หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 70

สาริศาเข้าใจความหมายของพ่อบ้านดอล ใบหน้าแดงก่ำขึ้น ยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ถูกพ่อบ้านดอลผลักเข้าห้องไป

สาริศาเดินเข้ามาในห้องและเพิ่งจะยืนตรงได้ พ่อบ้านดอลก็ปิดประตูลงแล้ว

เสียงดังปัง

ประตูห้องถูกล็อกจากด้านนอก

สาริศาตกใจ และทำการเคาะประตู “พ่อบ้านดอล ทำไมต้องล็อกประตู”

ไม่มีเสียงตอบจากด้านนอก

สาริศาลนลาน พยายามเปิดประตูอย่างรวดเร็ว พบว่าประตูถูกล็อกตายจากด้านนอก

“ไม่ต้องเคาะแล้ว พวกเขาจงใจ” ขณะที่สาริศากระวนกระวายอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นอย่างชัดเจนจากด้านหลัง

สาริศาชะงัก หันหลังไป ก็เห็นธนพัตที่กำลังนั่งอยู่ด้านหลังตัวเอง

ภายใต้แสงไฟสลัว ธนพัตที่นั่งอยู่บนรถเข็น ชุดคลุมสูทได้ถูกถอดออก เผยให้เห็นถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่อยู่ด้านใน กระดุมถูกปลดออกสองเม็ด เผยให้เห็นถึงกระดูกไหปราร้าที่เซ็กซี่ของเขา

“ธนพัต?” สาริศาถึงได้รู้สึกตัว สายตากวาดมองไปรอบ ๆ และตกกระทบไปที่บนเตียง ดวงตากลมโตอดไม่ได้ที่จะเบิกกว้างขึ้น “นี่คือห้องที่พวกเราจะนอนกันคืนนี้เหรอ เตียงเล็กไปไหม!”

เตียงที่อยู่ตรงหน้านั้น เป็นเตียงเดี่ยวที่กว้างกว่าเล็กน้อยเท่านั้น ที่สามารถฝืนนอนได้สองคน แต่ว่าจะต้องเบียดติดกันอย่างแน่นอน

“อืม” เห็นได้ชัดว่าธนพัตสังเกตเห็นแต่แรกอยู่แล้ว “พวกเขาน่าจะตั้งใจ”

สาริศาเองก็เข้าใจทันที นี่คงจะเป็นสิ่งที่ท่านประเสริฐกล่าวไว้ก่อนนี้ “เตรียมไว้เป็นพิเศษ” ใบหน้าแดงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

สาริศากับธนพัตถึงแม้จะนอนด้วยกัน แต่เพราะเตียงที่ใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ได้เบียดเสียดสัมผัสกัน แต่ถ้าเป็นเตียงนี้ ก็จะต่างกัน

“เมื่อสักครู่…” ธนพัตเอ่ยปากกะทันหัน แล้วมองสาริศา “คุณปู่คุยอะไรกับคุณ”

สาริศานึกถึงคำพูดของท่านประเสริฐที่คุยกับตัวเองเมื่อสักครู่ แก้มก็ร้อนผ่าวขึ้น

“ไม่ ไม่มีอะไร” สาริศาเขินอายที่จะพูด แต่ว่าเธอดันโกหกไม่เก่ง เวลาพูดเหมือนกับเป็นการเอาชีวิตของเธออย่างไรอย่างนั้น

ธนพัตเลิกคิ้ว แล้วก็ลุกขึ้นมาจากรถเข็น ค่อย ๆ เดินมาที่ด้านหน้าของสาริศา “คุณไม่พูด ผมก็เดาออกว่าคุณปู่คุยอะไรกับคุณ”

ใบหน้ารูปไข่ของสาริศาร้อนผ่าวขึ้น “ใช่ ใช่เหรอ”

เวลานี้ธนพัตได้เดินมาที่ด้านหน้าของเธอ มองท่าทางที่เขินอายของเธอ แล้วรู้สึกว่าช่างน่ารักมาก จึงอดไม่ได้ที่อยากจะแกล้งเธอ

“แน่นอน” ธนพัตเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำลงเล็กน้อย ที่ฟังแล้วรู้สึกเซ็กซี่ดึงดูดคน ไม่เพียงเท่านี้ เขายังวางมือกดลงประตูข้างใบหน้าของสาริศา แล้วโน้มตัวลงไปใกล้เธอ “เขาต้องการให้คุณมีลูกให้ผมใช่ไหม”

สาริศารู้สึกแต่เพียงว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวจนจะไหม้อยู่แล้ว จึงพยายามก้มหน้าลง “ใช่ คน…คนแก่ก็อย่างนี้แหละ เป็นห่วงคุณก็เป็นเรื่องที่ปกติ”

เสียงพูดของสาริศายิ่งพูดยิ่งเบา เพราะร่างของธนพัตยิ่งอยู่ยิ่งเข้ามาใกล้ จนแก้มแทบจะแนบติดกับเธอแล้ว

ลมหายใจของชายหนุ่มรดมาใส่ใบหน้าของเธอ ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ ทำให้เธอลนลานสุดขีด จนหายใจแรงขึ้น

ส่วนธนพัตที่เดิมทีก็แค่ต้องการจะแกล้งเธอเล่น ๆ แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อได้เข้าใกล้สาริศา ได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวของเธอ ทำให้เขาก็เกิดอาการกระสับกระส่าย