หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 614

“ธีร์ลูกตื่นแล้วเหรอ แม่คิดว่าลูกยังไม่ตื่นเสียอีก” หลังจากสาริศาพูดจบ ก็ยังเอามือไปลูบหัวโดเรมอน

ธนพัตมองดูอยู่ด้านข้าง ดูท่าหลังจากเมื่อวานที่สาริศาเห็นอากาศเป็นธีร์แล้ว วันนี้ก็โดเรมอนก็กลายเป็นธีร์เหรอ ถ้าเป็นแบบนี้จริงก็ดีเหมือนกัน อย่างไรเสียก็กลายเป็นสิ่งของที่จับต้องได้แล้ว

ธนพัตอดคิดไม่ได้ว่ายาที่คุณหมอให้มานั้นสามารถรักษาสาริศาให้หายได้ ธนพัตเชื่อว่า ขอเพียงสาริศากินทุกวัน บวกกับอารมณ์ที่ไม่แปรปรวนมากเกินไป อย่างนั้นต้องมีสักวันที่จะหายดี

ธนพัตแอบมั่นใจอยู่ในใจ แล้วหลบไปอยู่ด้านข้างมองดูสาริศา

สาริศาในเวลานี้อ่อนโยนมาก เรียกว่ารัศมีจากความรักของคนเป็นแม่แผ่ออกมาอย่างเต็มที่

ตอนนี้สาริศางดงามเป็นพิเศษอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถ้าสามารถรักษาสภาพจิตใจให้มีสติรู้ตัวได้ ธนพัตต้องรักสาริศามากๆแน่นอน ธนพัตส่ายหน้า ทั้งสองอย่างอยู่ร่วมกันไม่ได้ ธนพัตทำลายความคิดนี้ไป

จากนั้นธนพัตก็มองเวลา เตรียมจะพาสาริศาไปล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นก็ไปกินข้าว วันนี้ธนพัตคิดว่าจะพาสาริศาไปเดินเล่น ให้สบายใจ

โชคดีที่ตอนสาริศากินข้าวไม่ได้โวยวายอะไร ดังนั้นไม่นานก็กินเสร็จ หลังจากธนพัตเปลี่ยนชุดให้สาริศาแล้วก็เตรียมจะพาสาริศาออกจากบ้าน

สาริศาหันไปมองห้องของธีร์ที่อยู่ในบ้านแวบหนึ่ง จากนั้นก็ออกจากบ้านไป

สาริศาอยากไปเที่ยวนอกบ้าน ดังนั้นได้แต่ทอดทิ้งธีร์ที่อยู่ภายในห้องชั่วคราว สาริศาในตอนนี้เทียบกับคนที่สติไม่ดี สู้บอกว่าเธอมีไอคิวเท่ากับเด็กน้อยจะดีกว่า

ธนพัตคิดว่าจะพาสาริศาไปดูเสื้อผ้าในห้างสรรพสินค้า เพราะว่าไม่สบาย สาริศาจึงไม่ได้ซื้อเสื้อผ้านานมากแล้ว วันนี้ธนพัตเห็นว่าอากาศดี จึงพาสาริศาออกมาเที่ยว

แต่สิ่งที่ทำให้ธนพัตแปลกใจก็คือสาริศาเป็นเด็กดีเชื่อฟังให้ความร่วมมือดีอย่างมาก จนกระทั่งหลังจากที่สาริศาได้เห็นของสิ่งหนึ่ง จากนี้ไปก็เริ่มไม่สงบแล้ว

สาริศาเดินมาด้านข้างเครื่องจักรที่มีตุ๊กตาอยู่เต็ม ยื่นมือออกไปอยากหยิบตุ๊กตาในนั้นออกมา แต่กระจกด้านนอกขวางสาริศาเอาไว้ สาริศามองไปที่ธนพัตด้วยสายตาที่เหมือนจะร้องไห้ ธนพัตมองสาริศา แล้วจึงไปแลกเหรียญ จากนั้นก็เริ่มจับตุ๊กตา

ตั้งแต่เด็กจนโตธนพัตไม่เลยเล่นเครื่องหนีบตุ๊กตานี้มาก่อนเลย วันนี้เล่นเป็นครั้งแรก บวกกับอัตราความสำเร็จที่ไม่สูงนัก ดังนั้นทำให้ธนพัตจับอะไรไม่ได้เลยในครั้งแรก

เห็นแสงสว่างในตาของสาริศาหมองลงเล็กน้อย ธนพัตก็รวบความกล้าหาญ ครั้งนี้ต้องจับให้ได้ ธนพัตจ้องมองที่จับตุ๊กตาอย่างแน่วแน่ตั้งใจ จากนั้นสังเกตการณ์เคลื่อนไหวของมัน แล้วก็มองเห็นตุ๊กตาถูกเกี่ยวขึ้นมาแล้ว

หลังจากที่ตุ๊กตาออกมา สาริศาก็อุ้มตุ๊กตาขึ้นมาด้วยความดีใจพลางพูดว่า “น้องธีร์ ดูสิว่าพ่อเก่งแค่ไหน”

ธนพัตที่ดีใจในตอนแรกพอได้ยินคำพูดสาริศาก็ชะงักไปชั่วครู่

ที่แท้ตอนนี้สาริศาเห็นตุ๊กตาตัวไหนก็เป็นธีร์หมดเลยเหรอ เห็นสาริศาดีใจจนน้ำตาแทบไหลออกมา ธนพัตก็คิดว่าที่ทำทั้งหมดเมื่อครู่นั้นคุ้มค่ามาก

“ธนพัต คุณดูสิ ลูกชายของพวกเราเป็นเด็กดีมั้ย” สาริศากอดตุ๊กตาเอาไว้ จากนั้นมองธนพัต ต้องการคำตอบของธนพัต ธนพัตพยักหน้า แล้วก็ยื่นมือมาลูบหัวสาริศา

สาริศาในตอนนี้ยิ้มอย่างมีความสุขมาก สาริศาไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานมากแล้ว อย่างน้อยหลังจากที่สูญเสียธีร์ไปแล้ว บางครั้งธนพัตก็คิดว่าสาริศาที่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

แต่ทว่า ธนพัตมองเห็นภาพที่น่าหวาดเสียวมากภาพหนึ่ง สาริศาเกือบจะตกลิฟต์ตายอยู่แล้ว!

วินาทีแห่งความเป็นความตายนั้น สาริศาวิ่งไปด้วยความรวดเร็ว ตอนที่ธนพัตมองเห็น สาริศาก็ล้มลงไปอยู่ที่พื้นแล้ว สาเหตุไม่ใช่เพราะธนพัตละเลยไม่ได้สนใจ แต่เพราะสาริศาเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วมากเกินไปจริงๆ

“ริศา คุณเป็นยังไงบ้าง” ธนพัตเดินไปพยุงสาริศาขึ้นมา จากนั้นก็มองด้วยสายตาเย็นยะเยือกไปยังคุณป้าที่เป็นตัวต้นเหตุ คนที่ทำร้ายสาริศาต้องได้รับการลงโทษ คุณป้าที่อยู่ตรงหน้าก็เช่นกัน