หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 180

“หยุด! พวกแกหยุดเดี๋ยวนี้!” ชรัณเดินเข้าไปหยุดชายร่างใหญ่

ยาได้ส่งไปถึงข้างๆปากไรยาและโศภิตาแล้ว แต่ถูกขวางไว้ก่อน หกไปทั่วร่างกายของพวกเธอ

ชายร่างใหญ่หยุดทันเวลา ชรัณบอกให้พวกเขากลับไป

ไรยาและโศภิตาตกใจมากจนเข่าอ่อนแรง ยังไม่ทันตั้งสติ

ธีภพยังมีความสงสัยเล็กน้อยในความประหลาด ทำไมธนพัตถึงสั่งหยุดอย่างกะทันหัน?

เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ในเมื่อมีโอกาสช่วย เขาจึงรีบแก้เชือกให้ไรยา ใช้มือข้างหนึ่งพยุงเธอ และพยุงโศภิตาด้วยมืออีกข้างหนึ่ง

“ภพ!” ไรยารู้สึกว่าเธอเหมือนจะมีโอกาสรอดแล้ว ซบในอ้อมแขนของธีภพและร้องไห้อย่างขมขื่น

โศภิตาก็เริ่มร้องไห้ขึ้นมา เธอตกตะลึงจนเกือบจะเป็นบ้าไปแล้ว อายุปานนี้แล้ว เกือบจะถูกวางยาและเสียตัวตอนแก่ ถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้ เธอก็คงจะสูญเสียทุกอย่าง และเกรงว่าสุวิทย์จะทอดทิ้งตัวเอง แล้วขับไล่ตัวเองออกจากตระกูลธราภักดิ์!

ในเวลานี้สาริศาก็ตกตะลึง คิดในใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับธนพัต ทำไมถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน? เกิดอะไรขึ้น? หรือว่า เขาใจอ่อนแล้ว?

ใบหน้าของธนพัตหดหู่มากในขณะนี้ ทำให้คนอื่นไม่สามารถเดาอารมณ์ของเขาได้ เขามองไปที่สาริศา ทันใดนั้นก็ขอโทษและกล่าวเสียงเบาว่า “ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถลงมือกับไรยาได้แล้ว”

ธนพัตจำเป็นต้องปล่อยไรยาแม่ลูกไปเช่นนี้?

สาริศางงงวยมาก ทำไมหลังจากที่ชรัณรับสายแล้ว สีหน้าธนพัตก็เปลี่ยนไปทันที? เธอปรับตัวไม่ได้เล็กน้อย นี่มันไม่เหมือนสไตล์การทำงานของธนพัตเลย

ธนพัตเห็นว่าใบหน้าของสาริศาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาไม่สามารถทรมานไรยาได้อีก

เขาจับมือของสาริศาและพูดว่า “ริศา ฉันจะอธิบายให้คุณฟังทีหลัง”

เมื่อครู่ได้ยินข่าวจากชรัณ ธนพัตตกใจมาก เขาไม่คิดว่า จะเป็นเธอ!

ธนพัตสั่งชรัณว่า “ปล่อยพวกเธอไปเถอะ คุณอยู่ดูแลคุณนายน้อย หลังจากส่งเธอกลับไปบ้านแล้วค่อยมาหาฉัน”

หลังจากธีภพได้ยิน ก็รีบพาไรยากับโศภิตาออกไป

ธนพัตก็รีบตามออกไป

ในห้องเย็นยังคงหนาวมาก ธนพัตเดินตามไรยาพวกเขาไป ทิ้งเธอไว้ที่นี่คนเดียว เธอรู้สึกยิ่งหนาวมากขึ้น

ธนพัต ทิ้งตัวเองไว้คนเดียว

ไปกับไรยาแล้ว

ในเวลานี้ ผู้ช่วยชรัณพูดกับสาริศาว่า “ไปเถอะ คุณนายน้อย ผมจะพาคุณกลับบ้าน”

สาริศาจึงมีสติขึ้นมา และพยักหน้า

ระหว่างทาง สาริศาถามชรัณ “ชรัณ ทำไมจู่ๆธนพัตก็เปลี่ยนท่าทีไป ปล่อยไรยาสองแม่ลูกไป?”

“เออ........” ชรัณพูดจาบ่ายเบี่ยง “คุณนายน้อย คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจเลย กลับไปถามคุณชายพัทจะดีกว่า”

สาริศารู้สึกว่าเรื่องต่างๆไม่ได้ง่ายขนาดนั้น อาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวของธนพัต เธอก็ไม่สะดวกที่จะถาม

ในเมื่อเธอก็ไม่ต้องการเห็นไรยาถูกทรมาน แต่เกิดอะไรขึ้นกับธนพัตกันแน่? สิ่งนี้กลายเป็นเรื่องลึกลับที่อยู่ในใจของสาริศา

เธอรู้สึกไม่สบายใจมาก

ธนพัตจะทอดทิ้งเธอไหม? ก็เหมือนกับธีภพ

สาริศารู้ว่าตัวเองคิดแบบนั้นเป็นเรื่องตลก แต่เธอแคร์ธนพัตมากขนาดนั้น สูญเสียธีภพไปแล้ว เธอไม่สามารถทนเห็นธนพัตถูกคนอื่นแย่งไปอีก

สาริศาเฝ้าอยู่บ้านคนเดียว ธนพัตไม่ได้โทรกลับมา ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อไร