หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 420

เมื่อเห็นว่าเป็นธนพัต สาริศาก็ถอนหายใจโล่งอก โชคดีที่ไม่ใช่โจร ไม่อย่างนั้น อยู่ในห้องคนเดียวก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

แต่อารมณ์ที่ตามมาคือความอับอายและความโกรธ ธนพัตเข้าออกห้องอย่างอำเภอใจได้ยังไง! 

สาริศาออกมาจากห้องน้ำอย่างรีบร้อน สวมแต่เสื้อคลุมอาบน้ำ รู้สึกถึงร่างกายที่อ่อนนุ่มในอ้อมแขนของเขา กลิ่นของผู้หญิงที่ติดอยู่ที่ปลายจมูกของเขา ธนพัตก็รู้สึกร้อนในหัวใจ

ผลักธนพัตออกไป สาริศาชี้มาที่เขาแล้วพูดอย่างโกรธเคือง “คุณมีกุญแจห้องฉันได้ยังไง ใครให้คุณเข้ามา!”

หลังจากปรับอารมณ์แล้ว ธนพัตอธิบายให้สาริศาฟัง “ริศา นี่ก็ห้องของผมด้วย"

"หมายความว่าไง" สาริศาไม่เข้าใจความหมายของธนพัต “อะไรคือห้องของคุณด้วย เราสองคนไม่ใช่ได้ห้องเดี่ยวคนละห้องหรอ”

“ที่จริงชรัณจะจองห้องเดี่ยว2ห้อง แต่ห้องเดี่ยวในโรงแรมไม่พอก็เลยต่อรองกับทางโรงแรมและเปลี่ยนห้องเดี่ยวสองห้องเป็นห้องสวีท ผมก็เพิ่งรู้หลังจากลงเครื่องมาเหมือนกัน” ธนพัตอธิบายให้สาริศาฟังทั้งหมด

คำพูดของธนพัตไม่ได้จริงทั้งหมด จริงที่ชรัณจองไว้สองห้องตอนแรก โรงแรมไม่มีห้อง แล้วโทรไปถามว่าจะเปลี่ยนเป็นห้องสวีทได้ไหมก็จริง แต่ที่เขาบอกว่าเพิ่งรู้หลังลงจากเครื่องน่ะโกหก

ชรัณไม่มีทางกล้าตัดสินใจแบบนี้เอง ตอนที่โรงแรมโทรมาธนพัตก็ไม่มีท่าทีปฏิเสธ 

เมื่อได้ยินคำพูดของธนพัต สาริศาก็เข้าไปห้องนอนอย่างโกรธจัด เพิ่งรู้หรอ ใครจะเชื่อคำพูดของเขา! 

ที่เขาบอกว่ามีธุระ ตั้งใจให้เธอพาทุกคนขึ้นมาก่อนใช่ไหม คือจะเข้ามาทีหลังเพื่อที่เธอจะได้ไม่รู้ตัวว่า ทั้งสองคนนั้นอยู่ห้องเดียวกันแล้วก็แอบเข้ามาแบบนี้ 

ฮึ่ม! ท่านประธานผู้สูงส่ง กลับวางแผนทำเรื่องแบบนี้ เธอมองเขาดีไปจริงๆ! 

"ริศา..." ธนพัตพยายามจะดึงให้สาริศาพูดอะไร แต่ถูกด้วยเสียงปิดประตูอย่างแรงจากสาริศา 

เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า สาริศาดึงกระเป๋าเดินทางออกจากห้องนอน เดินตรงไปที่ประตูห้อง 

“ริศา ทำอะไรน่ะ” ธนพัตเดินไปที่ประตูรั้งเธอไว้

“ฉันจะไปเปลี่ยนห้องที่แผนกต้อนรับ คุณถอยไป” สาริศาพูดอย่างเย็นชา ไม่มีห้องเธอก็จะไปนอนเบียดกับเมย์ ยังไงเธอจะไม่มีวันอยู่ห้องเดียวกับธนพัต! 

“ตอนนี้โรงแรมไม่มีห้องแล้ว คุณจะไปไหน” ธนพัตรู้อยู่แล้วว่านี่คงเป็นปฏิกิริยาของเธอ 

“คุณไม่ต้องสนเรื่องนี้! ถ้าไม่มีห้องฉันจะไปอยู่กับคนอื่น ถ้าไม่ได้ ฉันจะไปโรงแรมอื่น ฉันไม่มีวันจะอยู่กับคุณ!” สาริศาพูดอย่างโกรธเคือง 

เมื่อได้ยินคำพูดของสาริศา ธนพัตก็เจ็บใจเล็กน้อย “ริศา คุณเกลียดผมมากขนาดนี้เลยหรือไง อยู่กับผมแบบนี้คุณทนไม่ได้เหรอ”

“ฟังดูเหมือนเป็นความผิดของฉันเลยนะ” สาริศาโกรธจัด ยิ้มเยาะที่มุมปาก “ธนพัต เราหย่ากันแล้ว ฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณตั้งแต่เมื่อ 5 ปีที่แล้วแล้ว ตอนนี้ฉันโสด แต่คุณจองห้องฮันนีมูนสวีท ให้ฉันอยู่กับคุณ มันหมายความว่าไง!"

"โรงแรมไม่มีห้อง ชรัณก็เลย..." ธนพัตพยายามอธิบาย แต่ถูกสาริศาขัดจังหวะก่อนจะพูดจบ “อย่าใช้ชรัณกับโรงแรมมาเป็นข้อแก้ตัว ถ้าคุณไม่อนุญาต ชรัณจะกล้าทำแบบนี้ไหม คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ!”

ธนพัตไอ้สารเลวนี่! ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจนได้

เมื่อเห็นสาริศาลังเลไม่พูดอะไร ธนพัตรู้สึกเบิกบานในใจ “ริศา ไม่ต้องห่วง ผมจะนอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่น จะไม่รบกวนคุณ”

ลากกระเป๋าสัมภาระกลับ ในที่สุดสาริศาก็ยอมประนีประนอม หันกลับไปห้อง เธอกลัวจริงๆว่าคนในสำนักพิมพ์จะนินทา ยังไง อยู่ที่นี่แค่สองสามวันคงไม่เป็นไร 

เดินตามสาริศาไปที่ห้อง ธนพัตก็ยิ้มบางๆ "ริศา เรา..."

ก่อนที่เขาจะพูดจบก็ถูกสาริศาขัดจังหวะ "ธนพัต เรื่องวันนี้คิดซะว่าเป็นโชคร้ายของฉัน ฉันกลัวคนอื่นพูดลับหลังจริงๆ ฉันจะไม่เอาเรื่องคุณ"

"คุยกันให้ชัดนะ ฉันนอนในห้องนอน คุณนอนในห้องนั่งเล่น ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน แล้วถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้มาในห้องนอน ตอนนี้ฉันจะเก็บสัมภาระ คุณออกไปได้แล้ว" สาริศาชี้นิ้วไปที่ประตูอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อมองดูเปลวเพลิงในดวงตาของสาริศา ธนพัตก็รู้ว่าเธอคงรู้สึกว่าตอนนี้เธอกำลังตกหลุมของตน และไม่อยากเห็นหน้าตัวเองอีก 

“ถ้าอย่างนั้น...ผมจะมาเรียกคุณตอนที่จะออกไปนะ” พูดจบธนพัตก็หันหลังเดินจากไป ทันทีที่เขาออกจากห้องนอน เขาก็ได้ยินเสียงประตูล็อคมาจากข้างหลัง

เมื่อหันไปมองที่ประตูที่ปิดอยู่ ธนพัตรู้สึกเจ็บปวดในใจ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองจะกลับเป็นแบบเดิมได้เมื่อไหร่ เมื่อไหร่สาริศาจะเปิดใจให้เขาอีกครั้งอย่างเต็มใจนะ

หลังจากปิดประตู สาริศาก็นอนลงบนเตียงด้วยความอ่อนล้าทางร่างกายและจิตใจ ความรู้สึกสับสนในใจ เรื่องพวกนี้เป็นอะไรกันนะ