หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 155

เช้าวันต่อมา

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามา สาริศาลืมตา มองธนพัตที่ยังคงหลับสนิท

การหายใจของเขาคงที่สม่ำเสมอ คิ้วของเขาหนาและเข้ม โครงหน้าของเขาที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ มองไปมองมา สาริศาก็ยิ้ม

แต่คิดไม่ถึงว่าเวลานี้เอง มือของธนพัตจู่ๆก็มาโอบไหล่เธอไว้ เขาแกล้งทำเป็นหลับ

สาริศาเอาศีรษะมุดเข้าไปในผ้าห่มด้วยความเขินอาย

ธนพัตก็มุดเข้าไปในผ้าห่มด้วย จูบที่ริมฝีปากของสาริศา

ทั้งสองจูบกันอยู่ครู่หนึ่ง ถ้าขืนจูบกันต่อไปคงต้องรบกันจนถึงกลางวัน

สาริศาหยุดมือสองข้างที่รุ่มร่ามไม่หยุดนั้นของธนพัตแล้วพูดว่า “อย่า……อย่าทำแบบนี้ค่ะ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่วันนี้พวกเราสองคนต่างก็มีเวลาว่าง สู้เราไปทำอย่างอื่นกันดีกว่ามั้ยคะ”

ธนพัตครุ่นคิด ก็ถูก จะมุดผ้าห่มกับเธอทุกวันไม่ได้ เสียสุขภาพมากเกินไป ในใจคิดว่า ก็ได้ วันนี้ปล่อยเธอไปก่อน

เขาพูดเบาๆว่า “ด้านนอกแดดดีขนาดนี้ ทั้งยังเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วย สู้ผมพาคุณไปเดินเล่นดีกว่า”

สาริศาคิดไตร่ตรองอย่างละเอียด จึงพบว่าตนเองแทบจะไม่เคยออกไปไหนกับธนพัตสองต่อสองมาก่อน

ดังนั้น……

นี่ถือเป็นการออกเดตมั้ย

ในใจเธอประหม่าเล็กน้อย ที่มากกว่านั้นคือความตื่นเต้น พยักหน้าทันที “ฉันลุกไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”

พูดพลาง เธอก็เดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง มองเครื่องสำอางที่หรูหราบนโต๊ะ จู่ๆก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไรดี

เป็นเดตแรกทั้งที ก็ควรจะแต่งหน้าให้สวยๆสินะ แต่ตามมาตรฐานเธอ จะเป็นการปล่อยไก่มากกว่าหรือเปล่า

ในขณะที่สาริศากำลังปวดหัวอย่างหนักอยู่นั้น กลับรับโทรศัพท์สายหนึ่ง

สาริศาเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นสุวิทย์ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ในเมื่อเป็นพ่อของตนเอง เธอก็ต้องรับสาย

“ริศา” เสียงของสุวิทย์ร้อนใจมาก “ลูกมาที่คฤหาสน์หน่อย พ่อมีเรื่องด่วนจะคุยกับลูก”

นี่เป็นหนึ่งในจำนวนน้อยครั้ง ที่สุวิทย์เป็นฝ่ายโทรหาเธอ ให้เธอไปพบ จะมีเรื่องดีอะไรกันนะ

สุวิทย์ตอนนี้ยังมีเวลาว่างมาตามเธอไปงานพบปะสังสรรค์ในครอบครัวอีกเหรอ ต้องไม่ใช่แน่ ท่าทางแบบนี้ต้องมาขอร้องอะไรเธอแน่ เธอรู้จักพวกเขาดี

สาริศาขมวดคิ้ว “วันหลังเถอะนะคะ วันนี้หนูมีธุระอื่น”

“โธ่ลูก ริศา ลูกมาเถอะนะ คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์ก็เป็นบ้านของลูกนะ”

สาริศาได้ยินประโยคนี้ก็เอาความเกลียดชังที่อยู่ก้นบึงในใจออกมา “พ่อ คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์กลายเป็นบ้านของหนูตั้งแต่เมื่อไหร่ พ่อไม่ต้องพูดแล้ว เพราะยังไงหนูก็ไม่ไป อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ได้”

“ริศา! ความจริงคือพ่อป่วย!” เสียงของสุวิทย์ก็ยิ่งร้อนใจยิ่งขึ้น แล้วยังไอออกมาอย่างรุนแรง “ลูกมาเยี่ยมพ่อหน่อยนะ”

สุวิทย์ไม่สบายเหรอ

สาริศาอึ้งไปชั่วขณะ

เธอรู้ว่าสุวิทย์ปอดไม่ค่อยดีจริงๆ อาจจะเพราะเรื่องที่บริษัทตระกูลธราภักดิ์ถูกปิดทำให้เขาได้รับความกระทบเทือนทางจิตใจ

อายุเขาก็เยอะแล้ว ภายใต้ความกระทบกระเทือนอย่างมากขนาดนี้ อาการต้องรุนแรงมากแน่นอน ทันใดนั้นสาริศาก็ใจอ่อน เธอรับปากว่าอีกเดี๋ยวจะไปเยี่ยมสุวิทย์

หลังจากวางสายแล้ว เธอก็มองไปยังธนพัตอย่างรู้สึกผิด “วันนี้คงจะออกไปกับคุณไม่ได้แล้ว พ่อของฉันเหมือนจะไม่สบาย ต้องไปเยี่ยมเขาค่ะ”

ธนพัตคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดว่า “ผมไปเป็นเพื่อนคุณ”

สุวิทย์คิดในใจว่า ธนพัตไปที่คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์เป็นเพื่อนเธอตอนนี้ ได้เหรอ ถ้าพวกเขาสืบได้แล้วว่าธนพัตเป็นผู้ที่ลงมืออยู่เบื้อหลัง พวกเขาจะกินเขาหรือเปล่า

ธนพัตมองท่าทางที่ดูเหมือนลังเลของสาริศา ก็พูดว่า “ผมต้องไปเป็นเพื่อนคุณ ผมไม่ไว้ใจ”