หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 70
สรุปบท บทที่ 70 ทำเรื่องให้เสร็จ: หวานเย็น กรุ่นใจ
ตอน บทที่ 70 ทำเรื่องให้เสร็จ จาก หวานเย็น กรุ่นใจ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 70 ทำเรื่องให้เสร็จ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ หวานเย็น กรุ่นใจ ที่เขียนโดย ช็อคโกแลต เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
สาริศาเข้าใจความหมายของพ่อบ้านดอล ใบหน้าแดงก่ำขึ้น ยังไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ถูกพ่อบ้านดอลผลักเข้าห้องไป
สาริศาเดินเข้ามาในห้องและเพิ่งจะยืนตรงได้ พ่อบ้านดอลก็ปิดประตูลงแล้ว
เสียงดังปัง
ประตูห้องถูกล็อกจากด้านนอก
สาริศาตกใจ และทำการเคาะประตู “พ่อบ้านดอล ทำไมต้องล็อกประตู”
ไม่มีเสียงตอบจากด้านนอก
สาริศาลนลาน พยายามเปิดประตูอย่างรวดเร็ว พบว่าประตูถูกล็อกตายจากด้านนอก
“ไม่ต้องเคาะแล้ว พวกเขาจงใจ” ขณะที่สาริศากระวนกระวายอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นอย่างชัดเจนจากด้านหลัง
สาริศาชะงัก หันหลังไป ก็เห็นธนพัตที่กำลังนั่งอยู่ด้านหลังตัวเอง
ภายใต้แสงไฟสลัว ธนพัตที่นั่งอยู่บนรถเข็น ชุดคลุมสูทได้ถูกถอดออก เผยให้เห็นถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่อยู่ด้านใน กระดุมถูกปลดออกสองเม็ด เผยให้เห็นถึงกระดูกไหปราร้าที่เซ็กซี่ของเขา
“ธนพัต?” สาริศาถึงได้รู้สึกตัว สายตากวาดมองไปรอบ ๆ และตกกระทบไปที่บนเตียง ดวงตากลมโตอดไม่ได้ที่จะเบิกกว้างขึ้น “นี่คือห้องที่พวกเราจะนอนกันคืนนี้เหรอ เตียงเล็กไปไหม!”
เตียงที่อยู่ตรงหน้านั้น เป็นเตียงเดี่ยวที่กว้างกว่าเล็กน้อยเท่านั้น ที่สามารถฝืนนอนได้สองคน แต่ว่าจะต้องเบียดติดกันอย่างแน่นอน
“อืม” เห็นได้ชัดว่าธนพัตสังเกตเห็นแต่แรกอยู่แล้ว “พวกเขาน่าจะตั้งใจ”
สาริศาเองก็เข้าใจทันที นี่คงจะเป็นสิ่งที่ท่านประเสริฐกล่าวไว้ก่อนนี้ “เตรียมไว้เป็นพิเศษ” ใบหน้าแดงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้
สาริศากับธนพัตถึงแม้จะนอนด้วยกัน แต่เพราะเตียงที่ใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ได้เบียดเสียดสัมผัสกัน แต่ถ้าเป็นเตียงนี้ ก็จะต่างกัน
“เมื่อสักครู่…” ธนพัตเอ่ยปากกะทันหัน แล้วมองสาริศา “คุณปู่คุยอะไรกับคุณ”
สาริศานึกถึงคำพูดของท่านประเสริฐที่คุยกับตัวเองเมื่อสักครู่ แก้มก็ร้อนผ่าวขึ้น
“ไม่ ไม่มีอะไร” สาริศาเขินอายที่จะพูด แต่ว่าเธอดันโกหกไม่เก่ง เวลาพูดเหมือนกับเป็นการเอาชีวิตของเธออย่างไรอย่างนั้น
ธนพัตเลิกคิ้ว แล้วก็ลุกขึ้นมาจากรถเข็น ค่อย ๆ เดินมาที่ด้านหน้าของสาริศา “คุณไม่พูด ผมก็เดาออกว่าคุณปู่คุยอะไรกับคุณ”
ใบหน้ารูปไข่ของสาริศาร้อนผ่าวขึ้น “ใช่ ใช่เหรอ”
เวลานี้ธนพัตได้เดินมาที่ด้านหน้าของเธอ มองท่าทางที่เขินอายของเธอ แล้วรู้สึกว่าช่างน่ารักมาก จึงอดไม่ได้ที่อยากจะแกล้งเธอ
“แน่นอน” ธนพัตเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำลงเล็กน้อย ที่ฟังแล้วรู้สึกเซ็กซี่ดึงดูดคน ไม่เพียงเท่านี้ เขายังวางมือกดลงประตูข้างใบหน้าของสาริศา แล้วโน้มตัวลงไปใกล้เธอ “เขาต้องการให้คุณมีลูกให้ผมใช่ไหม”
สาริศารู้สึกแต่เพียงว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวจนจะไหม้อยู่แล้ว จึงพยายามก้มหน้าลง “ใช่ คน…คนแก่ก็อย่างนี้แหละ เป็นห่วงคุณก็เป็นเรื่องที่ปกติ”
เสียงพูดของสาริศายิ่งพูดยิ่งเบา เพราะร่างของธนพัตยิ่งอยู่ยิ่งเข้ามาใกล้ จนแก้มแทบจะแนบติดกับเธอแล้ว
ลมหายใจของชายหนุ่มรดมาใส่ใบหน้าของเธอ ห่อหุ้มร่างของเธอไว้ ทำให้เธอลนลานสุดขีด จนหายใจแรงขึ้น
ส่วนธนพัตที่เดิมทีก็แค่ต้องการจะแกล้งเธอเล่น ๆ แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อได้เข้าใกล้สาริศา ได้กลิ่นหอมจาง ๆ จากตัวของเธอ ทำให้เขาก็เกิดอาการกระสับกระส่าย
รับรู้ถึงการพยักหน้าของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด เปรวไฟในตัวของธนพัตก็ยิ่งเร่าร้อนขึ้น ฉับพลันก็ครอบงำสติของเขาไว้ทั้งหมด
เขาก้มหน้าลงทันที และประกบเข้าที่ริมฝีปากอันนุ่มนวลของสาริศา ความอ่อนนุ่มและหอมหวานล้นหลามอยู่ในลิ้นของเขา ราวกับยาพิษก็ไม่ปาน ทำให้เธอฉับพลันจมดิ่งลงทันที
ให้ตายเถอะ……
สาริศานี้ได้วางยาเขาหรืออย่างไร ทำไมแค่จูบ กลับทำให้การควบคุมตัวเองนั้นหายไปสิ้น
ธนพัตกดสาริศาเข้ากับประตูอย่างแน่นหนา มือของเขาเลื่อนลงมาตามหลังที่เรียบเนียนของเธอ ในที่สุดก็เลื่อนไปถึงข้างขอบกระโปรงของเธอ
กระโปรงงานเลี้ยงแบบนี้ถูกออกแบบมาค่อนข้างซับซ้อน ธนพัตจึงหาซิปไม่เจอ ทันใดนั้นจึงหมดความอดทน เลยได้ทำการฉีกออกด้วยแรงมือทันที！
ฉีกและดึง
แล้วกระโปรงก็ถูกฉีกออกอย่างรวดเร็ว ตามแผ่นไหล่ที่ขาวเนียนของสาริศา
ภายใต้แสงไฟสลัว เห็นรูปร่างของสาริศาที่อยู่ตรงหน้า ลำคอของธนพัตก็แน่นรัดขึ้น
ด้วยสถานะและตำแหน่งของเขา มีผู้หญิงมาให้โอบกอดอย่างไม่ขาดสาย มีผู้หญิงมากมายที่เคยพยายามคิดหาวิธีมาทำให้เขาพึงพอใจ แต่ทว่าเขากลับเมินเฉยเย็นชากับเรื่องแบบนี้มาโดยตลอด สามารถพูดได้ว่าไม่ว่อกแว่กหลงเสน่ห์หญิงสาวใด ๆ ทั้งปวง ดังนั้นถึงได้ทำให้ท่านประเสริฐกับบุรินทร์พวกเขาเข้าใจว่า การลักพาตัวเมื่อสิบปีก่อน ได้ทำลายสมรรถภาพทางร่างกายของเขาไปแล้วหรือไม่
แต่เวลานี้ สาริศาที่อยู่ตรงหน้า เขารู้สึกแต่เพียงว่าร่างกายของตัวเองนั้นราวกับไม่ใช่ของตัวเอง ไม่อาจจะสามารถยับยั้งไฟในตัวที่ลุกโชนนั้น รู้สึกเพียงอยากจะครอบครองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น!
ในเมื่อสาริศาเห็นด้วยแล้ว ธนพัตเวลานี้ก็ไม่อยากจะฝืนใจตัวเองอีก เขาโน้มตัวลงทันที ริมฝีปากที่เร่าร้อน ได้ถอนออกมาจากริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของสาริศา ค่อย ๆ เลื่อนลงไปด้านล่าง จากลำคอค่อย ๆ ไซ้จูบลงไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดสำคัญ
แต่ดันในเวลานี้——
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวานเย็น กรุ่นใจ
สวย แต่ โง่ดักดาน แล้วไงคุณนางเอก...
ทำไมนางเอกต้องเป็นควายตลอด...