หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 45

ธนพัตกลับไปที่รถและนั่งเรียบร้อย ชรัณซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ รู้สึกแค่ว่าอุณหภูมิในรถของวันนี้ ต่ำลงกว่าปกติหลายองศา

“ชรัณ” ในเวลานี้เอง ธนพัตก็พูดขึ้นมาทันที “นายตรวจสอบได้บ้างหรือยัง ที่ฉันให้นายไปตรวจสอบ?”

ชรัณตกตะลึงอยู่สักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ “คุณชายกำลังพูดถึงเรื่องของคุณนายน้อยเมื่อสองปีที่ก่อนใช่ไหมครับ”

“อืม”

“เพราะเรื่องนั้นมันผ่านมานานแล้ว จึงต้องใช้เวลาในตรวจสอบสักหน่อยครับ”

“นายเริ่มสืบจากทางธีภพ วันนี้เขาเพิ่งได้รับอีเมลเป็นรูปถ่ายเหตุการณ์ในตอนนั้น”

“ได้ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

นิ้วเรียวของธนพัตเคาะที่วางแขนของรถเข็น ดวงตาของเขาเคร่งขรึมเล็กน้อย

กล้าวางแผนทำร้ายผู้หญิงของเขา เขาจะไม่มีวันปล่อยไปแน่นอน

แล้วอีกอย่าง……

ดวงตาของธนพัตตกไปอยู่ที่ธีภพที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านกาแฟ ดวงตาของเขาเย็นชามากขึ้น

ตามข่าวที่เขาได้ยินมาก่อนหน้านี้ ธีภพไม่ได้รู้สึกอะไรกับสาริศาแล้ว และอีกไม่นานก็จะแต่งงานแล้ว แต่ดูจากวันนี้ ธีภพเข้ามายุ่งเรื่องของสาริศากับเขา ดูเหมือนจะมากเกินไปแล้ว

ธนพัตยิ้มเยาะ

คิดไม่ถึงเลยว่า สักวันหนึ่งเขาจะต้องมารู้สึกหึงหวงเพราะหลานชายของตัวเอง

……

สาริศาเองยังไม่รู้เลย ว่าวันที่ทุกข์ทรมานนี้ผ่านไปได้ยังไง

อุตส่าห์อยู่จนถึงเวลาเลิกงาน เธอแทบอยากจะออกจากสำนักพิมพ์ให้เร็วที่สุด

พอกลับมาถึงที่บ้าน เธอจึงเห็นธนพัตซึ่งมักจะออกไปทำงานแต่เช้าและกลับถึงบ้านตอนดึก ตอนนี้กำลังนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่น

“ป้าแหวนกับลุงชัยล่ะคะ” สาริศาพยายามไม่ให้ธนพัตเห็นว่าอารมณ์ของเธอผิดปกติ เธอถอดรองเท้า แล้วเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

“วันนี้ผมให้พวกเขาหยุดงานหนึ่งวัน” ตอนนี้ในบ้านไม่มีใครเหลือแล้ว ธนพัตลุกขึ้นจากรถเข็น แล้วเดินไปหยิบจานในห้องครัวออกมา “แต่ป้าแหวนเตรียมอาหารมื้อเย็นไว้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ”

สาริศาขยี้ตาที่แดงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในห้องอาหาร

ระหว่างทานอาหารเย็น สาริศากับธนพัตต่างก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง ต่างก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

สุดท้ายก็เป็นธนพัตที่กินข้าวเสร็จก่อน หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ริศา คุณเคยคิดอยากจะเปลี่ยนงานบ้างไหม?”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมากะทันหันแบบนี้ และรู้สึกแปลกใจอยู่สักพัก “ทำไมต้องเปลี่ยนงานด้วยคะ?”

ธนพัตมองไปที่สาริศา “ที่ทำงานของคุณอยู่ไกลบ้านเกินไป สวัสดิการก็ธรรมดา คุณน่าจะหางานที่เหมาะสมกว่านี้ได้”

ที่จริงแล้วสาริศาเองก็รู้ดี ไม่ว่าจะเป็นอาชีพไหน ถ้าย้ายงานเงินเดือนก็จะเพิ่มขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ บางทีเธออาจจะลาออกไปนานแล้ว

แต่เพราะแม่ของเธออยู่ที่นั่น ค่ารักษาพยาบาลต่อเดือนก็หนักหนามาก เธอไม่สามารถเปลี่ยนงานในตอนนี้ได้

แต่เรื่องพวกนี้ เธอไม่กล้าบอกกับธนพัต ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเม้มริมฝีปากแน่น “ช่างเถอะค่ะ งานที่ทำอยู่ในตอนนี้ฉันชอบมาก ยังทำใจลาออกตอนนี้ไม่ได้”

พอนึกถึงภาพที่เห็นในวันนี้ สีหน้าของธนพัตเย็นชามาก เขาวางมีดและส้อมในมือลง แล้วพูดเสริมว่า “เสียดายเพราะธีภพ หัวหน้าบรรณาธิการใช่ไหม”

สาริศาสีหน้าซีดเผือด

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าธนพัตจะพูดแบบนี้ออกมา

เขาคิดว่าเธอยังรักธีภพอยู่ และคิดจะนอกใจเขาอย่างนั้นเหรอ?

ถึงแม้การแต่งงานของเธอกับธนพัตจะเริ่มขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก แต่สาริศาก็เคารพการแต่งงานในครั้งนี้และจะไม่ทำเรื่องทรยศธนพัตแน่นอน

และคำพูดของธนพัตในเวลานี้ เหมือนสงสัยในตัวเธอ ทำให้สาริศารู้สึกเสียใจมาก

“คุณธนพัต คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” น้ำเสียงของเธอเย็นชาขึ้นมาเล็กน้อย “คุณสงสัยว่าคุณธีภพกับฉันมีอะไรกันเหรอคะ?”

สาริศายอมรับ ว่าอารมณ์ของเธอในตอนนี้ มันอ่อนไหวเกินไป

แต่เธอทนไม่ไหวจริงๆ ธีภพคอยแต่ประชดประชันและพูดจาเยาะเย้ยเธอ รูปถ่ายในวันนี้ ยิ่งบีบให้เธอแทบจะบ้า

เดิมทีเธอคิดว่าอย่างน้อยธนพัตก็เชื่อในตัวเธอ แต่ตอนนี้เขากลับมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีอะไรกับผู้ชายไปทั่ว

ธนพัตคิดไม่ถึงว่าปฏิกิริยาตอบสนองของสาริศาจะรุนแรงถึงขนาดนี้ เขาจึงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น กินข้าวเถอะ”

ธนพัตตั้งใจจะหยุดพูดแค่ตรงนี้ แต่สาริศากลับวางชามและตะเกียบลง ก่อนจะพูดเสียงเรียบ “ฉันอิ่มแล้วค่ะ”

เธอพูด ก่อนจะทำท่าจะลุกขึ้นออกไปจากโต๊ะ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอยังไม่ทันได้ลุกขึ้นยืน ธนพัตก็ลุกขึ้นยืนสองมือจับเก้าอี้ที่เธอนั่งไว้ทั้งสองข้าง แล้วขังเธอไว้บนเก้าอี้