หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 73

นิ้วมือของไรยาแอบกำกันแน่น

เมื่อไม่กี่วันก่อน หลังจากที่เธอรู้ว่าสาริศาจะแต่งงานกับธนพัต เธอไมโหมากจริงๆ แทบไม่ได้คิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบในการสร้างแผนการครั้งนี้ขึ้นมา

แต่ตอนแรกเธอมีความมั่นใจในแผนของตัวเองอย่างยิ่ง ติดสินบนคนรับใช้ในตระกูลกีรติเมธานนท์ เมื่องานเลี้ยงจบลง เธอก็จัดการให้คนรับใช้ลาออกแล้วไปซะ ดังนั้นเดิมทีเธอจึงคิดว่าตัวเองไม่มีทางถูกเปิดเผย

แต่เธอคิดไม่ถึง เพราะท้ายที่สุดแล้วตระกูลกีรติเมธานนท์เป็นตระกูลใหญ่ ความเร็วในการสืบหาความจริงในเรื่องนี้นั้นรวดเร็วกว่าที่เธอคิด ตกกลางคืนเธอก็ถูกเปิดเผยแล้ว

ดังนั้นเธอจึงไม่เคยคิดว่าจะหาคำอธิบายอย่างไรในเรื่องที่มาของรูปถ่ายพวกนั้น

และตอนนี้มาได้ยินคำถามของธีภพ ยิ่งทำให้ใจเธอทำอะไรมาถูก

ความจริงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเมื่อสองปีก่อนหรือเมื่อไม่นานมานี้ รูปถ่ายในมือของธีภพก็เป็นตนที่ส่งให้เขา

เพราะเรื่องในตอนนั้น เป็นฝีมือเธอเอง กล้องรูเข็มในโรงแรม ก็เป็นเธอที่ติดตั้ง

แต่เรื่องพวกนี้ ไม่มีทางให้ธีภพได้รู้

ดังนั้น เธอจึงพยายามสงบสติอารมณ์ในเวลาที่เร็วที่สุด คิดอย่างรวดเร็ว กระทั่งในใจเกิดความคิดหนึ่ง

เธอจงใจเสแสร้งทำเป็นกลัว “ภพคะ ถ้าฉันบอกคุณ ว่าฉันได้รูปพวกนี้มาได้ยังไง คุณอย่าเอาผิดฉันนะ ได้ไหม”

ธีภพหรี่ตาลง “คุณบอกผมก่อน คุณได้รูปถ่ายมาจากไหนกันแน่”

ไรยาหลบตาเขา ลดน้ำเสียงลงเล็กน้อย “ที่จริง......ที่จริงฉันแอบค้นมือถือคุณ”

แต่เดิมธีภพมีสีหน้าไม่พอใจ มองไรยาด้วยสีหน้าไม่ไว้ใจ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะตอบแบบนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้ง

“ค้นมือถือของผม?”

“อืม” เหมือนว่าไรยาจะรวบรวมความกล้าอย่างมาก พูดเสียงต่ำว่า “คุณยังจำวันนั้นที่เราอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นได้ไหม ฉันรู้สึกอยู่ตลอดเลยว่าวันนั้นคุณไม่ปกติ ยังคิดอยู่เลยว่าคุณมีผู้หญิงอื่นหรือเปล่า ฉันกลัวมาก เพราะงั้นจึงค้นมือถือของคุณ ฉันดูแอปลิเคชั่นอีเมลในมือถือของคุณ ในนั้นมีอีเมลนิรนาม ฉันกดเข้าไป ก็เลยเห็น......ฉันคิดไม่ถึงว่าจะเห็นของแบบนั้น ฉันตกใจมาก สัญชาตญาณสั่งให้ส่งเข้ามือถือของตัวเอง”

ธีภพขมวดคิ้ว พยายามคิดทบทวน

เป็นความจริง ไม่กี่วันที่เขาได้รับอีเมลนิรนาม เขาได้ไปทานอาหารกับไรยาจริง เพราะรูปถ่ายของสาริศา มันเป็นปัญหาหนักอึ้งในหัวใจของเขาตลอดมา

หรือว่าเรื่องราวจะเป็นแบบนี้

เขาก้มลงมองไรยาที่อยู่ข้างๆ เห็นตาเธอแดงๆ น่าสงสารราวกับกระต่ายน้อย ฉับพลันนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทนไม่ไหวขึ้นมาพอสมควร

“เอาล่ะ ผมรู้แล้ว” เขาตบไหล่เธอ “อย่าทำหน้าแบบนี้อีก มันเหมือนผมรังแกคุณ”

ไรยากัดริมฝีปาก เหลือบมองเขาอย่างระมัดระวัง “ภพคะ คุณไม่เอาผิดฉันเหรอ”

เอาผิดเหรอ

ต้องเอาผิดแน่นอน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกย้อนไป ทันทีที่รูปถ่ายนั้นถูกปล่อยออกมา สาริศามีการมองตาของตน จริงๆ แล้วเขาโกรธมาก แทบอยากจะยกเลิกการหมั้นกับผู้หญิงโง่เง่าอย่างไรยา!

แต่กลับกลายเป็นว่า เมื่อมองช่วงคิ้วและดวงตาของไรยาที่คล้ายกับสาริศา เขาก็รู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อย

ความจริง ตั้งแต่กลับมา ตนเอาใจใส่เรื่องของสาริศามากเกินไปจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไรยาจะรู้สึกไม่ปลอดภัย

สุดท้ายแล้ว ที่ไรยาทำอย่างนี้ ก็เพราะรักตนมากเกินไป

ดวงตาของธีภพเกิดประกายแวบหนึ่ง

ถ้า......

ถ้าสาริศาสามารถเป็นเหมือนไรยาได้ รักตนอย่างบ้าคลั่งเช่นนี้ ทุ่มเททำทุกอย่างได้เพื่อตน ก็คงจะดีมาก......

ตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง ก่อนที่ธีภพจะสะบัดศีรษะ “ครั้งนี้ช่างมัน แต่หลังจากนี้ คุณอย่าทำเรื่องพวกนี้โดยไม่ปรึกษาผม โอเคไหม”