่มีชื่อเสียงหลายคนจะมาพบปะพูดคุยธุระกันที่นี่ บรรยากาศค่อนข้างมืดสลัว มีพื้นที่ในการป้องกันความเป็นส่วนตัวที่ดี

จงกลได้ถอดชุดคลุมตัวยาวชุดนั้นแล้ว และได้เปลี่ยนมาใส่ชุดเดรสที่ราคาแสนแพงโดยเฉพาะ อีกทั้งยังได้รวบผมที่ยาวขึ้น แต่งตัวอย่างกับคุณหนูระดับหลักร้อยล้าน

ตั้งแต่เล็กสาริศาได้สวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงามเพียงไม่กี่ครั้ง และทุกครั้งได้แต่มองดูไรยาโอ้อวดต่อหน้าเธอ ดังนั้นเมื่อจงกลดูสูงส่งสง่างามเพียงใด ก็ไม่มีผลต่อจิตใจสาริศาให้เกิดคลื่นใด ๆ

จงกลจุดบุหรี่มวนหนึ่งขึ้น

พนักงานอยากจะทำการห้าม แต่เมื่อเห็นว่าเป็นดาราดัง จึงไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะไม่สามารถจะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้

จงกลพ่นควันบุหรี่มาที่ใบหน้าของสสาริศาหนึ่งที สาริศากลั้นความโกรธเอาไว้

จงกลกล่าว “สาริศาใช่ไหม นี่เป็นการเจอกันครั้งที่สอง วันนี้ที่ฉันนัดเธออกมาเจอ ฉันไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนกับเธอ ตรงกันข้าม ตอนนี้เธอเป็นคู่แข่งทางความรักของฉัน!”

สาริศามองดูท่าทางของจงกล วันนี้เหมือนเป็นการนัดมาประกาศศึกแย่งธนพัต หนึ่งนาทีก่อนหน้านี้ เธอยังขะมักเขม้นกันการเขียนข่าวของสองคนนี้  จับพวกเขามาคู่กัน นาทีต่อมา กลับมานั่งอยู่กับตัวนางเอกของเรื่อง แย่งผู้ชายกัน เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ สาริศาก็รู้สึกอยากจะหัวเราะ

จงกลประหลาดใจ จึงถามขึ้น “เธอกำลังหัวเราะเหรอ นี่เธอดูถูกฉัน!”

ธนพัตยกมือปฏิเสธแล้วกล่าว “เปล่า ๆ คุณเข้าใจผิดแล้ว เมื่อสักครู่แค่ฉันใจลอย”

ช่างเป็นผู้หญิงที่แแปลกอะไรอย่างนี้ จงกลแอบคิดในใจ

จงกลเปลี่ยนท่านั่ง จากนั้นกล่าว “เธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดามากๆ หนังหน้าอย่างเธอ ยังอยากที่จะตามจีบธนพัตประธานแห่ง TNP Group เหรอ เป็นกระต่ายหมายจันทร ช่างเพ้อฝันจริง ๆ”

ตามจีบ?

เฮ้!

ธนพัตเป็นสามีของเธอสาริศาอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วเหอะ เธอยังต้องตามจีบเขาอีกเหรอ

เธอนึกขึ้นได้ว่าจงกลนั้นไม่ได้รู้เรื่องนี้ นี่จะโทษเธอก็คงไม่ได้

แต่ ตัวเองนั้นดูเหมือนผู้หญิงที่ชอบให้ท่าเหรอ เธอคิดว่าตัวเองนั้นดูเป็นคนเสงี่ยมสงวนตัวมาโดยตลอด

จงกลเห็นสาริศาเงียบ จึงนึกว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงที่รับมือยาก หรือบางทีอาจเป็นเมียน้อยโดยอาชีพ

เธอจึงกล่าวขึ้น “เธอกับคุณธนพัตเป็นอะไรกัน ดูระดับความสนิทของพวกคุณ หรือว่าเขาได้เลี้ยงเธอไว้แล้ว”

เลี้ยง

นี่……เห็นเธอเป็นเมียน้อยเหรอ

ธนพัตรู้สึกว่าการคาดเดาของจงกลช่างน่าขำมาก เธอไม่เพียงแต่ไม่รู้ว่าสาริศาเป็นคนอย่างไร และก็ยิ่งไม่รู้ว่าธนพัตนั้นเป็นคนอย่างไร ยังจะมีหน้ามาบอกว่าชอบธนพัตอีก

เห็นสาริศาไม่ตอบและก็ไม่ปฏิเสธ จงกลจึงคิดแผนในใจ ด้วยการเริ่มโอ้อวดการเจอกันอันน้อยครั้งกับธนพัต

โชคดีที่เมื่อคืนธนพัตได้อธิบายเรื่องการติดต่อของเขากับจงกลให้สาริศาแล้ว ไม่อย่างนั้น คำพูดของจงกลก็คงจะมีผลต่อจิตใจของสาริศาจริง ๆ 

จงกลกล่าว “เธอต้องรู้นะว่าธนพัตเป็นคนเข้ามาหาฉันให้มาถ่ายโฆษณา ฉันเป็นพรีเซนเตอร์ของ TNP Group ดังนั้นฉันรู้ดีว่าธนพัตจะต้องชอบฉันอย่างแน่นอน อยากจะจีบฉัน ถึงได้ให้ฉันมาถ่ายโฆษณา”

สาริศาฟังจงกลพูด ซึ่งเป็นเรื่องที่รู้ตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว เห็นที ธนพัตไม่น่าจะโกหกเธอ เขาจริงใจตรงไปตรงมากับเธอ

พนักงานนำกาแฟสองแก้วมาเสิร์ฟ จงกลได้สั่งคาปูชิโน ส่วนสาริศานั้นสั่งกาแฟดำอิตาลี

จงกลเห็นกาแฟของสาริศา จึงเปล่งหนึ่งประโยคออกมา “รสนิยมต่ำจริง ๆ”

รสนิยมของเธอต่ำ?

มีปีหนึ่ง ที่สาริศาเขียนรายงานพิเศษเกี่ยวกับกาแฟ เธอใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในการทำความเข้าใจต้นกำเนิดของกาแฟ กระบวนการการผลิตและการจัดการอย่างละเอียดถี่ถ้วน ความฝันของเธอคือเมื่อแก่ชราลง ก็จะใช้เงินบำนาญของตัวเองหาสถานที่เพื่อเปิดร้านกาแฟ

จำได้ว่าปีนั้นธีภพได้พาสาริศาไปที่ร้านกาแฟหลายแห่งในเมือง S ไปเข้าร่วมกิจกรรมทางวัฒนธรรมต่าง ๆ เขายังพูดติดตลกว่า เขายินดีที่จะเป็นกาแฟแก้วในมือของสาริศา เช่นนี้เธอจะได้กุมเขาอยู่ในฝ่ามือทุก ๆ วัน

สีสันของปีนั้นได้จางหายไป หลังจากผ่านพายุฝนหลาย ๆ ครั้ง คู่รักที่เคยสาบานว่าจะอยู่ด้วยกันชั่วชีวิต ต่างคนต่างมีคู่ชีวิตคนที่อยากอยู่ด้วยแล้ว

สาริศารวบรวมสติกลับคืน

จงกลกล่าว “เอาล่ะ ฉันได้พูดเยอะแล้ว ดังนั้นเธอคงเข้าใจแล้วสินะ การถอยเป็นหนทางเดียวของเธอ เธอสู้ฉันไม่ได้หรอก!”

เห็นทีว่าถ้าเธอไม่พูด จงกลคงไม่ปล่อยเธอไป หรือไม่แน่เธออาจจะพูดปาว ๆ ตลอดทั้งเช้าก็ได้ เธอยังมีงานเยอะที่ต้องจัดการ อาทิเช่น วิธีการจัดรูปแบบภาพถ่ายรายงานข่าวของจงกลกับธนพัต จัดอยู่ตรงไหนถึงจะน่าตื่นเต้นที่สุด

สาริศาจิบกาแฟดำที่เข้มข้นบริสุทธิ์

เธอค่อย ๆ เอ่ยปากกล่าว “ถึงแม้คุณจะพูดอย่างมั่นใจมาก แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณธนพัตดูไม่ค่อยสนิทกับคุณเหมือนอย่างที่คุณกล่าวเลย คุณช่วยกล่าวให้กระจ่างและละเอียดกว่านี้อีกหน่อยได้ไหม”

เหตุการณ์ความหึงหวงของผู้หญิง ฉับพลันได้กลายเป็นบทสัมภาษณ์ข่าวของสาริศา

จงกลตอบกลับอย่างคนไม่รู้เรื่องราว “ได้สิ อย่างนั้นเธอก็จงฟังให้ดีนะ เธอคิดว่าฉันเพ้อเหรอ ฉันไม่มีวันลืมปฏิกิริยาและแววตาตอนที่ธนพัตเจอฉันครั้งแรก ดูลึกซึ้ง เสน่หา ถ้าไม่ใช่บรรยากาศโดยรอบมีคนอยู่ ฉันคิดว่าเขาจะต้องกระโจนมากอดฉันอย่างแน่นอน! นี่ก็คือรักแรกพบ!”

ขณะที่พูด จงกลยังมีอาการตื่นเต้น

ความจริงตอนที่ธนพัตเจอจงกลครั้งแรกนั้นมีแววตาที่ชื่นชมจริง ๆ แต่ไม่ได้เหมือนอย่างที่จงกลพรรณนา เขาเพียงรู้สึกว่าตัวเองนั้นตัดสินใจไม่ผิดพลาด จงกลนั้นเหมาะสมที่สุดกับการมาเป็นพรีเซนเตอร์ เห็นได้ชัดว่าจงกลตีความและเข้าใจของการชื่นชมนี้ผิดไป

สาริศารู้สึกว่ามีความจำเป็นที่ต้องเตือนสติจงกลสักหน่อย จะปล่อยให้ลุ่มหลงคิดไปเองแบบนี้อีกต่อไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะไม่เป็นผลดีต่อเธอและธนพัต

สาริศาจึงกล่าว “ใช่เหรอ แต่ว่าที่ฉันเห็นนั้นเหมือนจะว่าไม่ได้เป็นแบบนั้น ความสัมพันธ์ของคุณธนพัตกับคุณไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”

จงกลายกมือขึ้น ถอนหายใจอย่างจงใจ จากนั้นกล่าว “เฮ้อ ผู้ชายก็อย่างนี้แหละ มักจะรักษาหน้าเมื่ออยู่ข้างนอก ที่เขาทำอย่างนั้นเพราะว่าขี้อาย เธอจะไปรู้อะไร เชอะ!”

สาริศาถาม “ในสายตาของฉัน ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณธนพัตยังไม่มีโอกาสสนิทถึงขั้นที่……อยู่ห้องเดียวกันหรอกมั้ง”

คำพูดของสาริศาทำให้จงกลนึกถึงเรื่องที่ประสบตอนเมื่อเช้าที่ห้องทำงานของธนพัตในวันนี้ เธอจึงโมโหขึ้น “พวกเราสองคนนั้นตั้งใจรักษาระยะห่างไว้ เธอคิดว่าเธอเก่งกาจอย่างนั้นเหรอ ฮึ่ม เธอก็แค่เมียน้อยคนหนึ่งก็เท่านั้น เผลอ ๆ แม้แต่เมียน้อยก็เทียบไม่ได้ ผู้ชนะที่แท้จริงไม่ใช่เธอ และก็ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นภรรยาคุณธนพัต คุณนายตระกูลกีรติเมธานนท์ผู้สูงส่งคนนั้น”

กาแฟในปากของสาริศาแทบจะพุ่งออกมา เธอสำลักกับคำพูดภรรยาคุณธนพัตนี้ของจงกล

ภรรยาของธนพัต

ก็คือเธอไม่ใช่เหรอ

เห็นทีว่าชื่อนี้จะกลายเป็นหนามตำตาในสายตาของใครหลายคน มีทั้งคนอิจฉา ริษยา เกลียด และคาดเดา สาริศารู้สึกว่าคุณนายของบ้านนี้ช่างเป็นยากเป็นเย็นจริง ๆ ไปทำให้คนอื่นขุ่นเคืองได้โดยไม่รู้ตัว