หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 71

“ไม่!”

ทันใดนั้นสาริศาพลันร้องเสียงแหลม พร้อมกับผลักธนพัตออก

ธนพัตคิดไม่ถึงว่าสาริศาจะต่อต้านกะทันหันแบบนี้ ถูกผลักออกไม่ทันตั้งตัว จนถอยไปสองสามก้าว

เขาเงยหน้าขึ้นอย่างแปลกใจ และก็เห็นใบหน้าเล็กของสาริศาเป็นสีแดง ดวงตามีน้ำตาคลอหน่วยด้วยเพราะความหวาดกลัวพอสมควร

ทันใดนั้นเอง ธนพัตพลันรู้สึกเหมือนมีน้ำเย็นมาราดศีรษะ ความร้อนรุ่มในกายพลันเย็นลง

ไม่นานสาริศาก็รู้ตัวว่าทำเกินกว่าเหตุไป มีสีหน้ารู้สึกผิดขึ้นมาชั่วแวบ ก้าวเข้าหาธนพัตอย่างระมัดระวัง “ขอโทษ......เมื่อครู่ฉันอยู่ดีๆ ก็......นึกถึงเรื่องเมื่อสองปีก่อน......”

เรื่องเมื่อสองปีก่อน สำหรับสาริศา เป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุด

ไม่ใช่แค่เพราะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปในชั่วข้ามคืน ยิ่งกว่านั้นเป็นเพราะคืนนั้น ทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง

ตั้งแต่นั้นมาเป็นเวลานานมาก เธอถึงขั้นไม่สามารถเข้าใกล้ผู้ชายได้ แม้แต่การจับมือยังทำให้เธอกลัว

ตอนนี้เธอดีขึ้นมากแล้ว ครั้งหนึ่งเธอก็เคยคิด ว่าตัวเองสามารถยอมรับธนพัตได้

แต่ไม่คิดว่า เมื่อถึงที่สุดขึ้นมาจริงๆ ร่างกายของเธอ ยังเกิดสัญชาตญาณการต่อต้าน!

เห็นธนพัตค่อยๆ แปรเปลี่ยนกลับมาเป็นสายตาเย็นชา สาริศารู้สึกผิดจนพูดไม่ออก

ธนพัตต้องรู้สึกแน่ๆ เลยว่าตนกำลังเล่นตัวใช่ไหม ทั้งๆที่แต่งงานกันแล้ว และทั้งทั้งที่ตกลงกันแล้ว แต่เมื่อถึงท้ายที่สุดกลับปฏิเสธเขาแบบนี้

ไม่มีผู้ชายคนไหนสามารถทนต่อการปฏิเสธแบบนี้ได้หรอกจริงไหม

คิดมาถึงตรงนี้ เธอพลันกัดฟัน เข้าใกล้ธนพัตอย่างระมัดระวัง เอื้อมมือไปคล้องคอเขา เริ่มต้นจูบก่อน ต้องการจุดไฟให้ธนพัตใหม่

แต่จู่ๆ ธนพัตก็อุ้มเธอขึ้นอ้อมแขน แล้ววางลงบนเตียง

แต่สาริศาคิดว่าธนพัตจะทำต่อ จึงรีบเกร็งตัวเตรียมพร้อม เพื่อให้แน่ใจว่าร่างกายของตัวเองในครั้งนี้จะไม่เป็นแบบเดิม ที่จู่ๆ ก็ผลักธนพัตออก

แต่ไม่คิดว่าเธอรออยู่เป็นนานสองนาน ธนพัตก็ไม่ได้ทำอะไร ในทางตรงกันข้าม เขาหยิบผ้าห่มข้างๆ ขึ้นมาคลุมกายให้สาริศา

สาริศาชะงักไปทันที “ธนพัต คุณโกรธเหรอ”

ธนพัตนั่งลงข้างเตียง ก้มหน้าลงมองสาริศา สายตาสงบนิ่ง “เปล่า”

“แล้วทำไมคุณ......”

“ถามว่าทำไมผมถึงไม่ทำต่อเหรอ” ธนพัตพูดเสียงเบา นิ้วเรียวยาวปัดป่ายแก้มของสาริศา อ่อนโยนและคลุมเครือ “เพราะผมหวังว่าคุณก็จะมีความสุขไปด้วยกัน ไม่ใช่ว่าต้องอดทนเพื่อผม”

เขามีปฏิกิริยาตอบสนองต่อร่างกายของสาริศา จุดนี้เขาไม่ปฏิเสธ ถ้าพูดกันตามจริง คือมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างมากด้วย

ถ้าเขาไม่แคร์สาริศา บางทีเขาอาจทำต่อเลย เพราะสำหรับผู้ชาย การอดทนในเรื่องแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องยากมาก

แต่เขา แคร์สาริศา

เพราะแคร์ ดังนั้นจึงไม่หวังว่าครั้งนี้ของพวกเขาสองคน จะกลายเป็นความทรงจำอันมืดมนสำหรับสาริศา

ถ้าเป็นแบบนี้ เขากับผู้ชายคนนั้นเมื่อสองปีก่อน จะต่างกันตรงไหน

สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตจะพูดอย่างนั้น ชั่วขณะหนึ่ง เธอรู้สึกได้ว่า เหมือนบางแห่งในหัวใจถูกสัมผัส

ชายหญิงแตกต่างกัน สำหรับผู้หญิง การแคร์ใครสักคน ก็คือการทุ่มเทให้ แต่สำหรับผู้ชาย การแคร์ใครสักคน จะเป็นการอดทนเพื่อเธอ

แววตาของเธอเปล่งประกาย ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มนุ่ม ร่างกายที่เกร็งอยู่ในที่สุดก็ผ่อนคลาย “ธนพัต ขอบคุณนะ”

ธนพัตหัวเราะเบาๆ ลุกขึ้นยืน เดินไปที่โต๊ะข้างๆ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ “วันนี้คุณก็นอนบนเตียงไปนะ”

สาริศาชะงัก “แล้วคุณล่ะ คุณไม่นอนเหรอ”