หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 46

“คุณ คุณจะทำอะไร!”

สาริศาเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทีตื่นตระหนก จึงเห็นใบหน้าใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอยู่ใกล้มาก

สายตาของธนพัตเคร่งขรึม เขามองหญิงสาวที่มีท่าทีแตกตื่นตรงหน้า แล้วพูดเสียงทุ้ม“สาริศา คุณมีอะไรจะพูดกับผมไหม”

นิสัยของธีภพหลานชายของเขา ธนพัตเข้าใจดี ธีภพเป็นพวกหุนหันพลันแล่น ถ้าเขาได้รับรูปถ่ายพวกนี้ เขาจะต้องไปหาเรื่องสาริศา อย่างแน่นอน รวมถึงอาการของสาริศาที่มักจะเหม่อลอยในวันนี้ คาดว่าเธอคงจะเห็นรูปถ่ายแล้ว

แต่เธอกลับไม่ได้บอกอะไรกับตัวเองเลย

นี่ทำให้ธนพัตหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น

ทำไมถึงไม่พูดล่ะ? เขาเป็นสามีของเธอ แต่เธอถูกรังแก กลับไม่พูดอะไรเลย แล้วยังคิดจะทำงานในสำนักพิมพ์บ้าๆ นั่นด้วย

ธนพัตไม่รู้ว่าตัวเองโกรธอะไรกันแน่ แต่พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของสาริศาที่กำลังน้ำตาเปียกชื้น เขาจึงอารมณ์เสียขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่

“สาริศา ผมกำลังถามคุณอยู่!” หลังจากที่รอมาตั้งนานก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากสาริศา ธนพัตก็ยิ่งโกรธมากขึ้น และยื่นมือออกไปบีบคางของเธอไว้แน่น แล้วบังคับให้เธอมองหน้าตัวเอง

สาริศาถูกเขาบีบคางจนรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลออกมาจากจากดวงตา เธอมองไปทางธนพัตที่อยู่ตรงหน้าเธอ “คุณธนพัต คุณทำบ้าอะไรของคุณ!”

ธนพัตเองก็รู้สึกว่าเขาบ้าไปแล้ว

ตอนที่เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ และดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของสาริศา แต่เขากลับรู้สึกว่าเธอน่าดึงดูดใจมาก!

แต่ในสมองกลับนึกถึงรูปถ่ายที่เขาเห็นในวันนี้ และนึกถึงคำพูดที่สาริศาพูดไว้ว่า “สาริศาเคยคบกับผมมาก่อน” เขารู้สึกเพียงว่าสติเส้นสุดท้ายกำลังจะหลุดลอยไป!

ธนพัตก้มหน้าลงมอง มองริมฝีปากที่ค่อนข้างซีดเซียวของสาริศา แล้วกลืนคำอุทานทั้งหมดของเธอไป

เดิมทีธนพัตแค่อยากจะจูบตักเตือน แต่เขาคิดไม่ถึงว่าพอแตะลงบนริมฝีปาก กลิ่นหอมจาง ๆ ของผู้หญิง ลอยออกมาทางริมฝีปาก ทำให้เขารู้สึกตะลึง

นี่คือรสชาติของสาริศาใช่ไหม?

ในวินาทีถัดมา เขาก็เหมือนถูกอะไรเข้าสิง พยายามใช้ลิ้นง้างริมฝีปากของสาริศาออก แล้วทำการขโมยความหอมหวานของเธอไปอย่างตะกละตะกลาม

อีกด้าน สาริศาตกใจจนเบิกตาโต

นี่เป็นครั้งที่สองที่ธนพัตจูบเธอ แต่พอเทียบกับจูบลงโทษครั้งที่แล้ว ครั้งนี้ดูดดื่มมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนแรกสาริศายังพยายามดิ้นรนและผลักธนพัตออกไป แต่พอมือเล็กๆ ของเธอกระแทกเข้าใส่หน้าอกที่แข็งแรงของธนพัต มันกลับไม่มีความรู้สึกใดๆ

หลังจากนั้นไม่นาน สาริศาก็รู้สึกเธอถูกจูบจนเริ่มหายใจไม่ออก ใบหน้าแดงก่ำ อย่าว่าแต่จะพยายามดิ้นรนเลย เธอทำได้เพียงซบตัวลงในอ้อมแขนของธนพัต

ไม่รู้ว่าจูบอยู่นานแค่ไหน ธนพัตมองดูใบหน้าเล็กๆ ของสาริศาที่แดงระเรื่อ เขาถึงได้ยอมปล่อยเธอไปอย่างไม่เต็มใจ

ธนพัตยืดตัวขึ้น การจูบในครั้งนี้ ดูเหมือนจะระบายความหึงหวงในใจของเขาในที่สุด