หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 74

เช้าวันรุ่งขึ้น

เมื่อสาริศาตื่นขึ้นมา ธนพัตอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว กำลังยืนติดกระดุมเสื้ออยู่หน้ากระจก

กระดุมส่วนใหญ่ของเขายังไม่ได้ติด หน้าอกจึงเปิดเปลือยเล็กน้อย แข็งแรงและขาวสว่าง เส้นกล้ามเนื้อชัดเจน สมบูรณ์ดั่งงานฝีมือ

สาริศาคิดไม่ถึงว่าดวงตาจะได้รับพรตั้งแต่เช้าตรู่ จึงมีท่าทางซื่อบื้อไปชั่วขณะ

เมื่อสังเกตเห็นดวงตาอึ้งๆ ของสาริศาในกระจก มุมปากของธนพัตอดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วเสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น “ทำไม พอใจไหม”

สาริศาเพิ่งได้สติ และชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตระหนักได้ว่า ธนพัตดูเหมือนจะถามว่าตนพอใจกับรูปร่างของเขาไหมงั้นเหรอ

เธอหน้าแดงทันที รีบย้ายสายตาอย่างรวดเร็ว

มองดูสาวน้อยหลับตาท่าทางตื่นตระหนก ธนพัตเลิกคิ้ว ดวงตาเกิดแววไม่พอใจ

เขาเองก็ไม่สนใจกระดุมตรงหน้าอกที่ยังไม่เป็นระเบียบ หันตัวเดินไปข้างเตียงของสาริศา โน้มตัวลง จับคางของเธอ บังคับสายตาของเธอให้มองตัวเอง

“สาริศา” ธนพัตพูดเสียงเบา น้ำเสียงทุ้มต่ำและเซ็กซี่ “อยากดูก็ดู ผมไม่เก็บเงินคุณหรอก”

สาริศาดวงตาเบิกกว้าง

มันเป็นภาพลวงตาของเธอเหรอ ทำไมเธอรู้สึกได้ว่า ธนพัตไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้ ยิ่งพูดก็ยิ่งไร้ยางอายกันนะ

ความหน้าหนานั้นสาริศายังด้อยกว่าธนพัต มองดูหน้าอกอันแข็งแกร่งซึ่งเผยออกมาเล็กน้อยของเขาที่อยู่ตรงหน้า หน้าเธอก็ยิ่งแดงก่ำ

กลัวถูกธนพัตมองออกว่าตัวเองประหม่า เธอได้แต่เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อยเปื่อย “เอ่อ......คุณว่า คุณปู่จะรู้ไหมว่าเมื่อคืนเราไม่ได้ทำแบบนั้นกัน”

ธนพัตเลิกคิ้ว แล้วโน้มตัวลงอีกหน่อย “อาจจะ แล้วยังไงล่ะ”

“แล้ว......” ความใกล้ชิดแบบนี้ทำให้สาริศายิ่งสับสนมึนเบลอ พูดไปโดยไม่ผ่านสมองคิด “แล้วเราจะไม่ถูกตำหนิเหรอ......”

หางคิ้วของธนพัตเลิกขึ้นสูง “สาริศา คุณกำลังบอกใบ้ผมเหรอ”

สาริศาชะงักไปทันที เมื่อได้สติก็แทบอยากกัดลิ้นตัวเองตาย

เธอนี่มันโง่ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วหรือไง!

“ฉัน ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น......” เธอพูดอย่างสับสนวุ่นวาย กลัวว่าธนพัตจะเข้าใจผิด

“ไม่ได้หมายความอย่างนั้น? งั้นคุณหมายความว่ายังไง” ธนพัตหัวเราะเบาๆ ลมหายใจระหว่างพูดพ่นปลายจมูก “หรือว่าคุณไม่รู้ ว่าตอนเช้าผู้ชายต้องการอะไรมากที่สุด”

ใบหน้าของสาริศาในตอนนี้แดงก่ำราวกับลูกมะเขือเทศ ยิ่งพูดตะกุกตะกักหนักขึ้น “ฉัน จริงๆ นะฉันไม่ได้......”

ตอนแรกธนพัตแค่ล้อเล่น คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยตรงหน้ากลับจริงจัง แถมยังมีท่าทางสับสนกระวนกระวายแบบนี้ มุมปากจึงอดไม่ได้ที่จะยกยิ้ม

“ล้อเล่น” เขากระซิบบอก เมื่อสาริศาได้ยินคำพูดนี้ ยังไม่ทันจะได้โล่งอก ธนพัตก็ต่อประโยคหลัง ที่ทำให้เส้นประสาทของเธอตึงแน่นอีกครั้ง “แต่ว่า......ความกังวลของคุณก็มีเหตุผล ดังนั้น เราต้องทำอะไรสักอย่างดีกว่า”

“ฮะ?” สาริศาตกใจ ยังไม่ทันได้ถามธนพัตว่าจะทำอะไร ธนพัตก็โน้มตัวลงมากะทันหัน ซุกหน้าลงลำคอขาวนวลของสาริศา

“อ๊ะ!” สาริศาสะดุ้งแรง พยายามดิ้น แต่ธนพัตเหมือนจะคาดการณ์ได้ จึงยื่นมือไปประสานสองมือของเธอไว้ด้วยกัน ให้ทั้งตัวเธอถูกกดไว้กับเตียง ขยับไม่ได้ “ธ ธนพัต.....คุณกำลังทำอะไร คุณ คุณทำอะไร......”

ตรงช่วงคอ เธอรู้สึกถึงความชื้นและจั๊กจี้ สาริศาตกใจกลัว อยากกรีดร้อง แต่ความรู้สึกเสียวซ่านกระจายไปทั่วกาย เมื่อพูดถึงประโยคหลัง น้ำเสียงของเธอจึงสั่นเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้