หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 283

หมายความว่าอะไร บรรดาคณะกรรมการบริษัทต่างก็ไม่เข้าใจในท่าทางและคำพูดที่กะทันหันของธนพัต ข่าวอะไรคือข่าวล่าสุดเหรอ

โทรศัพท์มือถือที่ธนพัตโยนไว้บนโต๊ะไถลมาอยู่ตรงหน้าของคณะกรรมการบริษัทคนหนึ่ง เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที “ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้!”

ผู้คนได้ยินคำพูดของเขา บวกกับเห็นความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้า ก็แปลกในมากว่าตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่

“ตกลงเกิดอะไรขึ้น” บุรินทร์ถามด้วยสีหน้าไม่ดีนัก ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าเขาจะได้โอกาสต่อต้านธนพัต ในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้จะเกิดข้อผิดพลาดอะไรขึ้นไม่ได้เด็ดขาด

“คุณบุรินทร์ คุณดูสิ” คณะกรรมการบริษัทคนนั้นลุกขึ้นยืนเดินมาข้างๆบุรินทร์ เอาโทรศัพท์มือถือในมือยื่นไปตรงหน้าเขา

เห็นเนื้อหาในโทรศัพท์มือถือ สีหน้าบุรินทร์เองก็เคร่งเครียดขึ้นมา

ผู้คนเห็นอย่างนั้นต่างก็พากันหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเริ่มค้นหาข่าวที่เกี่ยวข้องกับกีรติเมธานนท์กรุ๊ป จากนั้นสีหน้าแต่ละคนต่างก็เคร่งเครียด

แค่ใส่คำว่ากีรติเมธานนท์กรุ๊ปลงในช่องค้นหา เกือบทั้งหมดที่แสดงให้เห็นคือ "วัตถุเจือปนอาหารของบริษัทภายใต้ชื่อกีรติเมธานนท์กรุ๊ปไม่ได้มาตรฐาน" “ผู้บริโภคจำนวนมากต่างพากันขอคำอธิบายจากกีรติเมธานนท์กรุ๊ป” “อันตรายที่ซ่อนอยู่ในความปลอดภัยของอาหาร กีรติเมธานนท์กรุ๊ปต้องได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มงวด” หัวข้อข่าวอื่นๆอีกมาก

ทุกคนต่างมองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและกดเข้าไปอ่านอย่างละเอียด ปรากฏว่าบริษัทในเครือด้านการผลิตอาหารหลายแห่งที่บริหารโดยบุรินทร์ตรวจพบว่ามีสารเติมแต่งมากเกินมาตรฐาน

สำนักข่าวที่ทรงอิทธิพลหลายแห่งต่างก็เผยแพร่ข่าวนี้ กีรติเมธานนท์กรุ๊ปก็ถูกดันให้อยู่ในอันดับต้นๆ ของการแสดงความคิดเห็นของประชาชนไปชั่วขณะ ทำให้เกิดผลกระทบที่เสียหายอย่างร้ายแรงในสังคม

ผู้บริโภครู้สึกไม่พอใจอย่างยิ่งกับเรื่องนี้ พวกเขาต่างได้วิพากษ์วิจารณ์กีรติเมธานนท์กรุ๊ปอย่างรุนแรงบนโลกอินเทอร์เน็ต

“พวกเขาไม่กลัวว่าคนกินจะตายเหรอ ทำธุรกิจแบบนี้ ใครมีหน้าที่รับผิดชอบในการกำกับดูแล ผมว่าควรลงโทษฐานเจตนาฆ่านะครับ”

“ทำธุรกิจแบบนี้ต้องลงโทษให้หนักๆ ปรับให้พวกเขาล้มละลายไปเลย ดูสิว่าพวกเขาจะยังกล้าทำเรื่องที่ชั่วร้ายแบบนี้อีกมั้ย!”

“ไม่รู้ว่าหน่วยงานที่ตรวจสอบผลิตภัณฑ์อาหารของประเทศคือหน่วยงานไหน มัวทำอะไรเรื่องอาหารการกินอะไรอยู่ กลไกการลงโทษของประเทศจะมีช่องโหว่หรือไม่ คืนสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยในเรื่องอาหารการกินกับพวกเราด้วย!!!”

“หวังใจจริงๆว่ากีรติเมธานนท์กรุ๊ปจะมีการจัดการแก้ไขปัญหาอย่างเหมาะสมถูกต้อง และหวังว่าผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนจากเรื่องนี้จะได้รับการชดเชยเยียวยาตามที่เขาควรจะได้รับ และคนที่รับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ควรจะได้รับโทษที่เขาควรได้รับเช่นกัน”

……

เห็นการวิพากษ์วิจารณ์ของชาวโซเชียลแล้ว ทุกคนต่างก็ตื่นตระหนก ต้องทราบว่า พอผู้บริโภคเกิดตั้งคำถามเกี่ยวกับความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์อาหารแล้ว ก็เป็นเรื่องยากที่จะดึงเอาความเชื่อมั่นของพวกเขากลับคืนมา

เรื่องนี้ถ้าไม่สามารถจัดการให้เรียบร้อยได้ ไม่เพียงบริษัทในเครือที่บุรินทร์บริหารอยู่สองสามแห่งนั้นจะต้องพบกับการปิดตัวลงเท่านั้น ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้กีรติเมธานนท์กรุ๊ปเสื่อมเสียชื่อเสียงไปทั้งหมด

“ทุกคนเห็นกันหมดแล้วใช่มั้ยครับ” ธนพัตพูดพลางมองไปรอบๆ ทุกคนได้ยินคำพูดเขาแล้วต่างมองหน้ากันไปมา ไม่มีท่าทีสงสัยในตัวธนพัตอย่างนั้นอีกแล้ว

เห็นทุกคนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ธนพัตก็ส่งเสียงฮึ่มอยู่ในใจ เมื่อครู่ยังพากันลิงโลดยินดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ทำไมแต่ละคนอ้ำอึ้งกันไปหมดเลย

หันไปมองบุรินทร์ ธนพัตก็ถามว่า “ไม่ทราบว่าพี่ใหญ่จะอธิบายเรื่องนี้กับทุกคนยังไงครับ”

สายตามองไปยังธนพัตอย่างดุร้าย บุรินทร์อ้ำอึ้งพูดไม่ออก ไม่รู้ว่าจะแก้ต่างให้ตัวเองอย่างไรดี เรื่องนี้ถูกเปิดโปงอย่างกะทันหันเกินไป จนทำให้เขาตั้งรับไม่ทัน

เห็นสีหน้าท่าทางทุกคนผิดปกติ ท่านประเสริฐก็ลุกขึ้นยืนยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือของคณะกรรมการบริษัทที่อยู่ข้างมาดู หลังจากอ่านเนื้อหาในข่าวอย่างละเอียดแล้ว ก็โมโหมาก

“บุรินทร์ ตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” ท่านประเสริฐตบโต๊ะพลางถามบุรินทร์ “ปกติแล้วฉันกำชับอย่างหนักแน่น ว่าต้องใส่ใจเรื่องความปลอดภัยของอาหาร จะเพิกเฉยไม่ได้เด็ดขาด คำพูดของฉันแกไม่ได้ใส่ใจเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาเหรอ”

“คุณปู่ ผมจะลืมคำพูดของคุณปู่ได้ยังไงครับ เรื่องนี้ผมเองก็เพิ่งจะทราบเมื่อกี้นี้เหมือนกัน” บุรินทร์รีบลุกขึ้นยืนอธิบายกับคุณปู่ “ต้อ

งเป็นคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาผมพวกนั้นแอบทำแน่นอน ผมจะไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้”