หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 566

“ฮะ?”

สาริศาได้ยินข่าวนี้แล้วชะงักไป

มาตรวจบริษัทงั้นเหรอ ทำไมสาริศาไม่เคยได้ยินธนพัตพูดถึง ทำไมเธอมาถึงบริษัทแล้วถึงได้รู้เป็นคนสุดท้าย

สาริศาแปลกใจ แต่ก็เดาได้ว่าธนพัตเพิ่งตัดสินใจเมื่อเช้านี้

หลังจากครุ่นคิดถึงเรื่องนี้สักพัก สาริศาก็เริ่มทำงาน ในใจก็ตั้งตารอเช่นกัน

แต่ไม่ได้ตั้งตารอสิ่งเดียวกับทุกคน ทุกคนต่างตั้งตารอดูว่าธนพัตหน้าตาเป็นอย่างไร

สาริศาตั้งตารอว่าธนพัตจะประเมินบริษัทอย่างไร นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ฟังธนพัตประเมินบริษัท

การตั้งตารออยู่ในใจจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เช้าตรู่ บริษัทเงียบเชียบ ไม่อึกทึกเหมือนเคย

ไม่นานก็มีเสียงดังมาจากชั้นล่าง ฟังดูเหมือนเสียงรองเท้าหนัง

ทุกคนจึงรู้ว่าธนพัตมาแล้ว

แต่ละคนต่างตึงเครียด บางคนถึงกับไม่กล้าหายใจ อยากเห็นว่าธนพัตเป็นอย่างไร

เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ในไม่ช้าก็เห็นร่างของธนพัต

ทุกคนจ้องมองธนพัต และทันใดนั้นก็สูดหายใจ

ทำไมถึงมีผู้ชายที่หล่อเหลาขนาดนี้

ทุกคนอุทานในใจ แต่เนื่องจากเป็นเวลาทำงาน พวกเขาไม่สามารถดูโจ่งแจ้งเกินไปได้ ทำได้เพียงมองเงียบๆ

สาริศามองรูปลักษณ์ของธนพัต และคิดว่าเขาหล่อ

และเป็นผู้ชายที่หล่อมากเวลาที่จริงจัง

ทันทีที่มิลินเห็นธนพัต ก็รีบมองไปยังสาริศา

ธนพัตน่ะเธอเห็นมาหลายครั้งแล้ว แต่วันนี้เห็นแล้วยังรู้สึกว่าน่าทึ่งอยู่

อย่างไรก็ตามมิลินรู้สึกว่าชัชวาลสอดคล้องกับรสนิยมของตัวเองมากกว่า

ธนพัตมองทุกคนรอบหนึ่ง จากนั้นมองตาสาริศา แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของประธาน

สาริศาได้ตกแต่งห้องทำงานประธานใหม่แล้ว หลังจากประธานคนก่อนออกไป

ในเวลานั้น คนในบริษัทมีงานของตัวเองที่ต้องทำ ดังนั้นสาริศาที่ว่างกว่าใครจึงต้องรับผิดชอบ

แต่ต่อมาหลังจากที่รู้ว่าประธานคือธนพัต จึงได้เสริมบางอย่างเข้าไปให้

ผลก็คือธนพัตมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่านี่คือฝีมือของสาริศา

เมื่อพนักงานไม่เห็นธนพัตแล้ว จึงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป แต่บางคนก็กระซิบ ทุกคนคุยกันว่าภรรยาของธนพัตคือใคร

แต่ผู้รู้ย่อมไม่พูด ผู้ไม่รู้พูดจาตื่นเต้นกว่าใครๆ

สาริศาฟังการสนทนาของพวกเขาแล้วยิ้ม ก้มหน้าดูเอกสารต่อไป

ตอนเที่ยง สาริศาและคนอื่นๆ เลิกงาน หลังจากธนพัตตรวจสอบบริษัทเสร็จแล้วก็กลับไปTPN

ตอนนี้ยังไม่เลิกงาน

เพราะธนพัตบอกไว้ว่าเที่ยงวันนี้จะกลับบ้านพร้อมสาริศา

ตอนนี้ธนพัตยังไม่ได้โทรหาสาริศา ก็พิสูจน์ได้ว่าธนพัตกำลังประชุมอยู่

สาริศากลับบ้านไปทำพวกขนม ตั้งใจว่าจะเอาไปให้ธนพัต

หลังจากกลับถึงบ้าน สาริศานึกถึงรสชาติต่างๆ ที่ธนพัตชอบ และหลังจากอบเป็นเวลานาน ก็ออกเดินทางไปTPN

“สวัสดีค่ะ รบกวนถามคุณนัดเอาไว้ไหมคะ” สาริศาถูกผู้หญิงที่เคาน์เตอร์ต้อนรับขวางไว้ ไม่ให้เธอเข้า

สาริศาหมดหนทาง เธอจึงทำได้เพียงแสดงบัตรพนักงานของสำนักพิมพ์ และพูดชักแม่น้ำทั้งห้าอยู่นานถึงได้เข้า

เนื่องจากสาริศาเคยมาที่นี่หลายครั้ง จึงรู้ว่าธนพัตอยู่ที่ไหนโดยไม่ต้องมองหาห้องทำงาน

เมื่อเดินขึ้นไป บังเอิญเจอผู้หญิงคนที่เป็นคนนำทางตัวเองตอนมาบริษัทครั้งที่แล้วพาตนขึ้นไป

และยังเข้าห้องทำงานของธนพัตด้วย