หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 572

“คุณ...ไม่ต้องไปหามะเหมี่ยวเหรอ” ถ้าสาริศาเดาไม่ผิด ที่ชรัณอยู่โรงพยาบาลในเวลานี้ เป็นพราะมะเหมี่ยว

“เธอไม่เป็นอะไรหรอกครับ ตอนนี้ยุ่งอยู่” มะเหมี่ยวเป็นลูกสาวของผู้อำนวยการโรงพยาบาลแห่งนี้ ที่มาทำงานที่นี่แค่เพราะแก้เบื่อเท่านั้น

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังทำงานหนัก ไม่ได้เหมือนพวกเอาแต่ใจอย่างลูกเศรษฐีบางคน ดังนั้นเวลานี้มะเหมี่ยวจึงยังยุ่งกับการทำงานอยู่

“งั้นไปกัน” สาริศาเหลือบมองชรัณแล้วนำทางไป

ระหว่างทางทั้งสองคุยกันเยอะมาก ถึงขั้นคุยกันเรื่องนิสัยของมะเหมี่ยว สาริศาฟังแล้วโดยรวมมะเหมี่ยวก็โอเค เพราะอย่างนั้นจึงเข้ากับชรัณได้ดี

ไม่นานก็เดินมาถึงประตูห้องพักผู้ป่วย หลังจากสาริศาเหลือบมองชรัณแล้วจึงเปิดประตูเข้าไป

ธนพัตยังคงนอนหลับตาอยู่บนเตียง เมื่อเห็นแล้วสาริศาก็พลันใจกระตุก จากนั้นก็มองชรัณที่อยู่ข้างๆ

“คุณชายเขา...” เวลานี้ชรัณเห็นธนพัตดูไร้ชีวิต ในใจพลันตกตะลึง

เขาไม่เคยเห็นธนพัตเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น ในใจก็ยังทนรับได้

“เขาไปช่วยชีวิตฉันไว้ตอนที่ฉันถูกลักพาตัว เลยได้รับบาดเจ็บ”

สาริศากระซิบบอกชรัณเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาในวันที่ไม่มีชรัณ

แม้ว่าชรัณจะจากพวกเขาไป แต่อย่างไรก็จงรักภักดีต่อธนพัต จุดนี้สาริศารู้ดี

จึงพูดทุกอย่างออกมาโดยไม่ลังเล

และแน่นอนว่าก็ไม่มีอะไรที่ต้องปิดบัง

“ก็คือจะบอกว่านี่คือการแก้แค้นของพวกเขางั้นเหรอครับ” หลังจากชรัณได้ยินเรื่องนี้ก็ทำได้เพียงทอดถอนใจว่าระหว่างที่ตัวเองไม่อยู่ ได้มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น

รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างพวกเขา แต่จะมาเสียใจภายหลังตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว

สาริศาพยักหน้าบ่งบอกว่าเขาพูดไม่ผิด ยิ่งกว่านั้นผู้กระทำความผิดที่อยู่เบื้องหลังต้นเหตุทั้งหมดจนทำให้เกิดเรื่องในวันนี้ก็ยังคงเป็นพชิรา

“จริงสิคุณนายครับ หลายวันมานี้ผมกำลังตามสืบเรื่องของพชิรา ผมเชื่อว่าผลจะออกมาในเร็วๆ นี้”

หลายวันมานี้ชรัณคิดเกี่ยวกับบางสิ่ง แต่กลับรู้สึกว่าอย่างไรก็ยังคงไม่เข้าใจ จึงตั้งใจสืบเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

แบบนี้ ชรัณถึงจะรู้สึกสบายใจขึ้นบ้าง และยังสามารถช่วยสาริศาได้ด้วย

“โอเค” สาริศาพยักหน้า จากนั้นชรัณก็มองไปที่ธนพัตซึ่งไม่มีวี่แววว่าจะตื่น และรู้สึกว่าการอยู่กับสาริศาเพียงลำพังนั้นไม่ดีนัก จึงบอกลาจากไป

สาริศาเข้าใจความหมายภายในใจของชรัณ เพียงแค่พยักหน้ายิ้มๆ และมองดูชรัณจากไป

หลังจากส่งเขาไปแล้ว สาริศาหยิบผ้าเช็ดตัวบนโต๊ะขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดคราบทั้งหมดบนใบหน้าและมือของธนพัต

สาริศารู้ว่าธนพัตรักสะอาด ถ้าธนพัตตื่นขึ้นมาเห็นสิ่งสกปรกบนมือคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างแน่นอน

สาริศาค่อยๆ เช็ดคราบบนมือของธนพัตไปเรื่อยๆ จนกระทั่งตอนที่สาริศาพอใจท้องฟ้าก็มืดแล้ว

สาริศาลงไปซื้อของกินข้างล่าง ระหว่างนั้นได้ทิ้งโน้ตไว้บนโต๊ะของธนพัต เพราะกลัวว่าถ้าธนพัตตื่นขึ้นแล้วจะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

แต่ที่ทำให้สาริศาผิดหวังก็คือ ธนพัตยังไม่ตื่น

ในช่วงเวลานี้ชรัณกับมะเหมี่ยวก็เข้ามาเยี่ยมหลายครั้ง แต่ยังคงเห็นธนพัตนอนหลับสนิท

สาริศาคอยเฝ้าธนพัตไปแบบนี้ เฝ้าอยู่ตลอด

บางครั้งสาริศาถึงขั้นสงสัยว่าหมอโกหกตน ธนพัตไม่ตื่นเลย ในใจยังคงหมกมุ่นที่จะทำให้ธนพัตตื่นขึ้นมา

ความคิดนี้ค้ำจุนสาริศาโดยตลอด จนกระทั่งสามเดือนต่อมา

“ไปทำเอกสารนี้มาใหม่”