หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 181

ในเวลานี้สาริศาไม่ได้สนใจว่าโศภิตาจะอยู่ที่ไหน? ทำอะไรอยู่? เธอแค่อยากรู้ว่าธนพัตเป็นอย่างไรบ้าง ทำไมไม่กลับ แล้วยังไม่โทรกลับมาด้วย........

สาริศาถามต่อว่า “แล้วไรยาล่ะ เธอสบายดีไหม? เด็กในท้องของเธอปลอดภัยดีไหม?”

ธีภพตอบว่า“เมื่อวานนี้ทันทีที่เธอออกจากห้องเย็น ธนพัตก็ส่งเธอไปที่โรงพยาบาลทันที เพื่อทำการตรวจและรักษาแล้ว มีการล้างและพันแผลเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ตอนนี้...... ธนพัตอยู่กับเธอ”

สาริศาเงยหน้าขึ้นทันที เหมือนกำลังเลว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า ธนพัตกำลังดูแลไรยา เขาเกลียดเธอมาก และต้องการทรมานเธอไม่ใช่หรอ?

ใบหน้าของสาริศาซีดมาก ริมฝีปากก็แห้ง เธอก้มศีรษะลงแล้วฟังธีภพเล่า ธนพัตผู้สูงส่ง ทำไมถึงได้เป็นห่วงไรยาขนาดนั้น แบบนี้ไม่เหมือนเป็นตัวเขาเลย

สาริศารู้สึกหึงเล็กน้อย

ธีภพก็ไม่เข้าใจการกระทำของธนพัตเช่นกัน

เขากล่าวว่า “ฉันก็ไม่รู้เหตุผลของธนพัตเช่นกัน สรุปก็คือสายเรียกเข้าสายนั้นทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แทบจะบูชาไรยาเป็นบรรพบุรุษแล้ว"

ธนพัตดูแลไรยาในโรงพยาบาลอย่างพิถีพิถัน! แม้ว่าสาริศาจะมีสมองที่ฉลาดแค่ไหนก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ธนพัตทานยาผิดหรือเปล่า?

เมื่อสาริศาคิดถึงธนพัตกำลังเฝ้าอยู่ข้างๆไรยา เธอก็รู้สึกไม่สบอารมณ์

เธอเชื่อว่าธนพัตจะไม่ทรยศต่อเธอ แต่พฤติกรรมที่ผิดปกติของธนพัต และความใส่ใจที่มีต่อไรยา ทำให้สาริศารู้สึกไม่สบายใจมาก เหมือนความรู้สึกตอนเด็กที่ถูกแย่งตุ๊กตาที่เธอรักมาก

ธีภพมองดูสีหน้าของสาริศาที่เปลี่ยนไป และถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ริศาคุณโอเคไหม? คุณไม่ต้องกังวล ธนพัตคงจะไม่คิดอะไรกับไรยาหรอก แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่า ด้วยสาเหตุอะไรที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้"

“อ้อ ไม่ คุณคิดมากเกินไป ฉันเชื่อใจธนพัต ฉันแค่......หึงเล็กน้อย"

เธอหึง..... ธีภพรู้สึกว่าสาริศาตกหลุมรักธนพัตแล้วจริงๆ

เขามองเธอด้วยความตกตะลึง สาริศายังคงสวยเหมือนเดิม ผมยาวสีดำ ริมฝีปากบางสีแดง จมูกเล็กและสูง ดวงตาคู่นั้นมีเสน่ห์ดุจสายน้ำ สะอาดและโปร่งใส.........

ธีภพมองดูสาริศาด้วยความอึดอัดเล็กน้อย ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “พอได้แล้วได้เวลาทำงานแล้ว ทุกคนน่าจะอยู่ข้างนอกแล้ว ฉันขอตัวออกไปทำงานก่อน”

“ริศา” ธีภพยืนขึ้น “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ที่ฉันไม่ได้ปกป้องคุณจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อน” 

สาริศาผงะไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าธีภพจะขอโทษเธอด้วยความจริงใจขนาดนี้ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก และปลดปล่อยความคับข้องใจความรู้สึกทั้งหมด ที่มีต่อธีภพมานานกว่าสองปีในคราวเดียว รู้สึกสบายใจมาก ในที่สุดเธอก็สามารถโล่งใจได้แล้ว

สาริศาหันหลังให้กับธีภพไม่พูดอะไร เดินออกจากห้องทำงานของเขาทีละก้าว เหมือนกำลังก้าวออกจากชีวิตของเขาทีละก้าว

ธีภพคิดถึงเด็กในท้องของไรยา เมื่อคิดถึงเรื่องแต่งงานของเขากับไรยาที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่นาน ก็ถอนหายใจอย่างแรง

ในเวลาเดียวกัน ที่โรงพยาบาล ธนพัตกำลังนั่งเฝ้าไรยาอยู่ข้างๆ

ไรยานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย สีหน้าดูดีขึ้นมากกว่าตอนอยู่ในห้องเย็นเมื่อวาน มีสติและสงบไปมาก

เมื่อวานเธอถูกลักพาตัวไป ถูกชายร่างใหญ่กรอกยา หลังจากนั้นก็ได้รับการช่วยชีวิตอย่างกะทันหัน...... ไรยายังคงหวาดกลัว ราวกับว่าเป็นฝันร้ายที่เธอไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ เหงื่อออกเต็มตัว

ธนพัตนั่งอยู่ข้างๆ และจ้องมองโทรศัพท์อย่างตั้งใจ

ทันทีที่เขาได้ยินการเคลื่อนไหว ก็เงยหน้าขึ้นทันที เห็นไรยาจ้องมาที่เขาด้วยความกลัว จึงพูดอย่างเป็นมิตรว่า “ไรยา คุณตื่นแล้วหรอ”