หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 136

บริษัท TNP Group

ธนพัตจ้องมองบัตรเชิญในงานประมูลการกุศลที่วางอยู่บนโต๊ะ พลางขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย

ซึ่งเป็นงานประมูลการกุศลของเพื่อนของคุณปู่ จำต้องไปร่วมงาน แต่จำต้องมีคู่ออกงานผู้หญิงหรือผู้ชายเข้าร่วมงานด้วย

เรื่องนี้ เขาลำบากใจเล็กน้อย

สาริศา ยอมไปกับตนเองหรือไม่?

เลิกงานแล้ว สาริศากลับมาถึงบ้าน ธนพัตก็อยู่ในบ้านแล้ว

สาริศาเห็นธนพัต และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดี

สองสามวันนี้สาริศาครุ่นคิดตั้งมากมาย อาจจะเป็นเพราะธนพัตรักเธอมากเกินไป ถึงได้แสดงความดิบเถื่อนร้อนแรงตอบสนองกลับมา ถึงอย่างไร การถูกธีภพจู่โจมจูบ ก็เป็นความผิดของเธอ ธนพัตโมโหก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติมาก ถ้าไม่ระเบิดอารมณ์นี่สินั่นจะหมายความว่าเขาไม่หึงไม่สนใจใยดี เขาระเบิดอารมณ์ และโกรธเคืองมาก ถึงแสดงให้เห็นว่าเขารักตนเองมาก

การทำสงครามเย็นในหลายวันมานี้ ทั้งสองคนต่างครุ่นคิดวิธีการจะกลับมาคืนดีกับอีกฝ่าย ทว่าปัญหาเรื่องกลัวเสียหน้า ต่างไม่ยอมเริ่มออกตัวขอโทษ

ธนพัตถือบัตรเชิญเอาไว้ ในใจก็คิดว่านี่อาจเป็นโอกาสที่ดีที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและสาริศากลับมาคืนนี้กันก็ได้

หลายวันมานี้สาริศาไม่สนใจเขาเลยด้วยซ้ำ ตัวเองไปไหนมาไหนคนเดียว ช่างอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน ไม่มีรอยยิ้ม แล้วท่าท่าหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา ซึ่งสามารถมองออกว่าเขาก็ทุกข์ทรมานอยู่ภายในใจ มันเลวร้ายกว่าการถูกลงโทษจากการจองจำเสียอีก

ธนพัตนั่งอยู่บนรถเข็น โดยยื่นบัตรเชิญมาที่มือของสาริศา พลางพูดเสียงทุ้มต่ำ “สาริศา นี่เป็นบัตรเชิญของงานประมูลเพื่อการกุศล คุณไปกับผมนะ”

สาริศาหยิบไว้ในมือ แทบไม่มองด้วยซ้ำ

เธอยังไม่สามารถยกโทษให้เขาได้ในช่วงเวลานั้น แถมยังโกรธเขามาก เธอโกรธธนพัตแต่แสร้งทำเป็นไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเช่นนั้น เขากลับรู้สึกว่าความรู้สึกที่ตนเองได้รับมามันไม่มีความหมายอะไรเลย เขามองไม่เห็นรอยแผลเป็นที่ยังคงอยู่ในหัวใจของเธอ มันยังไม่หายดี

เธอกล่าวออกมาทันที “ฉันไม่เคยไปร่วมงานประมูลเพื่อการกุศลอันหรูหราเช่นนี้มาก่อนเลยค่ะ ฉันกลัวว่าถ้าไปแล้วจะทำให้ขายหน้าได้ค่ะ”

เมื่อได้ยินคำปฏิเสธของสาริศาแล้ว ธนพัตตีหน้าเข้มอีกครั้ง เขาเริ่มพูดเกลี้ยกล่อมต่อ “แต่นี่เป็นงานประมูลที่สหายเก่าของคุณปู่จัดขึ้นมาเลยนะ คุณไม่ไป คุณปู่จะโกรธเอา ท่านดีกับคุณขนาดนี้”

ต้องคำนึงถึงหน้าตาของคุณปู่เอาไว้ก่อน สาริศาเกรงว่าคุณปู่จะจับผิดได้ถึงความผิดปกติของทั้งสองคนจนเกิดการโมโหเป็นแน่

สาริศาได้แต่พยักหน้าตกลงธนพัตว่าจะไปกับเขา

ทว่า สาริศาไม่มีชุดราตรีที่สวยพอ และแต่งตัวไม่เป็นอีก เธอจนปัญยาจริงๆ

ธนพัตมองออกถึงความคิดที่อยู่ในใจของสาริศา หัวใจของเขาเริ่มหวั่นไหวเล็กน้อย อากัปกิริยากังวลของเธอช่างน่ารักน่าเอ็นดูราวกับเด็กน้อย

ธนพัตโทรศัพท์หาชรัณ เพื่อให้ชรัณช่วยจัดการให้

เพราะว่าสาริศาไม่อนุญาตให้เขาเปิดเผยเธอต่อสาธารณะ ดังนั้น เรื่องการแต่งหน้าทำผมของพวกนี้ จึงต้องฝากฝังให้ชรัณเป็นคนจัดการให้

สาริศามองเขาอย่างซาบซึ้ง ทว่า ในใจก็ยังไม่ยกโทษให้เขา

ทั้งสองคนต่างเงียบงันอยู่สักพัก จู่ๆ ธนพัตก็พูดกับสาริศาทันที “คืนนี้ผมไม่อยากนอนในห้องหนังสือแล้วนะ”

สาริศาใจอ่อนทันที ในห้องหนังสือก็ไม่ได้นอนสบายเหมือนบนเตียงในห้องนอน หลายวันมานี้เขาเองก็ลำบากเหมือนกัน

ทว่า ปากเจ้ากรรมของเธอดันเผลอหลุดปากพูดออกไป “นี่มันบ้านคุณ เตียงคุณ คุณเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ เอาที่คุณสบายใจเถอะค่ะ”

ธนพัตกลับมาที่ห้องนอนใหญ่ ทั้งสองคนต่างนอนลงบนเตียงคนละฝั่ง

เช้าวันรุ่งขึ้น สาริศาทำตามที่ผู้ช่วยชรัณได้วางแผนเอาไว้โดยการไปคลับส่วนตัวระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง โดยเริ่มทำสปาแช่น้ำก่อน เพื่อให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย และนวดตัวอย่างอ่อนโยน จนกวาดอารมณ์อันอึมครึมของสาริศาที่มีมาหลายวันนี้ทิ้งไป เมื่อได้กลิ่นหอมของน้ำมันหอมระเหย ความอัดอั้นตันใจก็ค่อยๆ คลายตัวลงไปเยอะ จนเธอรู้สึกว่าตนเองอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว

คนสวยเตะตาต้องใจอย่างสาริศาแต่งหน้าบางๆ บวกกับทรงผมทรงเจ้าหญิง ยิ่งตอกย้ำความมีเสน่ห์และเน้นความเป็นอารมณ์ดีของเธอได้อย่างเด่นชัด

สาริศาสวมใส่ชุดที่ธนพัตได้จัดเตรียมไว้ให้เธอ เป็นชุดราตรีสีเขียวมินท์อ่อนที่แสนเรียบง่ายโดยเป็นการออกแบบของ Alex นักออกแบบผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง เมื่อสวมใส่แล้วยิ่งแสดงความมีชีวิตชีวาอย่างเต็มเปี่ยมและไม่ทิ้งคราบวุฒิภาวะอันทรงเกียรติ

แววตาราวกับมีดอันคมกริบของธนพัตเพ่งมองไรยาทันที

ไรยาใจสั่นเทาเล็กน้อย จึงหุบปาก และเลี่ยงศีรษะมองไปทางอื่นแทน

ธนพัตเข็นรถเข็นมาอยู่ทางด้านหน้าของธีภพ และกล่าวออกมาเสียงเย็นเฉียบ “อย่าไปอยากได้ใคร่มีในสิ่งที่ไม่ใช่ของนาย ซึ่งแตกต่างกับงานประมูลในวันนี้ ใช่ว่าผู้ให้ราคาสูงจะได้ไป แต่คนที่ชนะใจคนต่างหากที่จะได้รับมันกลับไป”

น้ำเสียงอันเย็นเฉียบของธนพัต เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกกดขี่อย่างแรงกล้า

ธนพัตกับสาริศาเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในสิ่งที่ธนพัตพูดถึงเรื่องอะไร ทำอะไรไว้ เขาธีภพไม่สามารถใช้คำพูดใดตอบโต้ได้ และยิ่งไร้วิธีในการยื่นมือเข้ามาแทรกแซง ทำได้เพียงมองดูได้แค่เท่านั้นเอง

สาริศาไม่อยากจะสนใจความแข็งข้อเย็นชาต่อกันระหว่างชายหนุ่มทั้งสองคนนี้ เธอคิดถึงเรื่องที่ถูกธีภพจู่โจมจูบและตอนที่เขาโทรศัพท์มาหา จนรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก

ส่วนเธอมีนิสัยเสียอยู่อย่างหนึ่ง เมื่อรู้สึกประหม่า พลางอยากเข้าห้องน้ำทันที

สาริศาบอกธนพัตทันที “คุณเข้าไปก่อนเถอะค่ะ ฉันขอไปห้องน้ำสักเดี๋ยว”

ไม่รอให้ธนพัตได้พูดอะไร สาริศาก็เดินก้มหน้าก้าวเท้ายาวๆ เดินออกไป

ไรยากลอกตามองบนให้สาริศา และพูดกับธีภพทันที “พวกเราก็เข้าไปด้านในกันเถอะค่ะ”

พูดจบ เธอก็ลากธีภพเข้าไปด้านในห้องโถงแล้ว

สาริศาเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว พลางล้างมืออยู่ในห้องน้ำ และจ้องมองตัวเองที่อยู่ในกระจก ราวกับว่า เธอเป็นภรรยาของคุณธนพัต หรือเป็นสาริศาคนที่ไร้หลักปักฐานคนนั้นในตอนนั้น? คล้ายว่าจะไม่ใช่ เธอคือใครกัน? สาริศาตกอยู่ในภวังค์เล็กน้อย

เมื่อเดินออกมาจากทางด้านของห้องน้ำ สาริศาก็ประจันหน้ากับคนคนหนึ่ง จนทั้งสองคนเกือบจะชนกันอยู่แล้ว

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ถึงกลับตะลึงพรึงเพริดทันที

ปรากฏว่าเป็นจงกล นักแสดงสาวคนนั้น วันนี้เธอก็มาด้วย