หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 604

“อะไรนะ ทำไม เพราะคำพูดของนังแพศยานั่นเหรอ” หลังจากฌอนพูดประโยคนี้จบ บรรณาธิการใหญ่ก็รู้ดีว่าทำไมสาริศาไม่ชอบฌอนเลย ที่แท้ก็พูดจาไร้การศึกษาแบบนี้นี่เอง

“ภรรยาของท่านประธานเป็นคนที่นายจะมาด่าว่าได้อย่างนั้นเหรอ” บรรณาธิการใหญ่มองฌอนด้วยสายตาเย็นชา เธอชอบสาริศามาก และก็ชอบท่านประธานคนปัจจุบันมากเช่นกัน ดังนั้นพอได้ยินคนพูดถึงสาริศาแบบนี้ ก็รู้สึกไม่พอใจทันที

“ภรรยาท่านประธาน……” ตอนที่ฌอนได้ยินคำนี้ ก็อึ้งไปแลย สาเหตุที่สาริศาเก่งกาจขนาดนี้ ที่แท้ก็เป็นเพราะเธอเป็นภรรยาท่านประธานนี่เองเหรอ จนกระทั่ง ฌอนเดินออกจากประตูบริษัท ในหัวก็ยังมึนๆงงๆ

“ริศา ฌอนถูกไล่ออกแล้ว กลับมาทำงานได้แล้ว” บรรณาธิการใหญ่กล่าว แม้น้ำเสียงจะไม่ได้ประจบเอาใจ แต่น้ำเสียงก็อ่อนโยนกว่าพูดกับคนอื่น

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ” สาริศาพยักหน้า วางสายแล้วก็เตรียมจะขึ้นไปชั้นบน ความจริงแล้วเธอนั่งดื่มชาอยู่ที่ร้านกาแฟชั้นล่างของบริษัท เธอเชื่อว่าบรรณาธิการใหญ่จะต้องจัดการเรื่องที่เธอมอบหมายให้อย่างรวดเร็วแน่นอน

แต่โลกนี้มันก็ช่างกลมจริง ทั้งสองคนมาพบกันพอดี สาริศาเชิดหน้าตัวตรงเดินผ่านฌอน แต่กลับได้ยินฌอนพูดว่า “สาริศา ผมประเมินคุณต่ำเกินไป”

สาริศาได้แต่เลิกคิ้ว ไม่พูดอะไร คนอื่นใช้สายตามองสาริศาอย่างพินิจพิจารณา ผลลัพธ์ก็ถูกสาริศาไล่กลับไปทีละคน

จนกระทั่งตอนที่กลับมานั่งที่โต๊ะมองดูเวลา เพิ่งจะรู้ว่าที่แท้เช้าตรู่วันนี้เสียเวลาไปมากขนาดนี้แล้ว ตอนที่สาริศากำลังจะเริ่มทำงานนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงของมิลิน

“ริศา เธอ……ไม่เป็นอะไรนะ” มิลินรู้ว่าช่วงนี้เกิดเรื่องอะไรกับสาริศาบ้าง แต่มิลินเป็นคนที่ไม่รู้จักพูด ไม่รู้ว่าจะถามอย่างไร จึงได้แต่ก้าวเข้าไปถามคำถามนี้อย่างระมัดระวัง

“ไม่เป็นไร” สาริศามองสายตาห่วงใยของมิลิน จึงรู้ว่าตนเองไม่ได้เจอกับมิลินมานานแล้ว สาริศาฝืนยิ้มออกมา จากนั้นยื่นมือมาขยี้หัวของมิลิน

จากนั้นสาริศาก็ทำงานต่อไป ธนพัตได้รับเอกสารจากฝ่ายบุคคลของที่นี่ว่า สาริศาไล่ฌอน ออก ธนพัตหรี่ตา ที่แท้ก็มีคนหนีความผิดไปได้

ธนพัตสั่งลูกน้อง ให้ไปกดดันฌอน พร้อมกับบอกแต่ละบริษัทว่าถ้าบริษัทไหนรับฌอนเข้าทำงาน เท่ากับเป็นศัตรูกับTNP Group

TNP Groupในตอนนี้เข้ามาติดหนึ่งในสิบบริษัทที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศแล้ว ไม่มีบริษัทหน้าไหนกล้ามีเรื่องด้วย บริษัทใหญ่ๆเหล่านั้นก็ไม่มีใครไม่เกรงใจ

ในเมื่อมาหาเรื่องพวกเขา เช่นนั้นพวกเขาก็จะทำให้เขาเสียใจภายหลัง ชดใช้ด้วยเลือด แม้ว่า ฌอนจะเป็นแค่ผู้ช่วย แต่ธนพัตคิดว่าการลงโทษของตนเองก็ใจกว้างมากพอแล้ว

จากนั้นในช่วงสองสามเดือนต่อมา ในหนึ่งวันสาริศานอกจากทำงานที่บริษัทแล้ว ก็เอาแต่ตามหาเบาะแสของธีร์ แต่ยังไม่มีความหวังอะไรมาก สาริศาก็ไม่ยอมแพ้ แม้เธอจะรู้ดีว่าการหาใครสักคนท่ามกลางผู้คนมากมายเป็นเรื่องยากมากแค่ไหน

“ริศา กลับไปกินข้าวกลางวันที่บ้านกับฉันมั้ย” มิลินมองเห็นสาริศาอยากชวนสาริศาไปทานข้าวที่บ้าน เพราะชัชวาลแม้จะรู้ถึงสภาพของสาริศาดี แต่เพราะกลัวว่าจะไปสะกิดแผลใจของสาริศา ดังนั้นจึงไม่อยากให้สาริศามากินข้าวที่บ้าน

สุดท้ายมิลินก็ยังยืนกรานจะให้สาริศาไปให้ได้ บอกว่าช่วยให้สาริศาอารมณ์ดีขึ้นได้ พี่น้องจะได้พูดคุยกัน แบบนี้ช่วยกระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองคนด้วย

“ได้” สาริศาพยักหน้า ตนเองไม่ได้เจอชัชวาลนานมากแล้วจริงๆ ความจริงสิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ตอนที่สภาพจิตใจเธอย่ำแย่นั้น ชัชวาลเคยไปเยี่ยมเธอแล้ว

แต่สภาพของสาริศาที่เห็นในตอนนั้น ทำให้ชัชวาลเจ็บปวดใจมาก ทว่ากลับไม่มีความสามารถมากพอ ได้แต่เฝ้ารอให้ยาออกฤทธิ์เร็วขึ้นหน่อย แบบนี้ จะได้ทำให้สาริศาอาการดีขึ้น

สาริศาหันไปมองมิลินที่วันนี้ดูจะมึนๆงงๆเล็กน้อย อดที่จะส่ายหน้าไม่ได้ แล้วจึงไปขับรถออกมาจากลานจอดรถชั้นใต้ดิน สาริศาพบว่าที่นี่มีรถออพโรดคันใหม่หนึ่งคัน คิดจะเดินเข้าไปสำรวจดูเสียหน่อย

พอเห็นก็ตกใจ เพราะบนรถเขียนว่า มองให้ริศาน้องสาวสุดที่รัก ตอนที่เห็นข้อความนี้ สาริศาก็อึ้งไปเลย

เธอจำได้ว่าเมื่อก่อนบอกชัชวาลว่าซื้อรถให้ตนเองสักคัน ตนเองก็เกือบจะลืมไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขายังจำได้

สาริศาทิ้งรถที่ยังใหม่เอี่ยมคันนั้นของตนเอง ขับรถคันที่ชัชวาลให้ตนเองออกมา โชคดี พอมิลินเห็นรถคันนี้ เมื่อครู่ตนเองเกือบจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ดีที่สาริศาเตือนตนเองไว้

“ขึ้นรถเถอะ” สาริศากลับมาเย็นชาเหมือนในตอนแรกแล้ว ตอนนี้ที่มิลินมองเห็นก็เหมือนย้อนกลับไปเป็นสาริศาที่เพิ่งรู้จักกัน ทุกวันมีแต่เรื่องอกสั่นขวัญแขวน กลัวว่าจะไม่ทันระวังไปทำให้สาริศารำคาญเข้า

แต่หลังจากที่ได้เป็นเพื่อนกันจึงพบว่า สาริศานั้นเป็นคนประเภทที่ภายนอกเย็นชาแต่ภายในเป็นคนที่อบอุ่น สาริศาที่มองเห็นในตอนนี้เป็นเพราะได้รับผลกระทบจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้มากมายเหลือเกินนั่นเอง

ทั้งสองคนอยู่ในรถโดยที่ไม่พูดไม่จากันสักคำเดียว สาริศาไม่พูดอะไรเป็นเรื่องปกติ แต่มิลินกลับกังวลว่าตนเองจะพูดอะไรผิด จึงมองวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รอจนถึงบ้านแล้วค่อยพูด

ไม่นานทั้งสองคนก็กลับมาถึงบ้าน ตอนนั้นชัชวาลมารอต้อนรับที่ด้านนอกประตูแล้ว มองสาริศาที่ผอมลงไปมากก็สงสารเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ที่มาวันนี้ก็เพื่อให้สาริศามีความสุข ไม่ใช่มาทำลายความรู้สึก

“โอ้โห ริศาในที่สุดเธอก็ขับรถที่พี่ให้แล้ว” พอเห็นสาริศาชัชวาลก็พูดด้วยใบหน้าดีใจ ตอนนั้นเขายังกลัวว่าสาริศาจะไม่ยอมรับ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่าสาริศาขับรถแล้ว ก็รู้สึกปลาบปลื้มดีใจมาก