หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 329

แต่ว่า สาริศาก็แอบถามตัวเองในใจว่าเธอแค่อยากบอกลาอดีตจริงๆ เหรอ? ถ้าแค่จะบอกลาอดีต ทำไมต้องเอาแหวนแต่งงานออกมาประมูลขายต่อหน้าธนพัตด้วย? และตอนที่เห็นธนพัตโกรธ ความรู้สึกมีความสุขเล็กน้อยในหัวใจของเธอมาจากไหนกันแน่?

เธอไม่กล้าคิดลึกไปมากกว่านั้น สาริศามองไปที่แหวนบนเวที

รู้สึกเสียดายบ้างไหม? รู้สึกเหมือนกัน

ทั้งที่เคยชอบมากขนาดนั้น เธอสวมแหวนวงนั้นมาตลอด แม้แต่ตอนอาบน้ำยังไม่ยอมถอดมันออก ต่อมากลับเกลียดมันมาก ก่อนจะตัดสินใจถอดมันออกและล็อกมันไว้ในลิ้นชัก ซึ่งห้าปีมานี้เธอไม่เคยเปิดดู ความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมีต่อธนพัตล้วนสะสมอยู่ในแหวนวงนั้น

สำหรับสาริศาแล้ว แหวนวงเล็กที่ส่องแสงสีเงินนี้ เป็นตัวแทนของพวกเขา และอดีต ทำให้ตลอดห้าปีที่ผ่านมาเธอไม่กล้าที่จะเห็นมันอีก กลัวว่าถ้ายังสวมแหวนวงนี้ไว้ อดีตที่แสนหวานและความเจ็บปวดจะพุ่งเข้ามา แล้วทับถมจนเธอหายใจไม่ออก ทำลายเธออย่างสมบูรณ์

ก่อนจะกลับมาที่นี่ เธอรวบรวมความกล้าเพื่อหยิบมันออกมา สาริศาถือแหวนในมือไว้แน่น และบอกตัวเองว่า เธอกำลังจะกลับไปแล้ว เรื่องเมื่อห้าปีก่อนที่เธอไม่กล้าเผชิญหน้า ตอนนี้ในที่สุดเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับมันแล้ว

ตอนที่เธอตัดสินใจประมูลขายแหวนวงนี้ สาริศารู้สึกปวดใจมาก ความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับว่าแหวนวงนี้ไม่ได้ถูกถอดออกจากนิ้วมือของเธอ แต่ถูกตัดออกจากหัวใจของเธอ แม้แต่เลือดเนื้อของหัวใจ เจ็บปวดจนเธอตัวสั่นไปหมด

แต่ว่า ถ้าไม่เจ็บ บาดแผลจะสมานได้ยังไง?

 “ทุกคนรบกวนเงียบกันก่อนครับ ช่วยอยู่ในความสงบด้วย…” พิธีกรส่งสัญญาณให้คนในงานเงียบเสียงก่อน แล้วเริ่มบอกที่มาของแหวนวงนี้

 “เจ้าของสินค้าชิ้นนี้คือคุณหนูใหญ่ตระกูลนิธิธราสกุลจากนิธิธราสกุลกรุ๊ปครับ สำหรับเธอแล้วแหวนวงนี้พิเศษกับเธอมาก ตอนนี้ขอเชิญคุณสาริศาขึ้นมาบนเวทีเพื่อแนะนำสินค้าให้ทุกคนรู้จักด้วยครับ”

ภายใต้สายตาแปลกประหลาดของทุกคน สาริศาก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นไปบนเวที พอเห็น สาริศาเดินไปทางเวทีทีละก้าว ธนพัตก็รู้สึกว่าเธอค่อยๆ ถอยห่างจากเขาไปทีละก้าว

“สวัสดีค่ะ ดิฉันสาริศา นิธิธราสกุล เจ้าของแหวนวงนี้ ตามที่พิธีกรได้พูดไว้แหวนวงนี้มีความพิเศษกับดิฉันมาก และตอนนี้ดิฉันต้องการจะประมูลมันออกไป และในขณะเดียวกันดิฉันก็อยากจะส่งคำพูดถึงเจ้าของแหวนคนต่อไปด้วยว่า ขอแค่คุณยอมทนเจ็บปล่อยวาง คุณก็สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง ขอบคุณค่ะ”

เธอโค้งคำนับแขกเหรื่อที่อยู่ด้านล่างเวทีเล็กน้อย สาริศาหันหลังเดินลงจากเวที แล้วกลับไปนั่งที่นั่งตามเดิม

ถึงแม้สาริศา ไม่ใช่สิ ต้องเป็นคุณหนูสาริศาแล้ว ธนพัตยิ้มเศร้า

ถึงแม้สาริศาจะไม่มองมาที่เขาเลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เขารู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดก็เพื่อให้เขาได้ฟังเอง

ยอมทนเจ็บปล่อยวางอย่างนั้นเหรอ? เธออยากตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาสินะ? ไม่มีทาง เขาจะไม่มีวันยอมเด็ดขาด!

 “เอาล่ะครับ เรามาเริ่มการประมูลกันเลย ตามคำร้องขอของคุณสาริศาราคาเริ่มประมูลแหวนวงนี้เริ่มจากศูนย์ครับ ทุกคนสามารถเสนอราคาได้เลยครับ”

 “สองหมื่น”

 “สามหมื่น.”

 “ห้าหมื่น”

 ……

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ทุกคนจะเยาะเย้ยว่าเป็นแหวนที่ดูธรรมดามาก แต่ตอนนี้พอรู้ว่ามันเป็นสมบัติของคุณหนูใหญ่ตระกูลนิธิธราสกุล เพื่อที่จะรักษาหน้าตาของตระกูลนิธิธราสกุล พวกเขาจึงเริ่มประมูลแหวนด้วย

สูญเสียเงินไม่กี่หมื่นเป็นเรื่องเล็ก แต่เชื่อว่าชัชวาลกับสาริศาจะต้องจดจำความซาบซึ้งใจของพวกเขาในวันนี้ไว้อย่างแน่นอน ถ้าสามารถร่วมงานกับนิธิธราสกุลกรุ๊ปได้ เงินจำนวนนี้ไม่นับประสาอะไรเลยด้วยซ้ำ

แล้วอีกอย่าง ในเมื่อการประมูลครั้งนี้เป็นนิธิธราสกุลกรุ๊ปที่จัดงานขึ้น คนที่ถูกเชิญมาร่วมงานจึงเป็นกลุ่มที่มีการติดต่อทางธุรกิจกับนิธิธราสกุลกรุ๊ป พวกเขาทั้งหมดเป็นมิตรกัน และไม่มีทางปล่อยให้ชัชวาลเสียหน้าในงานของเขาเองแน่นอน

 “หนึ่งแสน”

 “หนึ่งแสนสองหมื่น”