หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 48

สรุปบท บทที่ 48 ไม่อยากถูกเขาเข้าใจผิด: หวานเย็น กรุ่นใจ

อ่านสรุป บทที่ 48 ไม่อยากถูกเขาเข้าใจผิด จาก หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต

บทที่ บทที่ 48 ไม่อยากถูกเขาเข้าใจผิด คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

สาริศาหน้าแดงขึ้นมาทันที

ธนพัตกำลังพูดถึงเธออยู่ชัดๆ

สำหรับเธอแล้ว ธนพัตก็ถือเป็นคนแปลกหน้า ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์ใกล้ชิดกัน เธอต้องหน้าแดงเป็นธรรมดา

ทางฝั่งธีภพ พอได้ยินคำพูดของธนพัต เขาก็เหลือบมองไปที่สาริศาข้างๆ เขาอย่างได้ใจ

เดิมทีเขาคิดว่าสาริศาได้ยินว่าธนพัตพูดถึงภรรยาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขนาดนั้น อย่างน้อยก็ต้องรู้สึกไม่ชอบใจบ้าง แต่คิดไม่ถึงว่าสาริศาจะมีท่าทีหน้าอดงอย่างเขินอาย และก้มหน้าก้มตาจดบันทึกการสัมภาษณ์

ธีภพขมวดคิ้วและคิดจะถามธนพัตต่อไปว่า “ดังนั้น คุณน้าชอบผู้หญิงที่บริสุทธิ์เหมือนน้าสะใภ้ใช่ไหมครับ”

ธนพัตยิ้มบาง แต่ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

ธีภพพูดต่อไปอย่างไม่ยอมตายใจ “ลองคิดดูดีๆ มันก็ใช่ ใครจะไม่ชอบความไร้เดียงสาและน่ารัก ไม่เหมือนผู้หญิงบางคนที่เข้าหาคุณน้าเพื่อหวังเงินเท่านั้น และมีความสัมพันธ์กับผู้ชายหลายคน ผู้หญิงแบบนี้ต้องระวังไว้ให้ดีจริงๆ”

สาริศาที่เดิมมีความรู้สึกเขินอายกับคำพูดของธนพัต แต่ในตอนนี้พอได้ยินคำพูดของธีภพ เธอก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

ในคำพูดของธีภพแฝงไปด้วยคำพูดดูถูกเหยียดหยามออกมาได้ชัดเจนมาก

ถึงแม้หลังจากกลับมาเจอกัน ธีภพจะพูดกับตัวเองแบบนั้นมาโดยตลอด แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ตอนนี้พอได้ยินธีภพพูดแบบนี้ต่อหน้าธนพัต สาริศาถึงได้รู้สึกโมโหขนาดนี้

“คุณธีภพ คุณหมายความว่ายังไง” สาริศารู้สึกหมดความอดทนต่อการกระทำของธีภพมากพอแล้ว เธอเงยหน้าขึ้น แล้วถามออกมาตามตรง

ธนพัตยิ้มเยาะ “ทำไม สาริศา ในที่สุดก็ทนฟังไม่ไหวแล้วหรือไง”

ที่จริงแล้วสาริศาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโกรธแบบนี้

บางที เธอแค่ไม่อยากให้ธนพัตเข้าใจตัวเองผิด ไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้ที่เคยบอกว่าเชื่อมั่นในตัวเธอ จะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงบ้าเงินที่สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อแลกกับเงิน

“ฉันแค่คิดว่า คุณควรรับผิดชอบต่อคำพูดของคุณด้วย” สาริศาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“รับผิดชอบเหรอ เหอะ” ธีภพยิ้มเยาะ และในเวลานี้เขาไม่คิดที่จะปกปิดอีกต่อไป “คุณคงไม่คิดว่า ต่อหน้าคุณน้าผม คุณยังแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาต่อไปได้อีกเหรอ ผมจะบอกคุณให้ก็ได้ ผมเอารูปถ่ายของคุณพวกนั้นให้คุณน้าผมดูไปแล้ว หรือว่าคุณจะยัง...

“พอได้แล้ว!”

คำพูดของธีภพยังพูดไม่ทันจบ ธนพัตก็พูดขัดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แต่สาริศาที่อยู่ด้านข้างตอนนี้หน้าซีดเผือดไปแล้ว

อะไรนะ?

ธนพัตได้ดูรูปถ่ายพวกนั้นไปแล้ว?

พอเห็นสีหน้าของสาริศาเปลี่ยนไปกะทันหัน ธีภพก็รู้สึกใจกระตุก แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกสะใจด้วย!

“ทำไม สาริศา คุณไม่คิดจะแสร้งทำไร้เดียงสาต่อหน้าคุณน้าของผมแล้วจริงๆ เหรอ?” ธีภพยิ้มอย่างชั่วร้าย “แม้แต่เรื่องที่คุณแต่งงานแล้ว คุณคงไม่ได้...”

“ธีภพ ฉันบอกว่าพอได้แล้วไง” ธนพัตพูดขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เสียงของเขาเหมือนตักเตือนไปเล็กน้อย แต่สีหน้าของธนพัตเปลี่ยนไป สายตาของเธอจึงมองไปที่เขา

แต่คิดไม่ถึงว่าธนพัตจะไม่ได้มองมาที่เขา แต่เพียงแค่มองไปที่สาริศาที่หน้าซีดเผือด

“คุณน้าครับ ผม…“ ธีภพอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ธนพัตหันไปทางอื่น และพุ่งสายตาไปที่เขา

ช่างเป็นหน้าตาที่น่ากลัวมากจริงๆ

สาริศาได้สติกลับมา เธอเงยหน้าขึ้นมองธนพัตที่ยืนอยู่ตรงหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “คุณเห็นรูปถ่ายพวกนั้นแล้วเหรอคะ”

ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมปฏิกิริยาของธนพัตเมื่อวานนี้ดูแปลกมาก อย่างแรก เขาขอให้เธอเปลี่ยนงาน แล้วยังจูบเธอ หมายความว่าเป็นเพราะรูปถ่ายพวกนั้น

พอนึกถึงรูปถ่ายพวกนั้น สาริศาก็รู้สึกละอายใจมาก เธอไม่กล้าแม้แต่จะเผชิญหน้ากับธนพัต ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงเบือนหน้าหนีอย่างดื้อรั้น

แต่ทันทีที่เขาหันศีรษะกลับมา ธนพัตก็คว้าคางของเธอไว้ แล้วบังคับให้เผชิญหน้ากับเขา

“สาริศา” เสียงของธนพัตลดต่ำ “อย่าหลบสายตาของผม”

ผ่านไปสักพัก เขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ผมเห็นรูปพวกนั้นแล้ว น่าจะเป็นรูปแอบถ่ายเมื่อสองปีก่อนโดยมีคนแอบเอากล้องไปติดไว้เพื่อถ่าย”

สาริศาเองก็แบบนี้เหมือนกัน เธอพยักหน้า และนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนที่จะกัดริมฝีปากแน่น แล้วพูดว่า “ฉันขอโทษนะคะ”

“ทำไมคุณต้องขอโทษด้วย” เสียงของธนพัตเคร่งขรึมเล็กน้อย

“เพราะรูปถ่ายพวกนั้น น่าจะทำให้คุณรู้สึกอึดอัดและอับอายมาก” เสียงของสาริศาบางเบา และศีรษะของเธอก็ก้มลงอย่างอดไม่ได้

ด้วยใบหน้าซีดเซียว น้ำตาไหลที่ติดอยู่ตรงขนตา ธนพัตรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกอะไรบางอย่างบีบแน่น และมันก็เจ็บปวดมาก

บ้าเอ๊ย

ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกัน เมื่อสิบปีก่อน เขายังไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับพชิราเลย

เขาออกแรงมือ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น เพื่อเผชิญหน้ากับดวงตาสีเข้มของเขา

“จำไว้นะ สาริศา” เขามองเธอนิ่ง “อย่าขอโทษสำหรับสิ่งที่คุณไม่ได้ทำผิด”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ