หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 86

สาริศาดั่งถูกฟ้าผ่า สีหน้าซีดเผือด

เธอดวงตาเบิกกว้างมองธีภพที่อยู่ตรงหน้า ถ้อยคำเดียวก็พูดไม่ออก แค่ริมฝีปากสั่นอย่างต่อเนื่อง

ธีภพมองเธอในลักษณะที่ดวงตาแดงไปหมด แถมยังเขย่าเธออย่างรุนแรงหนักขึ้น “คุณพูดมาสิ! ทำไมคุณไม่อธิบาย! ทำไมคุณถึงมองดูผมเหยียบย่ำคุณดูถูกคุณอยู่เฉยๆ แบบนี้!”

ตอนนี้ธีภพกำลังจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

เขาไม่สามารถบรรยายได้เลย ตอนที่คนที่เขาส่งไปสืบเรื่องเมื่อสองปีก่อนนำเรื่องราวมาบอกเขา ว่าทุกอย่างเมื่อสองปีก่อน ความจริงแล้วมีคนจงใจใส่ร้ายสาริศา ไม่ใช่เพราะสาริศาสมัครใจอย่างที่เขาคิด

รู้สึกปวดใจ ปวดใจที่สาริศาต้องอดทนแบกรับไว้เองเพียงคนเดียวมากมายขนาดไหน

รู้สึกเสียใจภายหลัง เสียใจภายหลังที่ตัวเองไม่เพียงแต่ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือในเวลาที่สาริศาต้องการเขามากที่สุด แต่ยังเปิดบาดแผลของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ดูถูกเธอ ทำร้ายเธอ

โกรธ โกรธที่สาริศาพบกับตนใหม่อีกครั้งตั้งนานแล้ว แต่กลับมองดูตนทำให้เธอเจ็บปวดเงียบๆ ไม่เคยอธิบายเลย

ด้วยความที่เกิดอารมณ์ตื่นเต้นมากเกินไป หลังจากที่ธีภพรู้เรื่องทั้งหมด ปฏิกิริยาแรกคือการตามหาสาริศาแล้วถามให้แน่ชัด แม้ตอนนี้สาริศาจะอยู่บ้านธนพัต เขาก็จะรีบไปถามให้ชัดเจน!

แต่ไม่คิดว่า เขาเพิ่งออกจากห้องทำงานตัวเอง ก็เห็นสาริศามาทำงานพอดี

โดยทันทีทันใด เขาไม่ได้สนเลยว่ายังมีดวงตามากมายหลายคู่ แค่บ้าคลั่งพุ่งเข้ามาตั้งคำถามใส่สาริศา

เพราะความตื่นเต้น เขาถึงกับลืมว่าสาริศายังบาดเจ็บ จึงลงมือหนักไปพอสมควร เวลานี้ สาริศาที่บาดเจ็บจากการเขย่าของเขา จึงมีใบหน้าเหยเกและซีดเซียว

ด้วยใบหน้าซีดเซียวของสาริศา ในที่สุดถึงได้ทำให้ธีภพสงบลงเล็กน้อย เขาปล่อยมือทันที “ขอโทษ ผมลืมไปว่าคุณยังมีบาดแผล”

เวลานี้สาริศาก็สงบลงจากอาการช็อกบ้างแล้ว เธอเหลือบมองผู้คนที่กำลังดูละครด้วยอาการประหลาดใจในทุกทิศทาง แล้วพูดกับธีภพเสียงต่ำว่า “มีเรื่องอะไร เราไปคุยกันในออฟฟิศ”

ขณะนี้ธีภพตระหนักได้แล้วว่าตัวเองหุนหันพลันแล่นเกินไป จึงพยักหน้า แล้วเดินตามกันไปกับสาริศาเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

ทันทีที่ทั้งคู่เดินไป ทั้งออฟฟิศก็แตกตื่น

“โอ้พระเจ้า เมื่อครู่มันเรื่องอะไรน่ะ ซีรีส์เกาหลีเหรอ! งั้นข่าวลือก่อนหน้านี้ ก็เป็นความจริงทั้งหมดน่ะสิ ริศาเคยคบกับหัวหน้ากองบก.จริง?”

“เรื่องนั้น ก็เป็นเรื่องจริงแต่แรก แต่ก่อนหน้านี้ว่ากันว่า เป็นเพราะสมัยเรียนริศามีเรื่องขายหน้า ทั้งสองเลยเลิกกัน แต่เมื่อครู่หัวหน้ากองบก.บอกว่า เมื่อสองปีก่อนเป็นเรื่องเข้าใจผิดใช่ไหม”

“ถ้าอย่างนั้นริศาก็ไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นน่ะสิ? โธ่เอ๊ย ฉันว่าแล้ว พวกเรารู้จักริศามาสองปี ริศาเป็นผู้หญิงที่ดีมาก จะทำเรื่องสกปรกแบบนั้นได้ยังไงล่ะ!”

ชญาภาที่อยู่ข้างๆ ได้ยินทุกคนวิพากษ์วิจารณ์กันเรื่องนี้ กังหันลมแปรเปลี่ยนทิศทางที่เคยถ่มน้ำลายใส่สาริศา แปรเปลี่ยนมาเป็นเห็นอกเห็นใจ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะกัดฟันแน่น และลุกขึ้นพรวด

“อ้าว ชญาภา คุณจะไปไหนล่ะ”

“ฉันไม่ค่อยสบาย! ขอลากลับบ้าน!”

……

อีกด้าน

ในห้องหัวหน้ากองบรรณาธิการ

สาริศานั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าซีดเซียว มองธีภพที่อยู่ในห้อง เดินไปเดินมาไม่หยุด เป็นเวลาครู่หนึ่งที่ทั้งสองไม่พูดอะไรกันเลย