หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 231

เขาบอกไม่เหมาะฉันจะต้องไม่ใส่อย่างนั้นเหรอ ฉันไม่ได้ซื้อมาให้เขาสักหน่อย ครุ่นคิดไปอย่างขุ่นเคือง สาริศาก็เปลี่ยนเป็นชุดที่เพิ่งซื้อจากเมื่อวาน และยังแต่งหน้าคล้ายกับเมื่อวานอีกด้วย

หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว สาริศาก็ออกไปทำงาน

วันนี้บริษัทได้มอบหมายงานให้เธอคือการไปสัมภาษณ์งานประมูลในเมือง คนที่ไปพร้อมกับเธอยังมีเมย์กับณฉัตรด้วย

หลังจากแต่งงาน สาริศาได้ติดตามธนพัตไปงานประมูลอยู่หลายครั้ง จึงเป็นธรรมดาที่จะค่อนข้างคุ้นเคยกับขั้นตอนงานประมูลเหล่านี้

หลังจากถ่ายภาพภายในงานการประมูลอย่างถนัดง่ายดายแล้ว ก็ได้ทำการบันทึกรายการประมูลสินค้าที่ค่อนข้างเป็นที่สะดุดตา และสัมภาษณ์ผู้ชนะการประมูลบางคนเสร็จ พวกสาริศาก็เตรียมตัวกลับบริษัทเพื่อสะสางข้อมูลที่ได้มาของวันนี้ให้แล้วเสร็จ

ในขณะที่กำลังจะจากไปนั้น สาริศาได้เห็นเงาร่างที่คุ้นเคย ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอพูดกับเมย์และณฉัตรว่า “พวกเธอกลับกันไปก่อนนะ ฉันเจอคนรู้จักคนหนึ่ง จะเข้าไปทักทายซะหน่อย”

“อืมได้ อย่างนั้นพี่ริศาต้องระวังตัวด้วยนะ” ได้ยินสาริศามีเพื่อนที่ต้องไปทักทาย เมย์กับณฉัตรจึงได้กลับกันไปก่อน

“คุณชัชวาล!”

ชัชวาลที่กำลังคุยสนทนากับคนอื่น ฉับพลันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกตัวเองขึ้น เมื่อหันหลังกลับไปดูก็เห็นสาริศาที่อยู่ด้านหลังของตัวเอง 

เพียงแต่ว่าตอนที่เขาเห็นสาริศานั้น เห็นได้ชัดว่ามีความตกใจ

เห็นชัชวาลจ้องมาทางตัวเอง และก็ไม่พูดไม่จา สาริศารู้สึกไม่เป็นธรรมชาติจึงถามขึ้น “เป็นอะไรเหรอ”

“หือ” ชัชวาลก็ตระหนักได้ว่าตัวเองจ้องมองคนอื่นแบบนี้ค่อนข้างเสียมารยาท จึงยิ้มแล้วกล่าวอธิบาย “เปล่า ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าเสื้อผ้าของคุณวันนี้ดูสวยดี เมื่อก่อนไม่เคยเห็นคุณใส่เสื้อผ้าสไตล์นี้เลย”

“อาจเป็นเพราะช่วงนี้อยากจะเปลี่ยนสไตล์มั้ง ที่คุณมาที่นี่ มีสินค้าที่อยากประมูลเหรอ” สาริศาเองก็ไม่รู้ว่าจะสนทนาอะไรกับชัชวาลดี จึงได้ถามคำถามเรื่อยเปื่อย

“สินค้าประมูลเป็นเรื่องรอง หลัก ๆ คืออยากจะทำความรู้จักกับเพื่อนในแวดวงศ์ธุรกิจ ต่อไปติดต่อกันจะได้ง่าย คุณมาสัมภาษณ์เหรอ” ชัชวาลคิด สาริศามาสถานที่แบบนี้ได้คงหนีไม่พ้นเรื่องงาน

“ค่ะ ใช่แล้ว ฉันยังต้องกลับไปเขียนรายงานที่บริษัทอีก ขอตัวก่อนนะ บาย”

“ครับ” ชัชวาลก็พยักหน้ากล่าว

“มองดูแผ่นหลังที่จากไปของสาริศา ชัชวาลก็ไม่ปกปิดความเศร้าในสายตาของตัวเองอีก จากนั้นพึมพำ “เพชร……”

......

หลังจากกล่าวลากับชัชวาลแล้ว สาริศาก็ตรงกลับไปที่บริษัท

“พี่ริศา กลับเร็วจังเลย” เมย์เห็นสาริศากลับมา จึงทักขึ้น “ฉันยังคิดว่าพี่จะอยู่คุยกับเพื่อนอีกสักแป๊บเสียอีก

“ก็แค่เพื่อนธรรมดาคนหนึ่ง” หลังจากสาริศากล่าวจบ ก็เห็นสายตาของเมย์ได้จ้องมองมาทางตัวเอง

“ทำไมเหรอ หน้าของพี่มีอะไรเหรอ เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในงานประมูลนั้น เธอก็จ้องพี่มาโดยตลอด” สาริศากล่าวอย่างอารมณ์ขัน

เมื่อได้ยินคำพูดของสาริศา เมย์ก็ยิ้มออกมา “พี่ริศา พี่รู้ตัวเหรอ ฉันคิดว่าตัวเองนั้นแอบดูโดยที่พีไม่รู้เสียอีก”