หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 138

สาริศากับธนพัตเดินเข้าไปในห้องโถงงานประมูลพร้อมกัน และทิ้งจงกลให้ยืนตัวแข็งด้วยความตกตะลึงอยู่ตรงนั้น

จงกลจะรู้สึกอย่างไรเมื่อรู้ความจริง? เธอจะต้องไปซื้อยาแก้เสียใจกินมั้ย? ครั้งนี้เธอใช้คำพูดวิ่งชนตอไม้ท่อนเบ้อเร่อเข้าอย่างจัง คงต้องร้องไห้คร่ำครวญไปหลายวัน

สาริศานึกนึงอาการหน้าเหวอของจงกลในเวลานั้น เธออยากจะหัวเราะออกมา จนกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

ธนพัตเงยหน้ามองรอยยิ้มสาริศา การทำสงครามเย็นมาหลายวัน จึงมองเห็นรอยยิ้มของเธอ อารมณ์ของธนพัตนั้นก็ไม่ได้ดีขึ้นสักเท่าไหร่

ทั้งสองคนค่อยๆ เดินออกมา และรักษาความเงียบเอาไว้

ทุกคนที่เข้ามาประมูลสิ่งของจำต้องเอาสิ่งของมาบริจาคหนึ่งชิ้น จำนวนเงินที่ได้จากการประมูลนั้นต่างบริจาคเพื่อการกุศลทั้งสิ้น อันดับแรก จำต้องไปยังที่จุดประมูลที่ใช้ในการประมูลเพื่อเอาของที่ตนเองนำมาบริจาคออกมา และทำการลงทะเบียน จากนั้นจึงไปรอในห้องประมูล

ธนพัตกับสาริศามาถึงจุดรับของประมูล

จุดรับของประมูลได้มีคนเริ่มละทะเบียนแล้ว ต่างมีรูปทรงสวยงาม ซึ่งประกอบไปด้วยของดีที่มีคุณค่าในการเก็บสะสมอย่างแน่นอน

พนักงานในจุดเก็บของที่นำมาประมูลนั้นได้ถามสาริศาถึงสิ่งของที่ต้องการบริจาคอยู่ที่ไหน คิ้วของสาริศาขมวดคิ้วเข้าหากัน เธอพูดว่า “ซวยแล้ว วันนี้ฉันไม่ได้ตระเตรียมอะไรมาเลยค่ะ!”

พนักงานตกใจและมองมายังสาริศา มาร่วมงานประมูลเพื่อการกุศลยังไม่เอาของมาร่วมประมูลอีก? ผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆ

สาริศาหน้าแดงระเรื่อ รู้สึกว่าตนเองเสียหน้ามากต่อหน้าพนักงาน ประมาณว่าเขารู้สึกว่าเธอเป็นหัวขโมย การมาที่นี่ก็เพื่อมาคลุกคลีตีโมงหลอกกินล่ะมั้ง

ธนพัตเหลือบมองสาริศาที่แสดงท่าทางราวกับเด็กน้อยที่ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้วคอยยืนอยู่ตรงนั้น ดังนั้นเขาจึงหยิบเอากล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋าถือ

ธนพัตให้พนักงานช่วยเปิดให้ แถมพูดกำชับว่าที่คือของบริจาคจากภรรยาของคุณธนพัต กีรติเมธานนท์ของTNP Groupที่นำมาประมูลในวันนี้

ความจริงแล้ว ธนพัตได้จัดเตรียมสิ่งของมาประมูลเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แล้วจะให้สาริศาคอยวิตกกังวลไปไย แค่พนักงานถามออกมาทันควัน เขาจึงยังไม่ทันได้หยิบออกมาทันเวลา

พนักงานมองเห็นคุณภาพของกล่องกำมะหยี่กล่องนี้มันดีมาก ในใจคิดว่าน่าจะเป็นสมบัติล้ำค่าบางอย่างแน่ เขารีบเปิดกล่องทันควัน จนตกตะลึงพรึงเพริดทันที!

วันนี้ภรรยาของคุณธนพัตบริจาคเพื่อนำมาประมูล เป็นสร้อยเพชรเส้นหนึ่งที่มีราคาแพงมาก! สร้อยเพชรเส้นนี้มีเพชรเล็กเม็ดใหญ่ทั้งหมด 9 เม็ด เรียกได้ว่าเพชรทุกเม็ดเกรดดี เจียระไน ได้อย่างไม่ธรรมดา ซึ่งสวยมากจริงๆ! ภรรยาของคุณธนพัตใจดีเหลือเกิน! การประมูลในวันนี้ถือว่าน่าจับตามองแล้ว

พนักงานเห็นจนน้ำลายจะไหลออกมาอยู่แล้ว

สาริศาเองก็ตกตะลึงเช่นกัน! สร้อยเพชรเส้นนี้สวยจนไม่สามารถพรรณนาได้ นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่เธอมองเห็นสิ่งของที่สวยงามขนาดนี้!

ธนพัตถามสาริศาทันที “คุณชอบมากเหรอ? ถ้าคุณชอบ เราก็ไม่ประมูลอันนี้แล้วนะ ผมยกให้คุณเลย”

“ไม่ค่ะ” สาริศารีบโบกมือปฏิเสธทันควัน เธอไม่สามารถใส่สิ่งของล้ำค่าเช่นนี้ได้หรอก

“มันสวยงามมากจริงๆ ค่ะ แต่ว่าฉันยอมบริจาคมันเพื่อเอามาประมูลค่ะ การทำเช่นนี้สามารถช่วยเหลือคนได้อีกมากหน้าหลายตา ซึ่งมันคุ้มค่ากว่าราคาค่างวดของตัวมันเองเสียอีก”

ธนพัตชอบจิตใจความมีเมตตาและไม่มักมากของสาริศา วันนี้ ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่น ก็คงต้องถูกสร้อยเพชรเส้นนี้ดูดวิญญาณไปแล้ว ต้องเอะอะโวยวายเพื่อให้ตัวเองได้สวมใส่จนไม่ต้องเอาออกไปประมูลเป็นแน่

ผู้หญิงที่ไม่ลุ่มหลงไปกับเงินทองบนโลกใบนี้ มันมีไม่เยอะแล้ว สาริศาถือเป็นหนึ่งในนั้น นี่ถือว่าเป็นเรื่องคาดไม่ถึงตั้งแต่ที่ธนพัตเมื่อพบกับเธอครั้งแรก

เขาคิดแทนเธออย่างรอบคอบเช่นนี้ โดยจัดเตรียมสิ่งของที่นำมาประมูลที่มีค่ามีราคาเช่นนี้ ในใจสาริศาอบอุ่นทันที และมองธนพัตด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง

ธนพัตยิ้มให้สาริศาเล็กน้อย แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเอ็นดูอย่างทะนุถนอม

ไรยายิ้มให้พนักงานอย่างเกรงอกเกรงใจ “งานของพวกคุณช่างรับผิดชอบอย่างจริงจังมากจริงๆ ค่ะ ฉันชอบการทำงานของคุณค่ะ งั้น เราเป็นเพื่อนกันมั้ยคะ”

การประมูลได้รับความนิยมมาก มีคนมามากมายทีเดียว เมธาวินก็มา เขาทักทายธนพัตกับสาริศาอย่างเกรงใจ และรีบพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนาน

คนที่มารวมกันอยู่ที่นี่ สาริศานอกจากรู้จักคนไม่กี่คน คนอื่นนั้นไม่รู้จักเลย

ในทางกลับกันธนพัตกลับคุ้นเคยกับพวกเขามาก และมีคนเข้ามาทักทายอยู่เรื่อยๆ หลังจากรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณธนพัต สายตาต่างหยุดอยู่ที่ตัวของสาริศาอย่างเลี่ยงไม่ได้ จ้องมองจนหัวใจของสาริศาจั๊กจี้ และรู้สึกประหม่าและอยู่ไม่เป็นสุขอย่างอธิบายไม่ถูก

ธนพัตตบหลังมือของเธออย่างแผ่วเบา เพื่อให้สาริศาได้สงบลงบ้าง

ธนพัตพูดออกมา “งานเลี้ยงแบบนี้จะมีคนมามากมาย เดี๋ยวคุณก็จะชินไปเอง ไม่ต้องกังวลไปนะครับ มีผมอยู่ด้วย”

“ค่ะ” เมื่อได้ยินการให้กำลังใจจากธนพัต หัวใจของสาริศาจึงผ่อนคลายลงบ้าง

หลังจากสาริศาเข้ามาในงานแล้ว สายตาธีภพโดยปกติแล้วก็ไม่ละสายตาไปจากเธอเลย

เขาค้นพบว่าสาริศามักจะคลอเคลียอยู่ข้างกายธนพัต เหมือนติดเขามาก

และครุ่นคิดโดยไม่แปลกใจเลย ว่างานเช่นนี้เธอต้องมาเป็นครั้งแรกแน่ จึงประหม่าซึ่งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่ในใจของธีภพยังเจ็บจี๊ดอยู่ตลอด เพราะว่าสาริศากลับยืนอยู่เคียงข้างผู้ชายอีกคน แต่ไม่ใช่ตัวเอง

ธีภพอยากเดินนำหน้าเข้าไปทักทายสาริศา ทว่าไรยากลับตัวติดเขาไม่ยอมไปไหนสักที จนเขาไม่สามารถปลีกตัวได้เวลานี้