หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 267

หลังจากสาริศาสลบไป ก็มีคนชุดดำสวมหน้ากากอุ้มเธอขึ้นไปในรถคันนึงอย่างว่องไว จากนั้นก็ขับออกไปจากซอยอย่างรวดเร็ว

ตอนที่ตื่นขึ้น สาริศารู้สึกว่าความรู้สึกในขณะนั้นดูคุ้นเคย ครั้งที่แล้วที่ถูกไรยาลักพาตัว ดูเหมือนว่าจะเป็นแบบนี้ แต่แค่ครั้งก่อนตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกปวดหัวมาก ครั้งนั้นทั้งหัวรู้สึกมึนๆ ร่างกายก็รู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง

คงจะไม่ใช่ให้คนอื่นลักพาตัวอีกแล้วหรอกนะ? หลังจากได้สติชัดเจนแล้ว ความคิดแรกที่ผุดขึ้นในใจของสาริศา และลองขยับแขนขาอย่างที่คิดว่าถูกมัดไว้อยู่

แอบด่าตัวเองที่ปากเสีย สาริศาพยายามลุกขึ้น อยากจะดูว่าที่นี่มันที่ไหนกันแน่

ไม่ง่ายกว่าจะทำให้ตัวเองลุกขึ้นได้ สาริศาก็พบว่าตัวเองอยู่ที่โกดังแห่งนึง ที่ดูโทรม น่าจะไม่ได้ถูกใช้งานมาหลายปีแล้ว

ไม่มีเวลามาคิดเยอะ สาริศาพยายามขยับสองมือขึ้นลงอย่างแรง อยากให้เชือกนั้นหลวมลงหน่อย

“อย่าเสียแรงเปล่าเลย” น้ำเสียงของผู้หญิงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ทันใดนั้นสาริศาก็หันไปมอง ก็เห็นพชิรากำลังเดินเข้ามาทางตน

“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไง? ” สาริศาคิดไม่ถึงว่าจะเจอพชิราที่นี่ จากนั้นถึงนึกได้ “เป็นเธอที่ลักพาตัวฉันมา? ”

“สาริศา เธอยังโง่เหมือนเดิม ทำไมถึงได้ชอบถามคำถามไร้สาระนะ? ” พชิราพูดอย่างดูถูก

“เธอลักพาตัวฉันมาที่นี่คิดจะทำอะไร? พชิราฉันจะบอกเธอให้ ลักพาตัวมันผิดกฎหมายนะ เธอไม่กลัวติดคุกเหรอ? ” ไม่อยากจะเชื่อว่าพชิราจะทำเรื่องลักพาตัวออกมาได้ สาริศาถามพชิรามาโมโห

“แน่นอนว่าฉันกลัว แต่เธอต้องมีชีวิตรอดไปแจ้งความก่อนถึงจะได้นะ” พชิรานั่งลงยองมองสาริศา และพูดด้วยสีหน้าดูถูก

รู้สึกถึงความอันตรายในคำพูดของพชิรา สาริศารู้สึกไม่ดี “เธอคิดจะทำอะไรกันแน่!? รีบปล่อยฉันนะ!”

“ทำอะไร!? ” พชิราหัวเราะลั่น จากนั้นก็เข้ามาบีบคางของสาริศามาแรง จ้องเธออย่างโหดเหี้ยมและพูด “แน่นอนว่าฉันจะทำลายเธอไงล่ะ”

“สาริศา เธอมันยังไงกันนะ พูดถึงหน้าตาก็ไม่ดี พูดถึงชาติตระกูลก็ไม่มี เธอมีสิทธิ์อะไรมาแย่งผู้ชายกับฉันพชิรา”

คางถูกพชิราบีบจบเจ็บ สาริศาพยายามส่ายหน้าอยากจะสะบัดให้หลุด แต่พชิราก็ได้ลงมืออย่างโหดเหี้ยม แถมยังบีบแน่นกว่าเดิม เล็บจิกเข้าไปในเนื้อของสาริศา เธอรู้สึกว่าตนเจ็บจนแทบจะไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของคางแล้ว

เมื่อเห็นว่าตนไม่สามารถหลุดจากการพันธนาการของพชิราได้ สาริศาจึงพูดขึ้นอย่างลำบาก “ฉันไม่เคยแย่งธนพัตกับเธอเลย ฉัน......ตอนที่ฉันรู้จักเขา ไม่รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่”

“งั้นตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว ทำไมเธอยังเกาะอยู่ข้างเขาไม่ไปไหน? ” นัยน์ตาของพชิราเต็มไปด้วยความแค้น จ้องสาริศาตาเขม็งราวกับจะวางยาพิษ ทำให้ใบหน้าที่งดงามดูเหี้ยมโหดมาก