หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 254

“เรื่องแบบนี้ยังกล้าทำออกมาได้ สร้างความอับอายให้ผู้หญิงอย่างเราจริงๆ” ผู้หญิงที่ผลักเธอมองลงมาที่สาริศาซึ่งนั่งอยู่บนพื้น ท่าทางของเธอโกรธเคือง “หน้าตาเป็นสิ่งที่พ่อแม่มอบให้ ถึงแม้จะรู้สึกว่าตัวเองน่าเกลียด แต่ก็ไม่ควรไปทำร้ายใบหน้าของคนอื่น ฉันว่า คุณไม่ใช่แค่หน้าตาไม่สวยเท่าคุณผู้หญิงคนนี้ แม้แต่จิตใจก็น่าเกลียดมากเช่นกัน”

“พูดได้ถูกต้องมาก” ชายคนนั้นพูดด้วยความละอายเล็กน้อย “เมื่อตะกี้ผมอาจจะโมโหมากเกินไป จนเผลอพูดอะไรไปโดยไม่คิด ต้องขอโทษคุณผู้หญิงที่อยู่ทุกคนด้วยนะครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ผู้หญิงแบบนี้ถูกด่าแบบนั้นก็ไม่เกินไป”

“ใช่ค่ะ เราทุกคนรู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”

“ผู้หญิงคนนี้ทำเรื่องแบบนี้ก็ไม่สมควรให้อภัย...”

……

ผู้คนรอบข้างตอบกลับทันที และไม่ต้องสงสัย ทุกคนต่างก็ยกความผิดใส่สาริศา

พอลุกขึ้นมาจากพื้นได้อย่างยากลำบาก สาริศาพบว่าฝ่ามือของเธอมีแผลถลอก ตอนนี้เริ่มแดงและมีเลือดออก

เธอไม่ทันได้สนใจบาดแผลของเธอ รีบอธิบายกับคนรอบข้างอย่างตั้งใจ “ฉันไม่ได้ผลักเธอนะ มันไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิด…”

“เราทุกคนเห็นกับตาตัวเอง คุณยังจะพูดแก้ตัวอีก!”

“ใช่ หรือคุณคิดว่าพวกเราทุกคนตาบอด เราทุกคนเห็นชัดเจนว่าคุณผลักคุณผู้หญิงคนนี้”

“คุณหมายถึง หญิงสาวคนนี้ล้มทับหน้าตัวเองงั้นเหรอ หน้าไม่อายจริงๆ ”

“ในเมื่อกล้าทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่กล้าจะยอมรับ!”

……

พอเห็นว่าคนรอบข้างไม่เชื่อคำพูดของสาริศา

ทุกคนปกป้องพชิราไว้ด้านหลังอย่างแน่นหนา ทำเหมือนเธอจะเดินเข้าไปทำร้ายพชิรา ในเวลานี้สาริศารู้สึกพูดไม่ออก

“รถพยาบาลมาแล้ว!” ในขณะที่ทุกคนกำลังเตรียมจะต่อว่าสาริศาอีกรอบ เสียงของรถพยาบาลก็ดังขึ้นมาแต่ไกล

พวกเขาไม่สนใจสาริศา พากันช่วยประคองพชิราไปที่รถพยาบาลอย่างระมัดระวัง

สาริศารู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะอธิบายอะไร พอเห็นว่าพชิราดูบาดเจ็บสาหัส สาริศาอยากจะ ขึ้นรถพยาบาลไปด้วย และพาเธอไปโรงพยาบาล

“คุณนี่มันยังไงกันนะ!” สาริศาถูกผลักออกไปทันทีที่เดินไปถึงด้านข้างรถพยาบาล “ทำร้ายคนอื่นในที่สาธารณะยังไม่พอ ยังอยากตามไปที่โรงพยาบาลเพื่อทำร้ายอีกหรือไง?”

“ไม่ใช่นะ ฉันแค่อยากไปโรงพยาบาลเพื่อดูอาการด้วย” สาริศารู้สึกน้อยใจ พชิราได้รับบาดเจ็บไม่ผิด แต่พวกเขาจะมาเจาะจงว่าเธอเป็นคนทำไม่ได้นะ

“อย่ามาโกหก คนที่คุณทำร้ายจะไปดูอะไร ฉันว่าคนอย่างคุณควรส่งไปที่สถานีตำรวจ” จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะก้าวไปข้างหน้าและจับสาริศาไว้

พอเห็นว่ารถพยาบาลขับออกไป สาริศาก็ไม่มีอารมณ์จะอธิบายอะไรต่อ เธอรีบวิ่งไปด้านข้าง แล้วเรียกแท็กซี่ตามไปที่โรงพยาบาล

เธอยังไม่ได้ถามให้ชัดเจนเลยว่าในตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตและความปลอดภัยของธนพัต เธอต้องถามให้รู้ความจริง ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกว่าพชิราจงใจล้มลงจนได้รับบาดเจ็บเอง

ตอนที่สาริศาตามมาถึงโรงพยาบาล เธอพบว่าชัชวาลกับธนพัตก็อยู่ที่นั่นด้วย

“ธนพัต!” พอเห็นธนพัต สาริศาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาทันที เธอรีบบอกธนพัตเรื่องที่คุณปู่ตรวจสอบมาได้ “นอกจากนี้ วันนี้ฉันไปหาพชิรา เธอยอมรับแล้ว ว่าไม่มีพนักงานทำความสะอาดช่วยเธอไว้ เป็นเธอที่หนีออกไปเอง”

สาริศารีบบอกเรื่องที่เธอรู้ให้ธนพัตได้ฟัง เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ในเมื่อพชิราสามารถหนีออกไปได้ด้วยตัวเอง ทำไมเธอไม่ช่วยธนพัตออกไปด้วย? ธนพัตเป็นคนฉลาด เธอเชื่อว่าเขาจะหาความจริงเรื่องนี้ได้แน่นอน

แต่ธนพัตกลับมีใบหน้าที่เย็นชาตั้งแต่เห็นสาริศา พอเขาได้ยินคำพูดของสาริศา ใบหน้าของเขาก็โกรธขึ้นมา

“ถ้าพชิราหนีออกไปเอง ทำไมเธอถึงต้องหายไปตั้งหลายปี?” ธนพัตมองไปที่สาริศา แล้วถาม “ทำไมเชือกบนตัวของผมถึงถูกแกะออก?”

“เรื่องนี้ฉันยังไม่ได้ตรวจสอบค่ะ” สาริศาคิดไว้อยู่แล้วว่าธนพัตอาจจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด “แต่พชิรายอมรับด้วยตัวเองแล้ว ตอนที่เธอ…”

“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดพูดแล้ว!” ธนพัตพูดขัดคำพูดของสาริศาอย่างหมดความอดทน

“ธนพัต คุณเป็นอะไรไปคะ?” สาริศารู้สึกว่าท่าทีของธนพัตที่มีต่อเธอนั้นเย็นชามาก สาริศารู้สึกมึนงง “ทำไมคุณถึงพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้?”

ธนพัตมองหน้าสาริศาอย่างผิดหวัง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดวิดีโอแล้วยื่นให้เธอ “คุณดูเอาเอง”

พอเห็นเนื้อหาที่เล่นในวิดีโอ สาริศาก็ตกตะลึง

ในวิดีโอเป็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอและพชิราในร้านกาแฟวันนี้

เธอคุยกับพชิราด้วยท่าทางโกรธจัด แต่พชิรากลับดูนิ่งสงบและไร้เดียงสามาก จนถึงตอนที่ เธอตบโต๊ะด้วยความโกรธ และพชิราล้มลงกับพื้น ใบหน้าของเธอถูกเศษแก้วกรีดหน้า

วิดีโอถ่ายจากระยะไกล และไม่มีเสียง แต่ภาพชัดเจนมาก นอกจากตอนที่พชิราล้งลงกับพื้นและได้รับบาดเจ็บเท่านั้นที่ถ่ายได้ไม่ชัดเจน ดูไปแล้วเหมือนเธอตั้งใจจะผลักพชิราและทำให้เธอได้รับบาดเจ็บจริงๆ

ดูเหมือนว่าในร้านกาแฟมีคนจำเธอกับพชิราได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถ่ายวิดีโอนี้และโพสต์ลงบนโซเชียล

“ธนพัต คุณฟังฉันก่อน มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ” เพร่ะกลัวว่าธนพัตจะเข้าใจตัวเองผิด สาริศารีบอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนบ่ายให้เขาฟัง “ฉันไม่ได้ผลักเธอนะคะ เธอล้มลงไปเอง”

“สาริศา คุณคิดว่าผมจะเชื่อในสิ่งที่คุณพูดได้ไหม” ธนพัตมีท่าทางดูผิดหวัง ราวกับว่าเขาคิดไม่ถึงว่าสาริศาจะปฏิเสธความผิดของตัวเอง “คุณเกลียดพชิรามากขนาดนั้นเลยหรือไง ไม่ใช่แค่ทำร้ายเธอ แต่ยังพูดแบบนี้เพื่อใส่ร้ายเธออีก?

“คุณคิดว่าฉันกำลังใส่ร้ายเธออย่างนั้นเหรอคะ” สาริศาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน เธอก้าวถอยหลังไปสองก้าว แยกตัวออกห่างจากธนพัต และยืนนิ่งมองหน้าธนพัต ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ เสียใจ และผิดหวัง

เธอคิดว่าธนพัตจะเชื่อใจในตัวเธอมาตลอด ดังนั้นพอเห็นเขา เธอจึงบอกให้เขาฟังทุกอย่างที่เธอกับคุณปู่ตรวจสอบมา

สาริศารู้สึกว่าธนพัตไม่เชื่อว่าพชิราทิ้งเขาไว้ในกองไฟ เธอคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เพราะตอนที่เธอได้ยินพชิราพูดออกมาเอง เธอยังไม่อยากจะเชื่อเลย เรื่องนี้ยากที่จะเชื่อได้

แต่สาริศาคิดไม่ถึง ว่าธนพัตจะเชื่อคำพูดพวกนั้นบนอินเทอร์เน็ต แล้วคิดว่าเธอจงใจทำร้ายพชิราจนได้รับบาดเจ็บในใจของธนพัต เธอเป็นผู้หญิงจิตใจโหดร้ายอำมหิตแบบนี้เลยใช่ไหม จงใจทำให้คนอื่นเสียโฉมเพราะความหึงหวงอย่างนั้นใช่ไหม?