หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 186

ขณะพูด สาริศารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เสียงเริ่มเล็กลง........

เธอรู้สึกละอายใจจริงๆ เพราะของขวัญของคนอื่นๆล้ำค่ามาก แต่ของเธอ สู้ของคนอื่นๆไม่ได้เลยจริงๆ

เห็นได้ชัดว่าสมาชิกในตระกูลกีรติเมธานนท์ทุกคนรอบตัวก็คิดเช่นเดียวกัน และพวกเขาก็หัวเราะเยาะอย่างไม่ไว้หน้า

“เฮ้ย คุณนายรอง คุณก็ตระหนี่เกินไปไหม แค่เครื่องนวด? ของกระจอกประเภทนี้คุณก็ยังกล้าเอาออกมา?”

“แหมๆ คนประเภทไหนก็ให้ของประเภทนั้น คุณก็ดูสภาพความจนของเธอสิ ก็คงจะให้ได้แค่ของขวัญเกรดนี้ล่ะ!”

“เฮ้อย่าพูดเลย ฉันนึกถึงในงานเลี้ยงเมื่อครั้งที่แล้ว ฮ่าๆ ผู้หญิงที่สกปรกขึ้นเวทีไม่ได้ ช่างขายขี้หน้าจริงๆเลย”

“ไม่รู้ว่าคุณชายพัทคิดยังไง ทำไมถึงเลือกผู้หญิงแบบนี้ได้ ยังทำกองทุนริศาอะไรนั่นอย่างเอิกเกริกอีก”

เมื่อได้ยินความหยาบคายของผู้คนรอบๆ สาริศาก็ก้มศีรษะลง

ใช่ เดิมทีเธอก็ไม่ได้เป็นคนในแวดวงนี้อยู่แล้ว และไม่เคยรู้เลยว่าควรจะให้ของขวัญประเภทใด ตอนนี้จะเสียหน้า มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

ในเวลานี้ ดวงตาของธนพัตก็เย็นชา กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่คิดว่า ท่านประเสริฐจะพูดขึ้นมาก่อน

ท่านประเสริฐมองไปที่สาริศาและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่เป็นของขวัญที่ดีที่สุดและฉันก็ชอบมากที่สุดจากที่ได้รับ ริศาเธอเป็นเด็กกตัญญูจริงๆ ขอบใจนะ”

ของขวัญของสาริศาได้รับการประเมินที่สูงจากท่านประเสริฐ ทำให้ทุกคนตกตะลึงมากจริงๆ

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ

ท่านประเสริฐคนนี้ก็ลำเอียงเกินไปไหม รสนิยมแบบไหนกัน ของขวัญเกรดต่ำขนาดนี้ เขายังมองว่ามันเป็นของล้ำค่าได้

บุรินทร์พูดกระแนะกระแหนธนพัตว่า “น้องชายตระหนี่กับภรรยาของตัวเองเกินไปไหม เครื่องนวดนี้ราคาก็แค่ไม่กี่พัน จะคู่ควรกับฐานะภรรยาของท่านประธานได้อย่างไร น้องรอง หรือว่าคุณไม่เคยให้บัตรเครดิตกับเธอแม้แต่ใบเดียวหรอ?”

ธนพัตกล่าวอย่างใจเย็นว่า “นี่คือของขวัญที่ฉันและภรรยาของฉันช่วยกันเตรียม ฉันชื่นชมวิสัยทัศน์ของเธอเสมอ คุณดูสิคุณปู่ชอบมันมาก อีกอย่าง สิ่งที่สำคัญไม่ใช่ราคา แต่เป็นความจริงใจ คุณเข้าใจหรือเปล่า?”

“แก!” บุรินทร์อยากขึ้นไปต่อยธนพัตสักหนึ่งหมัด

ท่านประเสริฐรีบแยกก่อนและกล่าวว่า “พวกแกสองพี่น้องกว่าจะได้เจอหน้ากันก็ไม่ง่าย เจอหน้ากันก็จะมีเรื่อง อายุเท่าไหร่กันแล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็กๆอีก ขายขี้หน้าจริงๆเลย”

เมื่อพูดถึงตอนเด็กๆ บุรินทร์และธนพัตก็เงียบไม่พูดอะไร สองคนนี้ตีกันตั้งแต่เด็กจนโต

ตั้งแต่เด็กจนโตไม่มีใครยอมใครเลย เขาเป็นที่หนึ่งในโรงเรียนและเขาก็อยากเป็นที่หนึ่งในโรงเรียนด้วย เขาชอบรถแข่งเขาก็ไปแข่งรถด้วย......อย่างที่เขาว่าไม่ใช่ศัตรูกันก็จะไม่เจอกัน

เมื่อเห็นท่านประเสริฐชอบสาริศามากกว่าตัวเอง ไรยาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธแต่ตอนนี้เธอต้องยับยั้งตัวเอง โดยเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้าธนพัต

โชคดีที่ท่านประเสริฐคิดว่าตัวเองท้องจริงๆ ห่วงใยเธอมาก เป็นการอาศัยบุญของลูกจริงๆ

ทุกคนคดในข้อ งอในกระดูกหัวเราะเยาะเย้ย พูดคุยกันในห้องนั่งเล่นอยู่พักหนึ่ง จนถึงสองทุ่มกว่าโดยไม่รู้ตัว

ท่านประเสริฐกล่าวว่า “วันนี้ทุกคนสามารถกลับไปที่ห้องของตัวเองได้แล้ว ชายชราอายุมากแล้ว และไม่ชอบอยู่คนเดียว ก็อยากให้พวกคุณมาอยู่เป็นเพื่อนฉันบ้างเป็นครั้งคราว”

เมื่อทุกคนได้ยินก็กล่าวลาท่านประเสริฐ แล้วก็แยกย้ายกลับห้องของตัวเองไป

สาริศากำลังจะออกไป แต่ไม่คิดว่าท่านประเสริฐจะเรียกเธอให้อยู่ก่อน

“สาริศา” ท่านประเสริฐกล่าว “เธออยู่ก่อน พูดคุยกับคุณปู่ก่อน”

ธนพัตต้องการอยู่ต่อ แต่ถูกท่านประเสริฐไล่ออกไป เขากล่าวว่า “ทำไม ไม่ไว้ใจเมียแกหรอ จริงๆเลย”