หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 45

ธนพัตกลับไปที่รถและนั่งเรียบร้อย ชรัณซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ รู้สึกแค่ว่าอุณหภูมิในรถของวันนี้ ต่ำลงกว่าปกติหลายองศา

“ชรัณ” ในเวลานี้เอง ธนพัตก็พูดขึ้นมาทันที “นายตรวจสอบได้บ้างหรือยัง ที่ฉันให้นายไปตรวจสอบ?”

ชรัณตกตะลึงอยู่สักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ “คุณชายกำลังพูดถึงเรื่องของคุณนายน้อยเมื่อสองปีที่ก่อนใช่ไหมครับ”

“อืม”

“เพราะเรื่องนั้นมันผ่านมานานแล้ว จึงต้องใช้เวลาในตรวจสอบสักหน่อยครับ”

“นายเริ่มสืบจากทางธีภพ วันนี้เขาเพิ่งได้รับอีเมลเป็นรูปถ่ายเหตุการณ์ในตอนนั้น”

“ได้ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

นิ้วเรียวของธนพัตเคาะที่วางแขนของรถเข็น ดวงตาของเขาเคร่งขรึมเล็กน้อย

กล้าวางแผนทำร้ายผู้หญิงของเขา เขาจะไม่มีวันปล่อยไปแน่นอน

แล้วอีกอย่าง……

ดวงตาของธนพัตตกไปอยู่ที่ธีภพที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านกาแฟ ดวงตาของเขาเย็นชามากขึ้น

ตามข่าวที่เขาได้ยินมาก่อนหน้านี้ ธีภพไม่ได้รู้สึกอะไรกับสาริศาแล้ว และอีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้ว แต่ดูจากวันนี้ ธีภพเข้ามายุ่งเรื่องของสาริศากับเขา ดูเหมือนจะมากเกินไปแล้ว

ธนพัตยิ้มเยาะ

คิดไม่ถึงเลยว่า สักวันหนึ่งเขาจะต้องมารู้สึกหึงหวงเพราะหลานชายของตัวเอง

……

สาริศาเองยังไม่รู้เลย ว่าวันที่ทุกข์ทรมานนี้ผ่านไปได้ยังไง

อุตส่าห์อยู่จนถึงเวลาเลิกงาน เธอแทบอยากจะออกจากสำนักพิมพ์ให้เร็วที่สุด

พอกลับมาถึงที่บ้าน เธอจึงเห็นธนพัตซึ่งมักจะออกไปทำงานแต่เช้าและกลับถึงบ้านตอนดึก ตอนนี้กำลังนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น

“ป้าแหวนกับลุงชัยล่ะคะ” สาริศาพยายามไม่ให้ธนพัตเห็นว่าอารมณ์ของเธอผิดปกติ เธอถอดรองเท้า แล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

“วันนี้ผมให้พวกเขาหยุดงานหนึ่งวัน” ตอนนี้ในบ้านไม่มีใครเหลือแล้ว ธนพัตลุกขึ้นจากรถเข็น แล้วเดินไปหยิบจานในห้องครัวออกมา “แต่ป้าแหวนเตรียมอาหารมื้อเย็นไว้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ”

สาริศาขยี้ตาที่แดงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในห้องอาหาร

ระหว่างทานอาหารเย็น สาริศากับธนพัตต่างก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ต่างก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

สุดท้ายก็เป็นธนพัตที่กินข้าวเสร็จก่อน หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ริศา คุณเคยคิดอยากจะเปลี่ยนงานบ้างไหม?”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมากะทันหันแบบนี้ และรู้สึกแปลกใจอยู่สักพัก “ทำไมต้องเปลี่ยนงานด้วยคะ?”

ธนพัตมองไปที่สาริศา “ที่ทำงานของคุณอยู่ไกลบ้านเกินไป สวัสดิการก็ธรรมดา คุณน่าจะหางานที่เหมาะสมกว่านี้ได้”

ที่จริงแล้วสาริศาเองก็รู้ดี ไม่ว่าจะเป็นอาชีพไหน ถ้าย้ายงานเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ บางทีเธออาจจะลาออกไปนานแล้ว

แต่เพราะแม่ของเธออยู่ที่นั่น ค่ารักษาพยาบาลต่อเดือนก็หนักหนามาก เธอไม่สามารถเปลี่ยนงานในตอนนี้ได้

แต่เรื่องพวกนี้ เธอไม่กล้าบอกกับธนพัต ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเม้มริมฝีปากแน่น “ช่างเถอะค่ะ งานที่ทำอยู่ในตอนนี้ฉันชอบมาก ยังทำใจลาออกตอนนี้ไม่ได้”