หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 376

เอกสารทั้งหมดคือหลักฐานว่าบุรินทร์แอบติดสินบนบุคลากรที่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างโรงแรม รายชื่อบุคลากรจนถึงตัวเลขจำนวน รายละเอียดเขียนไว้อย่างละเอียด

“คุณอย่าลืมสิว่าฉันเป็นคนทำสื่อ อยากจะหาอะไรพวกนี้ฉันก็มีช่องทางอยู่แล้ว” สาริศายิ้มเยาะ “ยังจะปฏิเสธเรื่องในตอนนั้นอยู่ไหม”

ก่อนหน้านี้ที่ขอให้เมย์ พี่จ๊าจ๋า แล้วก็ออสตินช่วงตรวจสอบก็คือเรื่องนี้ พระเจ้าเห็นใจคนลำบากจริงๆ สุดท้ายบุรินทร์ก็โดนเธอจับได้

“คุณคิดจะทำอะไร” ในที่สุดบุรินทร์ก็กลัวเธอ เสียงของเขาก็สั่นขึ้นมา

เดิมก็คิดว่าเธอแค่จะพูดขู่ให้ตนกลัว ไม่คิดเลยว่าเธอจะรู้เรื่องนี้จริงๆ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปโครงการพัฒนาโรงแรมก็จะสูญเปล่าแถมเขายังจะติดคุกหลายปีแน่นอน

ถึงเวลานั้น อย่าว่าแต่กีรติเมธานนท์กรุ๊ป ทรัพย์สินและอิสรภาพทั้งหมดของตัวเองก็จะมลายหายไปด้วย

แม้กระทั่ง...ชีวิตของเขาก็อาจจะ...

เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

“ฉันอยากให้คุณบอกกับธนพัตด้วยตัวเองว่า ตอนนั้นคุณกับพชิราลักพาตัวฉันไปยังไง ทำร้ายฉันยังไง หลอกลวงเขายังไง ทำให้เขาคิดว่าฉันโดนข่มขืน”

พอพูดถึงเรื่องเท่านี้ ร่างกายของสาริศาก็สั่นสะท้านด้วยความโกรธ แต่ทุกถ้อยคำก็พูดออกมาได้อย่างชัดเจน เธอต้องการให้คนที่ใส่ร้ายเธอในตอนนั้นคืนบริสุทธิ์ให้เธอ

เมื่อมองไปที่สาริศาที่จ้องมองเขาด้วยความโกรธอยู่ตรงหน้า บุรินทร์ก็รู้สึกกลัว เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่สาริศาที่ยอมให้พวกเขารังแกได้อีกต่อไปแล้ว

“ทำร้ายอะไร ข่มขืนอะไรของคุณ ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร” บุรินทร์ยังคงปฏิเสธไม่ยอมรับ แต่ใบหน้าของเขาซีดเผือดไปแล้ว

เขาจะเล่าเรื่องนี้ให้ธนพัตรู้ได้อย่างไร รู้ดีว่าเขาจะไม่ปล่อยตนเองไปง่ายๆ แน่นอน ไม่แน่เขาอาจจะฟ้องตนด้วยตัวเองก็ได้!

เขาทำสิ่งต่าง ๆ โดยไม่คำนึงถึงความเป็นพี่น้องกัน ก็คงคาดหวังให้ธนพัตปล่อยให้เขาไปในฐานะคนในกีรติเมธานนท์เหมือนกันไม่ได้เช่นกัน!

ต้องรู้ว่า ธนพัตน่ากลัวยิ่งกว่าสาริศาอีก!

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ทำได้แค่ส่งหลักฐานนี่ให้อัยการเท่านั้น บางทีตอนที่ตำรวจสอบปากคำ คุณคงเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด”

พูดเสร็จ สาริศาก็หันหลังกำลังจะจากไป ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว เผชิญหน้ากับคนอย่างบุรินทร์จะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้น คนที่จะเจ็บคือตัวเธอเอง

“เดี๋ยวก่อน” บุรินทร์จะปล่อยเธอไปแบบนี้ได้ยังไง รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเธอ เหงื่อออกท่วมหัวไปหมด

สาริศายืนนิ่งมองบุรินทร์ พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณบุรินทร์ ตอนนี้จำได้แล้วหรอคะว่าเคยทำอะไรกับฉันไว้ ถ้ายังจำไม่ได้ฉันก็ทำได้แค่ขอให้คุณตำรวจช่วยแล้วล่ะ”

“ผมตกลง ผมจะสารภาพเรื่องนี้กับธนพัตเอง" บุรินทร์กัดฟัน "แต่ผมจะเชื่อคุณด้ไงว่าหลังจากที่ผมพูดไปแล้วคุณจะไม่เอาเรื่องนี้มาขู่ผมอีก"

"คุณบุรินทร์ต้องการต่อรองกับฉันเหรอคะ" สาริศาเลิกคิ้ว