หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 49

ไหล่ของสาริศากระตุก พอมองไปที่ดวงตาที่แน่วแน่ของชายหนุ่ม จึงเหม่อลอยไปเป็นเวลานาน ก่อนที่เธอจะพยักหน้าออกมา

“เอาล่ะ”ธนพัตน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นมา“เย็นแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะ”

ตอนขึ้นลิฟต์ สาริศานึกถึงบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้ เธอลังเลอยู่สักพัก แต่ก็อดที่จะถามออกมาเบาๆ ไม่ได้ “คุณธนพัต ตอนที่คุณเห็นรูปถ่ายพวกนั้น คุณไม่ต้องสงสัยเลยเหรอคะ ว่านี่อาจไม่ใช่ภาพถ่ายเมื่อสองปีก่อน แต่เป็นรูปที่เพิ่งถ่ายได้ไม่นาน?”

เหมือนกับธีภพ ที่คิดว่านี่เป็นรูปถ่ายที่เธอถ่ายกับผู้ชายคนอื่นเมื่อเร็ว ๆ นี้

“ทำไมผมถึงต้องคิดอย่างนั้นล่ะ” ธนพัตพูดเสียงเรียบ “ผมเดาว่าเป็นรูปที่แอบถ่ายเมื่อสองปีที่แล้ว และมันคงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของคุณ จริงไหม”

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะตอบแบบนี้ออกมา แก้มของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที “คุณรู้ได้ยังไง”

“ผมเดามาจากครั้งล่าสุดของเรา”

สาริศาตกตะลึงไปสักพัก ถึงได้เข้าใจว่าครั้งล่าสุดที่ธนพัตพูด น่าจะเป็นคืนที่ทั้งสองคนแนบชิดกันอย่างเร่าร้อนคืนนั้น

สาริศารู้สึกว่าใบหน้าของเธอร้อนพอที่จะต้มไข่ได้แล้ว แต่พอเธอเหลือบตาเห็นว่าธนพัตกำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของสาริศาเปลี่ยนเป็นแดงก่ำขึ้นมาทันที แต่เขาไม่อยากให้ธนพัตคิดว่าเธอใจง่าย ดังนั้นเธอจึงกัดฟันแล้วพูดว่า “ทำไมคะ หรือคุณมีประสบการณ์เยอะมาก บอกฉันบ้างสิคะ คุณมีประสบการณ์มาแล้วกี่ครั้ง?”

ธนพัตคิดไม่ถึงว่าสาริศาที่ขี้อายมาตลอดจะโต้กลับตนเองได้ จึงตกตะลึงไปเล็กน้อย

ลิฟต์ลงมาถึงชั้นหนึ่งพอดี ธนพัตยกมือขึ้นแตะริมฝีปากของเขา แล้วกระแอมไอเล็กน้อย “ถึงแล้ว ขึ้นรถเถอะ”

เขาพูด แล้วเคลื่อนรถเข็นขึ้นรถนำไปก่อน

เดิมทีสาริศาแค่ถามเล่นเฉยๆ แต่พอเห็นปฏิกิริยาของธนพัตในตอนนี้ เธอก็มีความกล้ามากขึ้น จึงรีบตามไปถามต่อ “คุณธนพัต คุณยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะคะ คุณมีประสบการณ์มากี่ครั้งแล้ว?”

สาริศามีนิสัยที่ดื้อรั้นมาก ถ้าเธอคิดว่าเธออยากจะรู้อะไรบางอย่างให้ได้ เธอก็จะไม่มีวันยอมแพ้ ดังนั้นพอเธอขึ้นไปนั่งบนรถ และเธอก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณธนพัต คุณบอกมาสิคะ ที่คุณไม่ยอมบอก เพราะคุณเคยมีประสบการณ์มาแล้วหลายครั้ง เป็นผู้หญิงคนเดียวกัน หรือกับหลายคนคะ?”

ธนพัตที่นั่งอยู่ในรถจับขมับด้วยท่าทางปวดหัว

เขาเสียใจที่เขาเริ่มพูดหัวข้อนี้ขึ้นมาก่อน เขาสร้างเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนจริงๆ เหตุผลหลักคือเขาคิดไม่ถึงว่าสาริศาจะมีด้านที่พูดจาเยอะขนาดนี้ด้วย

แต่ว่า…

ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

พอเห็นสาริศายื่นหน้ามาตรงหน้ารถเข็น แล้วเอาแต่ถามตลอดเวลาด้วยแววตาเป็นประกาย ธนพัตจึงอดใจไม่ได้ ก้มหน้าลง แล้วจูบที่หน้าผากของเธอ

สาริศาถูกจูบโดยไม่ทันตั้งตัว สัมผัสอันอบอุ่นบนหน้าผากของเธอเหมือนกับไฟ ทำให้ใบหน้าของเธอร้อนเหมือนไฟไหม้ในทันที เธอยืดตัวตรง และรีบกลับนั่งที่ตำแหน่งของเธอตามเดิม

ธนพัตคิดไม่ถึงว่าเธอจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบนี้ จึงหัวเราะออกมาดัง ๆ “ที่แท้วิธีนี้ก็สามารถทำให้คุณสงบลงได้”

สาริศามองหน้าเขา แต่ไม่ได้ถามต่ออีก

หลังจากล้อเล่นกับธนพัต อารมณ์ของสาริศาที่ถูกธีภพทำให้เสียไป กลับอารมณ์ดีขึ้นมาในทันที ดังนั้นเธอจึงสะลึมสะลือผล็อยหลับพิงหน้าต่างรถไปทันที

พอเห็นสาริศานอนหลับไปแล้ว ชรัณที่หักห้ามใจไว้เป็นเวลานาน ในที่สุดก็พูดออกมาเสียงเบา “คุณชายครับ ผมได้เบาะแสเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณนายน้อยเมื่อสองปีก่อนแล้วครับ”

ธนพัตที่กำลังมองไปที่ใบหน้าด้านข้างของสาริศาในขณะนอนหลับ แล้วหันกลับมาตอนที่ได้ยินคำพูดนั้น ใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียดขึ้นมา“นายเจอคนในตอนนั้นแล้วใช่ไหม”

“เจอแล้วครับ”

“ตอนนี้มันอยู่ที่ไหน?”

“ตามคำสั่งของคุณชายครับ ถูกจับขังไว้ คุณชายจะจัดการกับมันยังไงครับ หรือส่งคนไปสั่งสอนมันก่อนไหมครับ?”

“สั่งสอนอย่างนั้นเหรอ?” จู่ๆ ธนพัตก็ยิ้มเยาะ “มันสบายเกินไปสำหรับมัน หลังจากส่งสาริศากลับถึงบ้าน นายพาฉันไปเจอมัน”

ดวงตาของชรัณหรี่ลง “ครับ”

โรงแรมเซ็นจูรี่?

ชายชราหวนนึกอยู่สักพัก และนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาเขย่าทั้งตัวอีกฝ่ายอย่างแรง แล้วพูดว่า “คุณธนพัตครับ คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ในครั้งนั้นผมทำไม่สำเร็จ!

ไม่สำเร็จอย่างนั้นเหรอ?

ธนพัตชะงักงัน แรงบีบที่คอจึงเบาลงเล็กน้อย “คุณหมายความว่ายังไง”

ตอนนี้ชายชรากำลังกลัวจนจะฉี่รดกางเกงของเขาอยู่แล้ว และเขาก็รีบเล่าเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นบ้าง แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด

“เมื่อสองปีที่ก่อน มีคนมาแนะนำบริการนี้ให้ และบอกว่ามีนักศึกษาสาวคนหนึ่งที่ยังไม่เสียความบริสุทธิ์มาแนะนำ จะเอามาให้ผมลอง แต่ต่อมา หลังจากที่กินข้าวเสร็จกลับไปที่ห้อง ยังไม่ทันได้ลงมือ ก็ถูกคนชุดดำหลายคนวิ่งมาล้อมรอบผมไว้!”

“ชายชุดดำ?” ธนพัตหรี่ตาลงเล็กน้อย

“ใช่ครับ! ผมไม่รู้ว่าพวกเขามีอำนาจเบื้องหลังยังไง แต่ดูเหมือนพวกเขาเองก็ต้องการผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกัน พวกเขาร้อนใจมาก ผมเดาว่าพวกเขาคงมีหน้ามีตาและมีอำนาจมาก พวกเขาโหดร้ายมาก ผมกลัวพวกมันทำร้ายผม ผมก็เลยต้องยอมยกเธอให้พวกเขาไหม”

มือของธนพัตกำหมัดแน่นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วมองไปที่ชายชราด้วยสีหน้าเย็นชา “ที่นายพูดเป็นความจริงใช่ไหม?”

“เป็นความจริงแน่นอนสิครับ! โธ่ ได้โปรดเถอะครับ ผมไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนนั้นมาก่อนเลย ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง”

ชายชราไม่กล้าพูดโกหกจริงๆ ในที่สุดธนพัตก็ปล่อยมือของเขาออก

“เอามันไปซะ” ธนพัตพูดอย่างเย็นชา “ไปตรวจสอบมาว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงหรือเปล่า และตรวจสอบมาว่าคนที่ติดต่อกับชายชราคนนี้ และแนะนำสาริศาให้เขาเป็นใคร”

“ครับ” ชรัณตอบรับทันที ก่อนจะโบกมือให้ลูกน้องมาพาชายชราลงไป เขามองไปที่ธนพัต และพูดด้วยเสียงทุ้มว่า “คุณชายครับ ดีจังเลยครับ คนที่ข่มขืนคุณนายน้อยไม่ใช่ชายชราที่น่ารังเกียจคนนี้”

สีหน้าของธนพัตไม่ดีขึ้นเลยสักนิด เขาเพียงแค่เหลือบมองไปทางชรัณอย่างเย็นชา “เธอถูกผู้ชายคนอื่นข่มขืน เป็นสิ่งที่น่าดีใจมากเลยหรือไง?”

ชรัณหน้าซีด “คุณชายครับ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”

ธนพัตไม่มีอารมณ์ที่จะสนใจชรัณอีกต่อไป เขาเลื่อนรถเข็นออกจากโกดังไป