หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 559

“ตื่นได้แล้ว ตื่นได้แล้ว” สาริศายกผ้าห่มของธนพัตขึ้น แล้วก็ตกตะลึงเมื่อเห็นธนพัตนอนแก้ผ้าอยู่

“มีอะไรเหรอ ไม่เคยเห็นหรือไง” ธนพัตเลิกคิ้วมองดูปฏิกิริยาของสาริศา

สาริศากลอกตา แล้วลุกขึ้นนั่งแต่งตัว แล้วจะไปล้างหน้าล้างตา

เมื่อทั้งสองลงบันไดไป ธีร์ก็ถึงเวลาพักแล้ว เขานั่งอยู่บนโซฟามองดูสาริศากับธนพัต

“ทำไมพ่อกับแม่ตื่นสายจัง”

ในความเข้าใจของธีร์ สาริศาต้องไปทำงานทุกวันแล้วก็ไม่เคยสาย

แต่ทำไมวันนี้ถึงนอนจนตอนบ่าย

ธีร์ไม่สามารถตอบคำถามนี้ได้ด้วยตัวเอง เขาจึงถามทั้งสองคนตรงๆ

สาริศาชะงักไปครู่หนึ่ง มองไปที่ธนพัต ส่งสัญญาณให้ธนพัตตอบคำถามนี้

“เพราะเมื่อคืนเรามีเรื่องต้องทำ ก็เลยนอนดึก” ธนพัตมองธีร์แล้วพูดคำนั้นออกไป

เมื่อสาริศาได้ยินแบบนั้นก็หันกลับมามองธนพัตอย่างเย็นชา

ธีร์เพิ่งจะอายุเท่าไหร่ ธนพัตพูดเรื่องนี้กับธีร์แล้วหรอ

ธนพัตเหลือบมองสาริศาแล้วเดินไปที่โต๊ะทานข้าวพร้อมรอยยิ้ม

ปล่อยให้สาริศาอยู่ตรงนั้นคนเดียว ไม่รู้จะทำอะไร ทำได้แค่เดินไปทานอาหารกับธนพัต

ระหว่างทานข้าว สาริศาคิดว่า ยังไงธนพัตก็กลับมาแล้ว ทำไมพวกเขาไม่จดทะเบียนสมรสซะเลย

เมื่อคิดได้แบบนั้นจึงเอ่ยปากพูดกับธนพัต “เราจะไปจดทะเบียนกันตอนไหนดี”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ มือของธนพัตที่คีบอาหารอยู่ก็หยุดลง มองไปที่สาริศาแล้วพูด “เดี๋ยวก่อน ช่วงนี้ผมยังมีเรื่องที่ต้องทำ"

"ทำไมกัน! จดทะเบียนจะใช้เวลานานแค่ไหนเชียว” สาริศาขมวดคิ้ว

ทำไมพอพูดถึงเรื่องจดทะเบียนท่าทีของธนพัตก็เปลี่ยนไปเลย แม้ว่าจะยังเหมือนเดิม แต่น้ำเสียงและการทำสิ่งต่างๆ ก็เหมือนเดิม

แต่ว่าสาริศาที่เป็นคนอ่อนไหวง่าย ก็ยังรู้สึกได้ของความเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แต่สาริศาก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป แค่รอคำตอบจากธนพัต

“อย่าเซ้าซี้สิ ผมให้บ้านกับคุณแน่ แต่ตอนนี้ผมยุ่งมากจริงๆ รออีกหน่อยได้ไหม อีกอย่าง ผมอยากจัดงานแต่งงานที่ลืมไม่ลงให้กับคุณ นี่เป็นความฝันของผู้หญิงทุกคน แต่ผมยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย”

ธนพัตพูดไปตามความจริง ทำให้สาริศาทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย

สาริศานึกว่าธนพัตไม่อยากจดทะเบียนกับตน หรือมีเหตุผลที่ไม่อยากจะจดทะเบียนกับเธอ

ไม่คิดเลยว่าธนพัตก็แค่อยากจะให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้น

สาริศาเข้าใจ แต่ก็ยังทำเหมือนไม่พอใจธนพัต

“เชอะ ฉันจะคอยดูว่าคุณจะเตรียมงานแต่งแบบไหนให้ฉัน”

“ได้”

แม้ว่าน้ำเสียงของสาริศาจะยังดูไม่พอใจ ธนพัตก็รู้ว่าเธอใจอ่อนแล้ว

เขาก็เลยยิ้มแล้วไม่พูดอะไร

“เดี๋ยวผมจะเข้าไปบริษัท คุณจะไปทำงานหรืออยู่บ้าน” ธนพัตจะไปจัดการเรื่องนิดหน่อยที่บริษัท เขาถามดูว่าสาริศาจะทำอะไรตอนนี้

“ฉัน...อยู่บ้านละกัน” สาริศามองดูเวลา ใกล้เลิกงานแล้ว ไปถึงแล้วก็ต้องกลับบ้าน ไม่มีประโยชน์

“โอเค งั้นคุณอยู่บ้านเดี๋ยวนะ ผมไปล่ะ”

ธนพัตลูบหัวของสาริศาที่หวีเรียบร้อยแล้ว มองดูผมยุ่งๆ แล้วจากไปอย่างมีความสุข

สาริศาดุธนพัตจากด้านหลัง แล้วกลอกตาให้ธนพัต

พอสาริศาอยู่บ้านก็ขี้เกียจขึ้นมา

เธอไม่สนใจที่จะหวีผมยุ่งที่ธนพัตทำไว้เมื่อกี้ กลับไปหาหนังสือมา นั่งลงบนเตียง แล้วก็อ่านอยู่คนเดียว

ที่บ้านมีแต่แม่บ้าน ธีร์ และคุณครู บ้านจึงเงียบสงบเหมาะแก่การอ่านหนังสือมาก

สาริศาอ่านไปอ่านมาก็ตกอยู่ในภวังค์ โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าธนพัตกลับมาเมื่อไร

แต่คำตอบนี้ทำให้สาริศาและธนพัตไม่รู้ว่าจะพูดอะไร คำตอบของธีร์ที่มีผลกระทบต่อพวกเขานั้นมากเกินไปแล้ว

ทำได้แค่คุ้นเคยกับมัน

สาริศาและธนพัตได้แต่ยิ้มแล้วเริ่มทานอาหาร

“ว่าแต่ธีร์ชอบครูคนไหนมากที่สุดนะ”

ธีร์ชอบครูคนไหน แสดงว่าครูคนนั้นสอนดี ตอนที่ให้เงินเดือนจะได้ให้โบนัสได้

“ครูสอนภาษาไทย” ธีร์ตอบ

เพราะว่ามีแต่ครูภาษาไทยเท่านั้นที่สอนอย่างจริงจัง แล้วก็สอนเขาในฐานะคุณครูกับนักเรียน

ไม่ใช่สถานะนายจ้างกับลูกจ้าง

มีเพียงครูสอนภาษาไทยเท่านั้นที่จะดุเขาเวลาทำโจทย์ผิด ในขณะที่ครูคนอื่นๆ ปั้นหน้ายิ้มแล้วบอกว่าผิด

แค่เหตุผลไม่กี่อย่างนี้ที่ทำให้ธีร์ชอบครูสอนภาษาไทยที่สุด

“มิลิน…” สาริศารู้ว่ามิลินสอนภาษาไทยให้ธีร์ แต่ไม่คิดว่ามิลิน จะทำให้ธีร์ชอบได้

นี่ก็เป็นสิ่งที่สาริศาคาดไม่ถึงเช่นกัน

“อื้ม”

ธีร์พยักหน้า ครูสอนภาษาไทยชื่อนี้

“เธอเป็นเพื่อนร่วมงานของแม่”

ธนพัตมองดูความสงสัยในดวงตาของธีร์ ธนพัตก็เลยพูดบอก

ธนพัตสังเกตเห็นมิลินคนนี้ตั้งนานแล้ว เพราะเธอใกล้ชิดกับสาริศา

ถ้าคนรอบข้างสาริศายังไม่รู้จัก แสดงว่าพวกเขาอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ อาจจะอันตราย

ดังนั้นจึงต้องตรวจคนรอบๆ สาริศากับธีร์