หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 598

“พชิรา คุณคิดจะทำอะไร!” ธนพัตมองไปทางสาริศาที่ตกอยู่ในมือของพชิรา ถ้าเขาพลาดแค่นิดเดียว สาริศาจะต้องตายแน่ๆ พวกบอดี้การ์ดทั้งสี่ก็จับตามองพชิรา และทำตามที่ธนพัตได้สั่งไว้ก่อนหน้านี้

 “ธนพัต คุณถามว่าฉันคิดจะทำอะไรอย่างนั้นเหรอคะ!? ฉันต่างหากที่อยากจะถามว่าคุณคิดจะทำอะไร!? ทั้งที่ตอนแรกคนที่คบกับคุณคือฉัน ทำไม ทำไมตอนสุดท้าย กลับเป็นผู้หญิงน่ารังเกียจอย่างสาริศาที่ได้ครอบครองคุณ ทำไม!? ฉันอยากจะถามเหมือนกันว่าฉันทำอะไรผิด!?”

ถึงแม้พชิราจะพูดเหมือนจะเสียใจมาก แต่ในดวงตาของเธอกลับไม่มีน้ำตาสักหยด บางทีหัวใจของเธออาจจะตายไปแล้ว?

 เธอคิดแต่เรื่องแก้แค้น และทิ้งความรักไปนานแล้ว

 “ในตอนนั้นคุณทิ้งผมไปเพราะสาเหตุอะไรคุณรู้ดีแก่ใจ จากนั้นก็คิดวิธีมาใส่ร้ายผมในภายหลัง ทั้งหมดนี้เป็นคุณที่หาเรื่องใส่ตัวเอง” ธนพัตพูดอย่างโมโห แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่มือของพชิรา ไม่กะพริบตา

 “ฉันหาเรื่องใส่ตัวเอง เรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของฉันอย่างนั้นเหรอคะ? หึ ถ้าอย่างนั้นนะธนพัต วันนี้ฉันจะตายพร้อมกับนังสาริศาเลยก็แล้วกัน!” ที่จริงแล้ว ธนพัตเคยบอกพชิราหลายครั้งแล้ว แต่พชิราไม่เคยฟัง

พอพชิราพูดแบบนี้ มือของเธอก็เริ่มขยับ มองมีดของพชิราที่กำลังจะปาดคอของสาริศา ธนพัตก็แทบหยุดหายใจ แต่สาริศากลับส่ายหน้าไปมา ส่งสัญญาณให้เขาอย่าหุนหันพลันแล่น

เพราะถ้าพชิราเสียชีวิต เบาะแสของลูกชายพวกเธอก็หาหายไปด้วย

แน่นอนว่าธนพัตเห็นการแสดงออกบนสีหน้าของสาริศา แต่พอต้องมาเผชิญกับอันตราย ชีวิตของสาริศา ก็สำคัญที่สุด

 “ปัง” สาริศายังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เห็นพชิราล้มลงไปบนพื้นโดยมีเลือดไหลออกมาเต็มพื้น ดวงตาเบิกกว้าง เธอคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะฆ่าเธอจริงๆ

ก่อนจะตายเธอก็ยังคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าในใจของธนพัตยังรักเธอแค่คนเดียว

แต่ดูเหมือนว่าเธอจะคิดไปเอง ธนพัตไม่ได้รักเธอแล้ว ในใจของเขามีแต่สาริศา และเป็นความผิดของสาริศาที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้

เธอรู้สึกถึงเลือดที่ไหลออกมาจากร่างกายไม่หยุด แล้วรู้สึกได้ว่ามีคนพยุงเธอขึ้นมา และมีคนคอยถามอยู่ข้างหูของเธอว่า “น้องธีร์อยู่ที่ไหน”

พชิรายกยิ้ม แล้วพูดออกมาสองคำ ก่อนจะหลับตาลงและจากไปตลอดกาล

 “ตายแล้ว… น้องธีร์ตายแล้ว” หลังจากที่สาริศาได้ยินแบบนี้ เธอก็ไม่สนใจว่าบนพื้นจะเต็มไปด้วยเลือดหรืออะไร เธอทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาว่างเปล่า จากนั้นก็งอขาขึ้นมากอดแล้วร้องไห้ออกมา

 ลูกชายของเธอเสียชีวิตแล้ว ไม่มีวันมีชีวิตกลับมาอีกแล้ว ทำไม! ? ทำไมพระเจ้าถึงได้ทำร้ายกันแบบนี้?

 ยิ่งสาริศาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งคิดถึงวันเวลาที่เธอกับธีร์อยู่ด้วยกันมากขึ้นเท่านั้น และยิ่งเธอคิดถึงน้ำตาของเธอก็ยิ่งไหลลงมาไม่หยุด

ธนพัตรีบเดินเข้ามาดูสาริศาที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุด เขาทำได้เพียงก้าวไปข้างหน้าและกอดเธอไว้ ไม่ถึงสามนาที สาริศาก็เป็นลมล้มลงไปกับพื้น แต่โชคดีที่ธนพัตอยู่ข้างๆ ไม่อย่างนั้น ตอนที่สาริศาเป็นลม ศีรษะของเธออาจจะฟาดลงไปกับพื้นจนได้รับบาดเจ็บสาหัสก็เป็นได้

 “ริศา” ธนพัตเรียกชื่อสาริศา แต่ไม่มีใครตอบ

ธนพัตเห็นสาริศาสองตาปิดสนิท และรู้ว่าสาริศาที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลอาการป่วยยังไม่หายดี จึงเป็นลมหมดสติไป