หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 130

หลังจากกล่อมธีภพให้สงบแล้ว เขาบอกว่าจะไม่เอ่ยเรื่องที่ต้องการเลิกกับเธออีกแล้ว ดังนั้นไรยาจึงเดินออกจากห้องทำงานของธีภพอย่างดีใจ อีกทั้งยังทักทายกับคนที่ทำงานในบริษัท ทุกคนต่างพูดกันว่าเธอเป็นลูกคุณหนูผู้ เย่อหยิ่ง วางมาด ไม่สามารถที่จะไปแหยมได้

ไรยาพบว่าสาริศาไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน ถ้าเธออยู่ในห้องทำงาน เธอจะต้องชักสีหน้าใส่เธอแน่นอน

เธอที่กำลังเสียดาย คิดไม่ถึงว่าโลกมันจะแคบ เธอได้เจอกับสาริศาถือกองเอกสารที่ทางเข้าลิฟต์ตรงทางเดิน

สาริศาก็เห็นไรยาเช่นกัน

เห็นทีว่าเรื่องบางเรื่อง คนบางคน อยากจะหลบก็คงหลบไม่พ้น

เวลานี้ไรยาแทบอยากจะฆ่าสาริศาให้ตาย ล้วนเป็นเพราะการปรากฏตัวของเธอ ธีภพถึงได้ระแวงสงสัยเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อสักครู่ที่เธอยืนกรานปฏิเสธไม่ยอมรับ แผนที่เตรียมไว้แต่เนิ่น ๆ เกรงว่าคงจะผ่านด่านที่ยากนี้ไปไม่ได้!

สาริศาเดิมทีอยากจะนั่งลิฟต์ขึ้นไปบนตึก แต่แล้วเธอก็ได้เปลี่ยนความคิด อยากจะกลับไปที่ห้องทำงานก่อน แต่ทว่าไรยากลับมาขวางเธอไว้

ไรยากล่าว “อย่าเพิ่งรีบร้อนไปสิ พี่สาวคนดีของฉัน พวกเราคุยกันหน่อยสิ พี่จะไม่อยากรู้เหรอว่าฉันมาหาธีภพทำไม”

“ฉันไม่อยากรู้ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทำงานก่อน”

“สาริศา ทางที่ดีเธออยู่ให้ห่างธีภพเข้าไว้ ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเธอกล้าเข้าใกล้เขาอีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” ไรยากล่าวข่มขู่

นี่เป็นน้องสาวแท้ ๆ เหรอ สาริศารู้สึกว่าครอบครัวตัวเองนั้นประหลาดมาก พี่น้องแท้ ๆ ไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสันติได้

สาริศากล่าว “ฉันแต่งงานแล้ว ฉันมีสามีของตัวเอง ขอตัวนะ ไรยา”

ไรยาจ้องเขม็งร่างของสาริศาที่เดินจากไป เธอยิ่งไม่สนใจ ตัวเองกลับยิ่งรู้สึกระแวงอย่างเห็นได้ชัด ไรยาจึงคิดไปเองว่าเธอนั้นเสแสร้ง ในใจคิดกว่าเธอจะมาที่บริษัทได้นั้นไม่ง่าย จะให้จากไปแบบนี้ไม่ได้ แบบนี้ทำให้สาริศาย่ามใจเกินไป!

ดังนั้น เธอจึงวางแผนในใจ และได้ตัดสินใจทำบางอย่าง

เมื่อถึงยามเย็น ตอนที่ชญาภาเลิกงาน เธอได้รับโทรศัพท์ของไรยา ทั้งคู่นัดเจอกันที่ร้านกาแฟ

ไรยายื่นซองจดหมายสีขาวหนึ่งฉบับให้กับชญาภา

ชญาภาเปิดออกมาดู เป็นเงินจำนวนหนึ่งที่จำนวนไม่น้อย เธอเข้าใจโดยประมาณว่าภรรยาของบก.มีเรื่องให้เธอช่วยทำ ไม่ต้องถามไม่ต้องพูด ก็รู้ว่าเงินจำนวนนี้มีความเกี่ยวข้องกับสาริศา

ชญาภายิ้มแล้วกล่าว “คุณไรยา เกรงใจเกอนแล้ว เรื่องของคุณก็คือเรื่องของฉันนะคะ”

ไรยาท่าทางลำพอง สั่งกำชับเธอ “ความจริงแล้ว เรื่องที่วานให้เธอช่วยทำนั้นง่ายมาก ก็แค่ช่วยฉันสอดส่องสาริศากับคู่หมั้นของฉัน มีการเคลื่อนไหวอย่างไรให้รีบรายงานฉันทันที เธอก็รู้ สาริศาคนชั้นต่ำคนนั้นคอยจ้องจะฉกคู่หมั้นของฉัน! ฉันจะติดกับสุนัขจิ้งจอกคนนี้ไม่ได้”

ชญาภาใส่ซองจดหมายที่เต็มไปด้วยเงินเข้าไปในกระเป๋าหนังอย่างระมัดระวัง แล้วยิ้มแก้มปริมองไรยา

เธอตบเข้าที่อกแล้วกล่าวกับไรยาอย่างมั่นอกมั่นใจ “คุณวางใจได้เลย ฉันเกลียดสาริศาคนนี้ที่สุด! ฉันเห็นแล้วหมั่นไส้มาก ที่ชอบอ่อยให้ท่าไปทั่วทุกที่ อยู่ในบริษัทก็ก่อเรื่องไม่น้อย วัน ๆเห็นเธอทำตัวอวดเก่งในบริษัท แต่ความเป็นจริงถ้าไม่มีผู้ชาย หลายปีมานี้เธอจะอยู่ที่บริษัทได้เหรอ ฮึ่ม!”

ไรยาหัวเราะอย่างพอใจ เธอต้องการคนแบบชญาภา ที่ยืนอยู่ข้างเธอ มีศัตรูคู่แค้นร่วมกัน

เธอกล่าว “อย่างนั้นก็ต้องขอบใจเธอแล้ว การร่วมมือระหว่างเรา จะต้องมีความสุขอย่างแน่นอน เพียงแต่ เธอจะต้องปิดให้เป็นความลับ จะต้องไม่ให้คู่หมั้นของฉัน ซึ่งก็คือบก.ของเธอได้รู้ นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด รู้ไหม”

ลูกนั้นบริสุทธิ์ ธีภพทำไม่ได้ที่จะไม่รับผิดชอบ แล้วทิ้งสองแม่ลูกอย่างไม่ไยดี

แต่ว่า เธอนั้นเกลียดไรยาจริง ๆ ตอนนั้นรู้สึกเพียงว่าใบหน้าของเธอมีร่องรอยของสาริศา จึงต้องการใช้ไรยามาเพื่อแก้แค้นการทรยศของสาริศา! คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะเล่นตลกกับเขา!

สาริศาไม่ได้ทรยศตัวเอง เธอเป็นเพียงเหยื่อที่ถูกกระทำ! ส่วนเขาตอนนั้นยามที่เธอต้องการการปลอบโยนและปกป้องกจากเขามากที่สุดนั้น เขากลับทำอะไรลงไป สองปีต่อมาเมื่อเขาเจอกับสารพัด เขาทำอะไรลงไปอีก! ธีภพรู้สึกผิดอย่างยิ่ง

ธีภพเมาจนดวงตาพร่าเบลอ ด้านหน้าปรากฏภาพสาริศาที่ชอบยิ้มในตอนนั้น สวมชุดกระโปรงสีฟ้า วิ่งเข้ามาหาเขาราวกับกวางน้อย โดยที่ปากยังร้องเรียกภพ อิอิ ภพ……

ตอนนั้นสาริศาชอบรวบฉันขึ้นเหมือนหางม้า ชอบดูภาพยนตร์ เมื่อเลิกเรียนก็จะลากเขาไปที่โรงภาพยนตร์ของมหาวิทยาลัยเพื่อดูภาพยนตร์

เธอบอกว่า ภพ เมื่อวันหนึ่งที่พวกเราแก่ตัวลง ก็จะยังมานั่งดูภาพยนตร์กันที่นี่!

เขาหัวเราะที่เธอพูดไร้สาระ เมื่อพวกเราแก่ตัวลง โรงภาพยนตร์เก่า ๆ ซอมซ่อนี้ยังจะอยู่อีกไหม คงไม่เปลี่ยนเป็นกลางแจ้งหรอกนะ แล้วพวกเขาหัวเราะดังฮ่า ๆ…..

ความทรงจำค่อย ๆ จางเลือนราง ทันใดนั้นภาพนั้นก็กลายเป็นใบหน้าของไรยา เธอเผยนัยน์ตาที่เย้ายวน ยื่นนิ้วมือออกมาเกี่ยวเขาไว้ จากนั้นกล่าวกับเขาว่าภพ ภพ ลูก ลูกของพวกเรา……

ธีภพดื่มเหล้าเข้าไปมาก นึกถึงวันเวลาที่สวยงามที่อยู่กับสาริศาก่อนหน้านี้ นึกถึงการตอแยของไรยาในวันนี้ ธีภพรู้สึกเจ็บปวดและสับสนมาก

สาริศา คุณจะให้อภัยฉันได้ไหม ฉันคิดถึงคุณมากเลย

ธีภพพึมพำเบา ๆ “สาริศา สาริศา……”