หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 192

เขาจะบอกเธอไม่ได้ว่าเป็นความคิดเห็นของชาวเน็ต นั่นก็ขี้ขลาดมากเกินไป

“ทำไม ผมจะโรแมนติกสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ” เขาย้อนถามเบาๆ

สาริศายิ้ม พูดว่า “ได้ค่ะ ได้แน่นอน”

ธนพัตหัวเราะเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก

สาริศาค่อยๆยิ้ม กำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็จามเสียงดัง ฮัดเช่ยออกมาหนึ่งครั้ง

คิ้วสวยของธนพัตขมวดเข้าหากันทันที

“เป็นหวัดเหรอ” เขาลุกขึ้นจากรถเข็นทันที นั่งลงข้างๆสาริศา

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” สาริศาขยี้จมูก “แค่ตอนกลางคืนลมแรงไปหน่อย”

ธนพัตมองสาริศา ที่ยังสวมชุดราตรีของงานเลี้ยง แม้จะสวย แต่บางมาก คิ้วยิ่งขมวดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ถอดเสื้อคลุมของตนเองออกมา คลุมบนไหล่เธอ

สาริศาสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิร่างกายของธนพัตบนเสื้อคลุม อบอุ่นในหัวใจ

มือของเธอก็เย็นมาก อดไม่ได้ที่จะล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมของธนพัต แต่คิดไม่ถึงว่าจะคลำไปเจอโทรศัพท์มือถือของธนพัตที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อ

เธอชะงักไป หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูตามสัญชาตญาณ

แต่คิดไม่ถึงว่า พอมองไป ก็เห็นว่าโทรศัพท์สว่างอยู่ คือแอปถามตอบในอินเทอร์เน็ต

ด้านบนมีคำถามที่ธนพัตค้นหา——

【จะทำโรแมนติกเซอร์ไพรส์แฟนสาวได้อย่างไร】

คำตอบที่ดีที่สุดที่เขาค้นเจอคือชิงช้าสวรรค์นี้กับการจุดดอกไม้ไฟ

สาริศากลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่

ที่แท้ก็เอาความคิดมาจากการค้นหาในอินเทอร์เน็ต มิน่าเล่าไม่เหมือนนิสัยของธนพัตเลย

เมื่อกี้ที่เขาทำลับๆล่อๆ ที่แท้ก็กลัวว่าเธอจะรู้ความจริง หึๆ น่ารักจริงๆเลย

ธนพัตที่อยู่ข้างๆเห็นสาริศาเจอโทรศัพท์เข้าแล้ว สีหน้าก็เขินอายขึ้นมาทันที หยิบโทรศัพท์มือถือไปอย่างรวดเร็ว พูดเบาๆว่า “ผมก็แค่บังเอญเจอเข้าแค่นั้นเอง”

มองเห็นรอยแดงเรื่อบนใบหน้าธนพัต สาริศายิ่งยิ้มอย่างมีความสุขโดยไม่รู้ตัว

“ธนพัต ขอบคุณนะคะ” เธอพูดเบาๆ อดที่จะกอดเขาไว้ไม่ได้

เวลาเดียวกันนั้นเอง ในที่สุดชิงช้าสวรรค์ก็ค่อยๆมาอยู่ในจุดต่ำสุดอย่างช้าๆ

ธนพัตกลับลงมานั่งที่ชิงช้าสวรรค์ สาริศาผลักเขาออกไป พร้อมกับที่ประตูชิงช้าสวรรค์เปิด

พอมาออกมาที่ด้านนอก สาริศาก็มองเห็นก้อนกลมๆที่พนักงานคนหนึ่งถืออยู่ในมือ

“นี่คือ……” สาริศาชะงัก

ใบหน้าธนพัตฉายความขวยเขิน พูดเบาๆ “สายไหม ผมเห็นคุณชอบกินของหวาน ดังนั้น……”

สาริศาจึงตั้งสติได้

คำตอบที่อยู่ในแอปถามตอบเมื่อครู่นั้น เกี่ยวกับชิงช้าสวรรค์และดอกไม้ไฟ คนที่ตอบยังเพิ่มมาอีกประโยคหนึ่ง

【ถ้าแฟนคุณชอบของหวาน งั้นก็ให้สายไหมเธอหนึ่งอัน ก็ยิ่งดีเลย】

แม้จะเป็นเพียงสายไหมอันเล็กๆ สาริศากลับไม่รู้ทำไม ถึงได้รู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา

เขาใส่ใจเธอจังเลย!

แม้จะห่างกันไกล แต่เธอก็ได้กลิ่นบางอย่างหวานๆ ที่แท้ก็คือสิ่งนี้นี่เอง! เขารู้ว่าเธออยากกิน ดังนั้นจึงให้ไปหาคนทำมาดึกดื่นเพื่อส่งให้เป็นพิเศษ เขาเอาใจใส่ตนเองมากจริงๆ

น้ำตาของสาริศาเหมือนกับลูกแก้ว ที่ค่อยๆไหลร่วงลงมาทีละเม็ดอย่างนั้น เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับของขวัญอัน“ล้ำค่า”แบบนี้