“เธอยินดีที่จะให้อภัยเรื่องที่หล่อนทำกับเธอในปีนั้นมั้ย? ” ธนพัตกลับไม่อยากปล่อยโศภิตาไปง่ายๆแบบนี้
“ถึงยังไงไรยาก็ตายไปแล้ว นี่ก็ถือว่าเป็นการลงโทษที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเธอแล้ว” สาริศาไม่อยากให้คนเป็นแม่อย่างโศภิตา แม้แต่งานศพของลูกยังไปร่วมไม่ได้ นั่นมันจะโหดร้ายเกินไป
“โอเค หากเธออยากให้หล่อนกลับมาล่ะก็ ฉันจะจัดการเอง”
“อืม” สาริศาตอบรับ และกินข้าวต่อ ไม่พูดอะไรอีก
เมื่อเห็นว่าสาริศาไม่ยินดีที่จะสนใจตน ธนพัตจึงถอนหายใจอยู่ในใจ เห็นทีหากอยากให้ทั้งสองกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนกับสาริศา คงจะต้องมีทางที่จะต้องเดินอีกไกล
สุดสัปดาห์ ชรัณไปส่งสาริศาที่งานศพของไรยา สุดท้ายแล้วสาริศาก็ไม่ได้ไปคนเดียว เธอเรียกกันยาไปกับเธอด้วย
หลังจากเข้ามาในงาน สาริศาก็เห็นสุวิทย์
สุวิทย์ในตอนนี้กำลังหันหลังให้รูปเหมือนของไรยา หลังงอเล็กน้อย สภาพดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเมื่อก่อน จากที่เจอกันครั้งล่าสุด ราวกับแก่ลงไปมากกว่าสิบปี
มองดูแผ่นหลังของสุวิทย์ ในใจของสาริศาก็เจ็บปวดขึ้นมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าตั้งแต่เล็กสุวิทย์จะไม่ได้ทำหน้าที่ของคนเป็นพ่อต่อตนเลย แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกับตน ตอนนี้เห็นเขาลำบากตอนมีอายุ ในใจของสาริศาก็ไม่สบายใจมากๆ
กันยาไม่ยินดีที่จะพบสุวิทย์ ดังนั้นสาริศาจึงเดินหน้าเข้าไปคนเดียว
“พ่อ” เดินมาที่ด้านหลังสุวิทย์ สาริศาก็เรียกเขาเสียงเบาๆ
หันหลังมามองสาริศาที่อยู่ด้านหลัง อารมณ์ของสุวิทย์ก็ซับซ้อนเล็กน้อย
ตอนนี้บริษัทของตระกูลธราภักดิ์ล้มละลาย โศภิตาก็ไปอยู่ไกลถึงเมืองนอก แถมตนยังต้องส่งลูกลาโลกไปก่อนอีก ถึงแม้เรื่องราวทั้งหมดนี้จะเป็นโศภิตาแม่ลูกหาเรื่องใส่ตัวเอง แต่ก็จะบอกว่าไม่เกี่ยวกับธนพัตเลยก็ไม่ได้ ตอนนี้เห็นสาริศามาร่วมงานศพของไรยา ในใจของเขาก็ว้าวุ่นขึ้นมา
แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง สาริศาก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวของเขาที่อยู่บนโลกนี้ คิดดังนั้น สุวิทย์ก็เอ่ยปากอย่างอ่อนโยน “มาแล้วเหรอ”
“อื้ม” สาริศาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จึงทำได้แค่ตอบรับอย่างง่ายๆ
“มาก็ดีแล้ว จะพูดยังไงไรยาก็เป็นน้องสาวของเธอ มาส่งน้องครั้งสุดท้ายก็ดี” พูดสองประโยคนี้จบ สุวิทย์ก็น้ำตาคลอมองรูปของไรยาอีกครั้ง
สาริศาก็ไม่รู้ว่าควรจะปลอบสุวิทย์ยังไงดี จึงยืนอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนเขาอย่างเงียบๆ
ถึงแม้ตระกูลธราภักดิ์จะล้มละลาย แต่ทุกคนต่างก็รู้ว่าธีภพเป็นคนจัดงานศพนี้ เห็นแก่หน้ากีรติเมธานนท์กรุ๊ป ยังมีคนดังในโซเชียลอีกมากมายที่มาแสดงความเสียใจต่อไรยา
ตอนนี้ธีภพกำลังพูดอยู่บนเวที
“สวัสดีทุกท่าน วันนี้ พวกเรามารวมตัวกันที่นี่ เพื่อมาไว้อาลัยให้กับคุณไรยา ดังนั้น ในนามของญาติของไรยา เป็นตัวแทนของผู้มีเกียรติทุกท่าน ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของไรยา และขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อไรยาและญาติๆของเธอ......”
ขณะที่ทุกคนกำลังสนใจที่ธีภพพูด อยู่ๆที่หน้าประตูก็มีเสียงความวุ่นวายดังขึ้น ในนั้นมีเสียงร้องไห้ของผู้หญิงปนอยู่ด้วย ทันใดนั้นสายตาของผู้คนก็ถูกดึงดูดไปหาทันที
เห็นแค่รปภ.กำลังขวางห้ามไม่ให้ผู้หญิงคนนึงเข้ามาในงาน แต่ผู้หญิงคนนั้นราวกับเสียสติ ตีรปภ.อย่างสุดแรง แถมยังใช้เล็บข่วนไปทางหน้าของรปภ.ไม่หยุด ตอนนี้รปภ.หลายคนก็เอาไม่อยู่ สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก็ลอดเข้ามา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...