หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 72

“ป้าแหวนกับลุงชัยบอกท่าน” ธนพัตบอกย่อๆ “พวกเขาทั้งคู่เป็นคนของคุณปู่ บอกว่าคุณปู่ส่งมาดูแลผม แต่ที่จริงก็คือมาจับตามองผม”

แล้วสาริศาก็เพิ่งเข้าใจ ว่าเหตุใดธนพัตคิดจะปลดพวกป้าแหวนอยู่ตลอดเวลา ที่แท้ก็เพราะแบบนี้

ที่ท่านประเสริฐจับตามองธนพัต แน่นอนว่าเป็นเพราะความห่วงใย แต่ไม่มีใครชอบการถูกจับตามอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งธนพัตกำลังปกปิดเรื่องขาของตัวเองอยู่ด้วย

“จะว่าไปแล้ว......” สาริศาลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะถามต่อ “ทำไมคุณไม่บอกคุณปู่ล่ะ ว่าจริงๆ คุณไม่ได้พิการ ฉันว่าท่านเป็นห่วงคุณมากนะ”

ตรงนี้เองธนพัตถึงได้ลืมตาขึ้น “เขาเป็นห่วงผมมาก แต่ว่า เพราะเขาอายุมากแล้ว อยากมีความสุขเพลิดเพลินกับครอบครัว ฉะนั้นบางครั้งจึงมีปัญหาในการตัดสินใจ”

สาริศาฟังแล้วงุนงงไม่ค่อยเข้าใจ “ตัดสินใจอะไรเหรอ”

“ตัดสินใจต่อคนในครอบครัว” ธนพัตพูด “ตัวอย่างเช่นเขามักจะคิดว่า ผมกับบุรินทร์น่าจะเข้ากันได้ดี ดังนั้นถ้าเขารู้เรื่องขาของผม มีความเป็นไปได้ว่าจะเปิดเผยให้บุรินทร์ได้รู้เข้าโดยไม่ตั้งใจ”

สาริศาอึ้งไปทันที เพิ่งเข้าใจก็คราวนี้

ที่ธนพัตปกปิดเรื่องขา อันที่จริงเพื่อปิดบังบุรินทร์

ความสัมพันธ์ภายในตระกูลใหญ่มันซับซ้อนเกินไป สาริศาคิดแล้วค่อนข้างปวดหัว งัวเงียก่อนจะหลับตาลงแล้วผล็อยหลับไป

ในขณะที่สะลึมสะลือ ดูเหมือนเธอจะเห็นธนพัตซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะ เอาบางสิ่งออกมาดู

ภายใต้แสงไฟ เธอเห็นบางสิ่งในมือธนพัตเปล่งประกายระยิบระยับยามต้องแสง เหมือนเป็นจี้คริสทัล

เป็นจี้เมื่อตอนนั้นเหรอ

ระหว่างที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น ภายในหัวใจของสาริศา รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยอย่างไม่มีเหตุผล

จี้นี้ เป็นของใครกันแน่ ใครกันที่ทำให้ธนพัตแคร์ได้ขนาดนั้น

ขณะที่คิดอย่างสะลึมสะลือ สาริศาก็เข้าสู่ห้วงหลับใหลไป

……

เมื่อเทียบกับความเงียบของทางฝั่งสาริศา อีกห้องในคฤหาสน์ตระกูลกีรติเมธานนท์ บรรยากาศตึงเครียดมาก

ธีภพเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเย็นชา ในห้องไรยาที่เปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว รีบเดินเข้าไปหา แล้วกอดแขนของเขา “ภพคะ คุณไปไหนมา ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วรอคุณตั้งนาน”

ไรยาสวมชุดนอนลูกไม้ผ้าไหมเป็นพิเศษ ภายใต้แสงไฟสลัว เธอดูมีเสน่ห์ดึงดูดขึ้นมาก หน้าอกถูไถแขนของธีภพอย่างต่อเนื่อง

แต่ขณะที่มีคนงามอยู่ในอ้อมแขน ธีภพกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย แค่เหลือบมองไรยาด้วยสีหน้าขุ่นมัว “ไรยา คุณมีอะไรจะอธิบายกับผมไหม”

ไรยาตกใจเล็กน้อยกับท่าทีของเขา “อธิบายอะไรคะ ธีภพคุณมีอะไรเหรอ”

“รูปพวกนั้นในวันนี้” เห็นไรยายังแสร้งโง่ น้ำเสียงของธีภพที่เปล่งออกมาจึงค่อนข้างทนไม่ไหว “ใครอนุญาตให้คุณเอารูปของสาริศาไปปล่อย”

ไรยาหน้าซีดเผือดทันที

ธีภพรู้ว่าตนเป็นคนปล่อยรูปเหรอ

“ภพคะ......คุณ......คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า” เธอพูดด้วยความหวาดหวั่น “ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมรูปอนาจารของพี่สาวจู่ๆ ก็หลุดออกมา แต่คุณเชื่อ——”

“ไรยา ถึงตอนนี้แล้วคุณยังจะเสแสร้งอะไรอีก!” ธีภพรู้สึกว่าใบหน้าที่อยู่ตรงหน้า ยิ่งน่ารำคาญขึ้นเรื่อยๆ ทำการสะบัดเหวี่ยงเธอออก “ปู่ทวดสืบรู้หมดแล้ว! คุณทำแบบนี้จะให้ปู่ทวดคิดกับผมยังไง!”