หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 75

อาหารมื้อนี้ เป็นไปด้วยท่ามกลางบรรยากาศที่แปลกประหลาดเช่นนั้น

ธีภพอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก ดังนั้นหลังจากทานเสร็จจึงพาไรยาออกไปโดยไม่รีรอ

ส่วนสาริศาดื่มรังนกที่ให้มาอย่างเชื่อฟัง ก่อนที่จะออกไปกับธนพัต

ท่านประเสริฐอยู่ในอารมณ์ที่ดีมาก บอกว่าตัวเองจะไปเดินเล่นหลังอาหาร จึงไปส่งพวกเขาทั้งคู่ที่หน้าประตู

รถเข็นของธนพัตเลื่อนขึ้นรถก่อน สาริศากำลังจะตามขึ้นไป แต่จู่ๆ ท่านประเสริฐก็ดึงแขนของเธอไว้

“หนูริศา” ท่านประเสริฐมีสีหน้าลับลมคมใน “เมื่อวานทำได้ไม่เลว แต่ฉันจะบอกเธอในฐานะผู้เคยผ่านมาก่อน โอกาสที่จะได้ตั้งแต่ครั้งแรกมันน้อยมาก ดังนั้นพอพวกเธอกลับไปแล้ว จำไว้ว่าต้องพยายามให้มากนะ”

สาริศาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรู้ตัวว่าท่านประเสริฐกำลังพูดถึงอะไร แล้วหน้าก็แดงทันที

จริงๆ เลย

ทั้งปู่ทั้งหลาน ทำไมหน้าหนากันจังเลย!

ตอบส่งๆ ไปสองคำ แล้วสาริศาก็รีบขึ้นรถไป

งานเลี้ยงครั้งนี้ของตระกูลกีรติเมธานนท์ นับว่าผ่านไปด้วยความน่าหวาดหวั่น

จากนั้นอีกสองสามวัน การตีพิมพ์แมกกาซีนฉบับใหม่ในสำนักพิมพ์แมกกาซีนของสาริศาก็ใกล้ถึงกำหนดแล้ว ทั้งสำนักพิมพ์แมกกาซีนจึงยุ่งกันมาก

แม้แต่ธีภพ ก็ไม่มีเวลามาสร้างความลำบากใจให้สาริศาอีก ยุ่งอยู่แต่กับเรื่องแมกกาซีน

ตั้งแต่การร่วมธุรกิจกับเมืองQครั้งล่าสุดล้มเหลว ระบบหมุนเวียนทุนสำนักพิมพ์แมกกาซีนของพวกเขาก็ค่อนข้างขยับตามไม่ทัน นับเป็นวิกฤตครั้งใหญ่ที่สุดตั้งแต่ก่อตั้ง โชคดีที่การสัมภาษณ์ธนพัตครั้งที่สอง กลับมาทำยอดขายสูงสุดได้ใหม่อีกครั้ง จึงต่อลมหายใจผ่านมาได้

แต่ท้ายที่สุดแล้วช่องโหว่ทางการเงินยังคงอยู่ ธนพัตสามารถช่วยพวกเขาได้หนึ่งครั้ง แต่ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้สองครั้ง แมกกาซีนฉบับนี้ ทุกคนเริ่มปวดหัวอีกครั้งว่าจะออกต้นฉบับอะไรดี

คราวนี้ชญาภามีความกระตือรือร้นสูงมาก ไปสัมภาษณ์โรงงานแปรรูปอาหารด้วยตัวเอง ใช้กล้องวิดีโอสุญญากาศตรวจจับสิ่งแปลกปลอมที่ซ่อนเร้นมาได้มากมาย

เมื่อเร็วๆ นี้ปัญหาความปลอดภัยของอาหารในประเทศจีนได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ทุกคนตกลงเป็นเอกฉันท์ ว่าหัวข้อนี้สามารถสร้างความปั่นป่วนได้ เช่นนั้นทุกคนต่างทำงานด้วยกันหามรุ่งหามค่ำ อยากขุดโรงงานที่ด้อยคุณภาพแห่งนี้ให้หมดสิ้น

สาริศาในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของบริษัทแมกกาซีน แม้ว่าจะไม่ใช่หัวหน้าของรายงานข่าวนี้ แต่ก็ทำงานล่วงเวลาด้วย

คืนนี้ตอนสิบสองนาฬิกา สาริศายังคงพิมพ์งานอยู่ในสำนักงาน ทันใดนั้นชญาภาก็เดินเข้ามาด้วยความโกรธ โยนแฟ้มเอกสารหนึ่งลงบนโต๊ะของเธอ “สาริศา นี่เป็นบันทึกของฉันที่เกี่ยวกับคนงานในโรงงานนี้ หลายคนไม่มีใบอนุญาตทางเทคนิคที่เกี่ยวข้อง คุณทำสถิติให้ฉันหน่อย”

สาริศาที่เดิมทีไม่ว่างเพราะยุ่งอยู่กับการพิมพ์ จู่ๆ มาเห็นสิ่งนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ชญาภา ฉันไม่มีเวลาพอแล้ว คุณทำสถิติเองได้ไหม”

“คุณพูดอะไร” ชญาภาเหมือนได้ยินเรื่องตลกอะไรสักอย่าง ถลึงตาเบิกกว้าง “คุณรู้ไหมว่าฉันยุ่งแค่ไหน! คุณต้องรู้นะว่าการสัมภาษณ์ครั้งนี้ฉันเป็นคนทำเอง! แค่ฉันรวบรวมบทสัมภาษณ์ก็ยุ่งจะตายอยู่แล้ว คุณยังให้ฉันจัดการเรื่องพวกนี้เองอีกเหรอ”

สาริศาคิ้วขมวด “แต่งานของฉันก็ยุ่งมาก หรือไม่คุณ......”

คำพูดของเธอยังไม่ทันจบ ก็ถูกชญาภาขัดจังหวะอย่างหงุดหงิด “สาริศา ฉันรู้ว่าคุณมีแบคดี แต่คุณต้องหยิ่งขนาดนี้เลยเหรอ คุณถือว่ามีบก.คอยช่วยเหลือคุณใช่ไหม คิดจะเป็นกาฝากในสำนักพิมพ์แมกกาซีนงั้นสิ”

เสียงของชญาภาดังลั่น และก็จงใจเพิ่มระดับเสียงในคำพูดเหล่านี้ด้วย คนในสำนักพิมพ์แมกกาซีนจึงมองมาทันที

สาริศาอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเย็นชาลง