หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 561
สรุปบท บทที่ 561 หลับไหล: หวานเย็น กรุ่นใจ
สรุปเนื้อหา บทที่ 561 หลับไหล – หวานเย็น กรุ่นใจ โดย ช็อคโกแลต
บท บทที่ 561 หลับไหล ของ หวานเย็น กรุ่นใจ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ช็อคโกแลต อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เป็นครั้งแรกที่มิลินเห็นผู้ชายที่ดูดีเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็รู้สึกเขินอายและทำตัวไม่ถูก
“โอเค ขอโทษด้วย”
ชายหนุ่มเพียงดูข้อความอยู่บนรถ ไม่รู้ว่ามีรถข้างหลัง นอกจากนี้ฉนวนกันเสียงของรถยังดีมาก ไม่ได้ยินเสียงนกหวีดด้านหลังเลย
หลังจากชายหนุ่มรู้เรื่องนี้ แค่ยิ้มสุภาพบุรุษให้มิลิน แล้วจอดรถไว้ข้างๆ
สาริศาขับรถตามไปหยุดตรงตำแหน่งที่เหมาะสม
ทั้งสองลงจากรถและมองหน้าในเวลาเดียวกัน
จากนั้นก็เผยสีหน้าที่หลากหลาย
“อ้าว พี่มาทำอะไรที่นี่คะ”
สาริศายิ้มให้ชายหนุ่มแล้วทักทาย
ทำให้มิลินที่อยู่ข้างๆ สับสนเล็กน้อย พวกเขารู้จักกันเหรอ แล้วเมื่อครู่ที่ตนเป็นแบบนั้นก็น่าอายน่ะสิ
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนดูท่าทางสนิทกัน ใบหน้าของมิลินก็แดงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าตอนนี้ควรพูดอะไรดี
ยิ่งไม่รู้ว่าตอนนี้ควรไปจากตรงนี้เพื่อให้พื้นที่ทั้งสองคนได้อยู่กันตามลำพังหรือไม่
แต่ขณะที่มิลินกำลังคิดเรื่องนี้ ก็ได้ยินชายหนุ่มพูดขึ้น
เมื่อครู่ชายหนุ่มพูดแค่สองคำ ตอนนี้ได้ยินเสียงของชายหนุ่มแล้วพลันรู้สึกสดชื่น
ต้องบอกว่าเสียงของชายหนุ่มน่าฟังจริงๆ ทำให้มิลินใจเต้น
แต่เดี๋ยวก่อน
เมื่อครู่ชายหนุ่มพูดว่า...
“ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ เธอพูดกับพี่ชายของเธอแบบนี้เหรอ”
พี่ชาย?
หรือว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นพี่ชายของสาริศา พวกเขาเป็นพี่น้องกันเหรอ ตอนนี้มิลินยิ่งมึนเข้าไปใหญ่
แต่ไม่นานสาริศาก็ทำให้ตัวเองโล่งใจ
“พี่วาล ฉันจะแนะนำให้พี่รู้จักกับเพื่อนร่วมงานของฉันและครูสอนพิเศษของธีร์ มิลินค่ะ” สาริศาจับแขนมิลิน แนะนำให้ชัชวาลรู้จัก
“สวัสดีครับ ผมชัชวาล”
ชัชวาลก้าวไปข้างหน้า ยื่นมือเรียวสวยสะอาดออกมา พลางมองมิลินที่ตื่นตระหนกเล็กน้อย
มิลินยื่นมือสั่นๆ ไปจับมือชัชวาล
เธอรู้ว่าเขากำลังบอกชื่อของตัวเอง
ชัชวาล เป็นชื่อที่เพราะมาก
มิลินคิดแบบนี้ในใจแล้วก็พลันหน้าแดง
“เอาล่ะๆ พวกเรารีบไปทำธุระกันเถอะ”
สาริศาเห็นทั้งสองคนมีท่าทีที่ทำอะไรไม่ถูก จึงทำให้บรรยากาศเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้น
“พี่คะ อยากไปซื้อเสื้อผ้าด้วยกันไหม”
สาริศาเจอชัชวาลที่ลานจอดรถใต้ดินของห้างสรรพสินค้า จึงพิสูจน์ได้ว่าชัชวาลต้องมาซื้อของเช่นกัน
“ก็ดี”
ชัชวาลพยักหน้า แล้วให้สองคนไปก่อน
“ว่าแต่ ทำไมเธอไม่ขับรถของเธอล่ะ” เมื่อครู่ชัชวาลเห็นสาริศาขับรถคันใหม่ แทบไม่เคยเห็นเลย
“อ้าว พี่เปลี่ยนรถได้แล้วฉันเปลี่ยนไม่ได้เหรอ”
สาริศามองพี่ชายอย่างเคืองๆ แล้วกลอกตามองบน
“น้องคนนี้ ธนพัตกลับมาแล้วก็เอาใหย่เลยนะ”
ชัชวาลตบศีรษะสาริศาแล้วพูดอย่างนั้น
เขารู้นานแล้วว่าธนพัตกลับมาแล้ว และประสบความสำเร็จในอาชีพอีกครั้งด้วย
ในใจรู้สึกยินดีมาก ตราบใดที่สาริศามีความสุขมันดีกว่าอะไรทั้งนั้น
“พี่ตบฉันทำไมเนี่ย” สาริศาลูบศีรษะที่ถูกชัชวาลตบ แล้วฉวยโอกาสตีกลับไป
แต่คิดไม่ถึงว่าการคุยกันสบายๆ ระหว่างทั้งสอง ทำให้มิลินค้นพบความลับหนึ่ง
“ธนพัต?”
มิลินพูดออกมาอย่างสงสัย ครั้งก่อนมิลินรู้แค่ว่าผู้สัมภาษณ์คือประธานTNP แต่ไม่รู้จักชื่อของประธาน
ทว่าชื่อธนพัตนี้ เธอรู้สึกคุ้นๆ
เมื่อได้ยินมิลินพูดชื่อ สาริศาก็รู้ว่ากำลังจะถูกเปิดเผย ทั้งหมดเป็นความผิดของพี่ชายเลย
ชัชวาลถลึงตาใส่สาริศา ราวกับจะพูดว่า “เธอทำตัวเอง ก็แก้เอาเอง”
“ฉันนึกขึ้นได้แล้ว ประธานของเราคือธนพัต!”
มิลินดีใจที่ได้รู้ข้อมูลนี้ จากนั้นก็คิดอะไรได้แล้วมองไปที่สาริศา
เมื่อต้องเผชิญกับข้อจำกัดมากมายในบริษัท ถ้าอยู่บ้านแล้วยังรู้สึกสะดวกสบายไม่ได้ เช่นนั้นบ้านก็จะไม่เรียกว่าบ้าน
สาริศาเรียกมิลินที่จบการสอนมาทานอาหารด้วยกัน หลังจากทานอาหารเสร็จ จึงให้คนขับรถไปส่งมิลินกลับบ้าน
นับตั้งแต่ครั้งนั้นที่ธนพัตรู้ว่าสาริศาอาจจะไปส่งมิลินกลับบ้าน จึงหาคนขับรถมาโดยเฉพาะ เพื่อป้องกันไม่ให้สถานการณ์นั้นเกิดขึ้นอีก
แน่นอนว่าสาริศาย่อมรู้ดี จึงไม่อาจขัดความตั้งใจของธนพัตได้ ดังนั้นจึงให้คนขับรถไปส่ง
ก่อนกลับ สาริศายัดกระดาษโน้ตใส่มือของมิลิน ขยิบตาให้เธอแล้วกลับบ้านไป
“หม่าม๊า ปะป๊ายังไม่กลับมาอีกเหรอครับ” ธีร์นั่งบนโซฟา เลียนแบบท่านั่งของสาริศาและนั่งอยู่ด้วยกัน
เห็นแล้วสาริศารู้สึกขำมาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“บริษัทปะป๊างานยุ่งมาก จะกลับช้าหน่อยจ้ะ”
สาริศารู้ว่าวันมะรืนจะเป็นงานเลี้ยงพันธมิตร ดังนั้นบริษัทของธนพัตจึงยุ่งมาก จึงเป็นเรื่องปกติที่จะกลับบ้านช้า
สาริศารู้ว่าช่วงนี้ธนพัตยุ่งมาก แต่ไม่ว่ายุ่งแค่ไหนก็จะกลับบ้านเสมอ
“หม่าม๊าจะโทรหาปะป๊าของหนู”
สาริศาพูดอย่างนั้นแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ดูชื่อที่บันทึก “สามี" ในผู้ติดต่อแล้วโทรไป
แต่ที่ได้ยินเป็นเสียงผู้หญิง “สวัสดีค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สาริศาก็ไม่โทรอีก บางทีธนพัตอาจมีบางอย่างที่ต้องทำ
“ธีร์หนูไปนอนก่อน หม่าม๊าจะอยู่รอปะป๊าของหนู”
สาริศามองดูเวลาตอนนี้ และมันดึกแล้ว จึงให้ธีร์ขึ้นไปนอนชั้นบน
ใครจะรู้ว่าขณะที่กำลังดูทีวี สาริศากลับผล็อยหลับไปบนโซฟา
เมื่อตื่นนอนก็เป็นเช้าวันถัดมาแล้ว
สาริศาลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ที่นี่ไม่ใช่ห้องนั่งเล่น
แต่เป็นห้องนอนของตัวเอง
สาริศารู้ว่าเมื่อคืนตนเผลอหลับไปขณะที่กำลังรอ และธนพัตเป็นคนอุ้มตัวเองขึ้นมา
เพราะสาริศาเห็นยาสีฟันที่บีบไว้อยู่ในห้องน้ำ
สาริศายิ้มแล้วเริ่มอาบน้ำล้างหน้า
หลังจากลงบันไดไป เธอเห็นธนพัตกำลังทานอาหารเช้าอยู่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...