นึกไม่ถึงว่าจะเป็นไรยา!
ไรยาได้มองสาริศาไปด้วยใบหน้าที่สุขสมหวัง พลางพูดออกมาว่า “ทำไม ฉันเป็นภูตผีปีศาจเหรอ? เห็นแล้วก็ทำเธอตกใจกลัว แล้วยังไม่รีบเชิญฉันเข้าไปนั่งสักหน่อยอีก?”
สาริศาคาดเดาการเตรียมการของไรยาไม่ออกเลย นึกไม่ถึงว่าเธอจะใจกล้ามาหากันถึงที่ได้! การมาโดยไม่ได้รับเชิญของไรยา มันจะต้องไม่มีเรื่องดีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน
สาริศาถามไรยา “เธอมาที่นี่ทำไม?”
“ทำไมฉันจะมาไม่ได้? ฉันมาเยี่ยมพี่สาวคนดีของฉันสักหน่อยเท่านั้นเอง”
ไรยาผลักประตูเข้าไปเองอย่างเป็นธรรมชาติ นั่งลงบนโซฟา เห็นว่าบนโต๊ะยังมีที่รองแก้วที่ยังไม่ได้เก็บไป เหมือนกับมีคนเคยมาที่นี่มาก่อน
ไรยาวางมาดแบบคุณนายน้อยออกไป เหมือนกับว่าเธอต่างหากที่เป็นนายหญิงของบ้านหลังนี้ พลางพูดกับสาริศาออกไปว่า “แขกมา หรือว่าแม้แต่น้ำสักแก้วก็ยังไม่มีเลยงั้นเหรอ? ทำไมถึงไม่รู้จักมารยาทเลยสักนิดเดียว ยัยผู้หญิงหยาบคาย!”
สาริศาจำต้องปิดประตู เดินเข้าไปถามที่ตรงหน้าของไรยา “เธอพูดมาเถอะ เธอมาหาฉันมีธุระอะไร?”
จู่ ๆ ไรยาก็ยิ้มเย็นออกมา พลางเอ่ยออกมาว่า “ใครมาหาเธอกันล่ะ? ฉันมาหาคุณธนพัตต่างหาก ทางที่ดีเธอก็อย่ามายุ่งเรื่องคนอื่นให้มันมากนัก! รินน้ำมาสิ!”
อย่างที่คิดไรยาฉวยอำนาจของธนพัตถึงได้กล้ามาที่นี่ ไม่อย่างนั้น เธอไหนเลยจะไปมีความกล้านั้นกัน
สาริศาได้พูดออกไปด้วยความหงุดหงิด “เธอรีบไปจะดีกว่านะ ธนพัตเขาไม่อยู่ที่นี่”
“ไม่อยู่?” ไรยาเหมือนกับจะเห็นว่าภายในห้องมันเงียบมาก คงจะไม่อยู่ แต่เธอยังไม่มีแผนจะออกไปจากที่นี่อยู่ดี “ไม่อยู่ ฉันก็จะรออยู่ที่นี่แล้วกัน”
พูดจบ เธอก็ได้ตรงเข้าไปนั่งลงบนโซฟาโดยไม่ได้รับอนุญาต ลูบไปที่หนังของโซฟา พลางเอ่ยออกมาอย่างกระแนะกระแหน “ไอ้หยา โซฟาที่บ้านเธอไม่เลวเลยนะเนี่ย เป็นโซฟาทำมือจากอิตาลีหรอ? สาริศา ตอนนี้เธอไม่ธรรมดาแล้วจริง ๆ นะเนี่ย”
สาริศาเดิมทีก็อยากจะไล่เธอไป แต่พอคิดว่าถึงยังไงเธอก็เป็นผู้มีพระคุณของธนพัตแล้ว ผลีผลามไล่ออกไปมันก็ไม่ดี กลับกลายเป็นข้ออ้างของเธอแทน ก็เลยจำต้องเงียบไม่ได้พูดอะไรออกไป
ไรยามองสำรวจไปรอบ ๆ บ้านของธนพัตที่ทั้งสองคนอาศัยกันอยู่
บ้านหลังนี้ถึงแม้ว่าจะใหญ่สู้คฤหาสน์ตระกูลธราภักดิ์ไม่ได้ แต่การตกแต่งกลับหรูหรามาก โคมไฟระย้าคริสทัลที่ห้องรับแขก ลูกปัดทุกเม็ดล้วนเป็นลูกปัดคริสทัลจริง ๆ ทั้งนั้น เธอมองแค่แวบเดียวก็สามารถมองออกได้จากบนระดับความแวววาวได้เลย
ความอิจฉาริษยาที่อยู่ในดวงตามันปิดซ่อนเอาไว้ไม่อยู่เลย
สาริศานังลูกชู้ มีสิทธิ์อะไรมามีสถานะที่ดีอย่างนี้กัน!
ทางนี้ สาริศาได้ชงชาร้อนมาใหม่อีกกานึง แล้วรินให้กับไรยาไปแก้วนึง
ไรยาเหลือบตามองเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดว่า “ดูท่าทางการรินชาของเธอแล้ว ช่างเหมือนกับเป็นลูกของแม่บ้านเลยจริง ๆ เชี่ยวชาญมากเลย ฮ่า ๆ ๆ”
“เชิญ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...