หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 213

ไม่มีรูป ไม่มีชื่อจริง มีเพียงแค่ไม่กี่หน้านั้นที่ได้เต็มไปด้วยประวัติส่วนตัวที่เยี่ยมยอดที่เยอะจนเขียนไม่หมดเลยทีเดียว

จบนอก ประกาศนียบัตรระดับสูง ความไม่สมบูรณ์แบบทั้งหมดล้วนแล้วแต่จะไม่อาจจะหาได้จากตัวของElaineได้เลย

แต่มันยังไม่เพียงแค่แบบนี้เท่านั้น เมื่อหลายปีมานี้หลังจากที่เธอจบการศึกษาจากวิทยาลัยการออกแบบที่ต่างประเทศเธอก็ได้เข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบใหญ่ ๆ ต่าง ๆ ไป ได้รับรางวัลใหญ่มาอยู่บ่อยครั้ง ยอดเยี่ยมมากมาโดยตลอด

ตามข่าวลือที่ได้มีการรายงานข่าวออกมา Elaineคนนี้สวยมาก อีกทั้งยังสาวมากอีกด้วย

ข้อมูลที่คลุมเครือแบบนี้มันได้ทำให้Elaineเปลี่ยนไปจนดูลึกลับมากยิ่งขึ้น และก็ได้ทำให้เหล่าผู้คนที่รวมไปถึงสาริศาที่อยู่ในนั้นด้วยยิ่งมีความอยากรู้อยากเห็นต่อเธอมากขึ้น

สาริศาเริ่มรู้สึกคาดหวังกับการสัมภาษณ์ในอีกสามวันอยู่บ้าง

สาริศาเลิกงานกลับบ้าน เห็นในข้อความส่วนตัว “หวนคืนอดีต” คนนั้นยังคุยกับตนอยู่

สาริศา: เธอยังอยู่อีกเหรอ

หวนคืนอดีต :อืม

สาริศา:เอ๊ะ ฉันว่านะ เธอไม่สามารถบอกได้เลยเหรอว่าเธอเป็นใครน่ะ?

หวนคืนอดีต :ไม่ได้

สาริศา:ทำไมกันล่ะ?

หวนคืนอดีต :เพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลา

สาริศา:ฉันคิดว่าเธอรู้จักฉัน อีกอย่างฉันก็คงจะรู้จักเธอด้วยเหมือนกัน ทำไมถึงไม่สามารถบอกฉันได้ล่ะ?

หวนคืนอดีต :อีกไม่นานเธอก็ได้รู้แล้ว ฉันต้องออฟไลน์ไปก่อนแล้ว จำเอาไว้นะ เธอต้องรักษาสิ่งที่เธอมีอยู่ในตอนนี้เอาไว้ให้ดี

สาริศา:เธอหมายความว่าอะไร?

หวนคืนอดีต :ไม่ได้มีอะไร เพียงแค่คิดว่าเธอในตอนนี้มีความสุขมาก

สาริศา:แล้วยังไงล่ะ

อีกฝ่ายไม่ได้ตอบกลับมา

หลายวันติดต่อกัน โหมดการสนทนาของสาริศากับ "หวนคืนอดีต" มันก็ได้เป็นเช่นนี้ไปตลอด

สิ่งที่ทำให้สาริศารู้สึกแปลกเลยก็คือไม่ว่าแต่ละครั้งตนจะถามอะไรออกไป “หวนคืนอดีต ” ก็มักจะบอกว่าอีกไม่นานเธอก็จะรู้

ก็เหมือนกับให้ลูกอมมาเม็ดนึงแล้ว บอกเธอว่าข้างหน้ายังมีเซอร์ไพรซ์อยู่ด้วย แต่ก็ไม่บอกรายละเอียดเธอมาเลยยังไงอย่างนั้น

เธอมักจะรู้สึกว่า "หวนคืนอดีต" มักจะพูดคำพูดแปลก ๆ ออกมาตลอดเลย ทำให้เธอจับต้นชนปลายไม่ถูกไปหมด ไม่รู้ว่าจะต้องคาดเดาจากตรงไหนดี

สาริศามักจะรู้สึกว่า "หวนคืนอดีต" นี้ที่อยู่บนทวิตเตอร์ เหมือนกับว่าจะใช้ชีวิตอยู่ใกล้ตัวเธออยู่ตลอด เหมือนกับว่าจะจ้องมองอยู่ที่รอบตัวเธออยู่เลย รู้ทุกเรื่องของเธอไปอย่างทะลุปรุโปร่งไปหมด

"หวนคืนอดีต" นี้คงจะเป็นคนที่ตนรู้จัก แต่เธอก็ได้รวบรวมความคิดทั้งหมดที่มีคิดไปแล้ว ก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าเป็นใคร

ในขณะเดียวกันที่ได้ทำให้เธอสงสัยอยู่นั้นเอง มันก็เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีอย่างมาก และรู้สึกไม่สบายใจบางอย่างขึ้นมา ก็เหมือนกับมีเรื่องอะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นมาเลยก็ไม่ปาน

ก็เหมือนกับว่ามันจะมีอะไรที่สำคัญกับเธอมากกำลังจะสูญเสียไป เธอพยายามเหนี่ยวรั้งเอาไว้ พยายามที่จะคว้ามันเอาไว้อย่างสุดกำลัง แต่เธอกลับคว้ามันเอาไว้ไม่ได้ และเธอก็ไม่อาจจะกู้คืนกลับมาได้เลยเหมือนกัน

คนคนนี้ตกลงแล้วเป็นใครกันแน่? สาริศาพูดพึมพำกับตัวเองออกมา

ในเวลานี้ ไฟตรงทางเข้าก็ได้สว่างขึ้นมา ธนพัตถอดรองเท้าวางเข้าไปในตู้รองเท้า เปลี่ยนมาใส่รองเท้าแตะ

“ธนพัตคุณกลับมาแล้วเหรอ!” สาริศายื่นหน้าออกมาจากห้องครัว มือที่เปียกอยู่ได้ตบลงไปที่ผ้ากันเปื้อนเบา ๆ

สาริศายกผักบุ้งจานหนึ่งออกมา “ไปล้างมือ ยังมีซุปอีกอย่างนึงเสร็จแล้วก็สามารถกินข้าวกันได้เลย”

ธนพัตกับสาริศาอยู่บ้านกันสองคน กินไม่ได้เยอะมากนัก แม่บ้านไม่อยู่ สาริศาจึงได้ทำอาหารจานเนื้อจานผักง่าย ๆ มาอย่างละหนึ่ง

ถึงแม้ว่าธนพัตจะไม่ได้เลือกกิน แต่สาริศาก็พยายามที่จะไม่ให้เขากินข้าวเย็นที่เหลือ

หลังจากที่กินข้าวกันไปแล้ว สาริศาล้างจานไปพลาง และก็ได้คิดถึง“หวนคืนอดีต” ไปพลาง

ธนพัตจะรู้จักเขาหรือเปล่านะ?

สาริศาล้างจานเสร็จ หยิบโทรศัพท์ออกมา กดเปิดบัญชีรายชื่อเพื่อนสนิทในทวิตเตอร์ เปิดไปที่หน้าแรกทวิตเตอร์ของ "หวนคืนอดีต" แล้วเอาไปให้ธนพัตดู