จุดจบของการทำร้ายแม่นมจางก็คือไม่มีข้าวเย็นกิน
ไห่ถังไปถามที่ห้องครัว คนของห้องครัวกล่าวว่าฮูหยินมีคำสั่งว่ามื้อค่ำนี้จะไม่มีการจัดสำรับอาหารให้กับเรือนหลีฮวา
ภายในเรือนหลีฮวา นอกจากไห่ถังและแม่นมจางแล้วก็ยังมีสาวใช้อีกสามคน และแม้แต่พวกนางสามคนก็จะไม่ได้ทานอาหารไปด้วยเช่นกัน
เดิมทีพวกนางเชื่อฟังเพียงคำสั่งของแม่นมจางคนเดียวเท่านั้น ตอนนี้เฝิงจื่อซูดันมาทำให้พวกนางไม่มีข้าวกิน ทำให้พวกนางรู้สึกโกรธเคือง
ไห่ถังกล่าวกับเฝิงจื่อซูด้วยความกังวล “วันนี้ไม่มีข้าวให้กิน หากพรุ่งนี้ก็ไม่มีจะทำอย่างไรดี?”
“ฟ้อง!” เฝิงจื่อซูล้วงหาอะไรไปมาภายในลิ้นชักจนเกิดเสียงดัง
“ฟ้อง? ท่านกั๋วกงไม่ชอบให้คนอื่นไปฟ้องนี่เจ้าคะ” ไห่ถังกระซิบ
ในที่สุดเฝิงจื่อซูก็ล้วงแส้เส้นหนึ่งออกมาจากลิ้นชักและกล่าวว่า “ในที่สุดก็หาเจอ”
ไห่ถังมองแส้ที่อยู่ในมือของนาง “แส้เส้นนี้นำกลับมาจากชิงโจวไม่ใช่หรือเจ้าคะ? ฮูหยินกล่าวว่าเป็นผู้หญิงไม่ควรใช้กำลัง ไม่เช่นนั้นจะถูกคนอื่นดูถูกเอาได้ ฉะนั้นคุณหนูเก็บไว้ในลิ้นชักอย่างเดิมจะดีกว่าเจ้าค่ะ”
เฝิงจื่อซูคล้องแส้ไว้ที่เอว “เสี่ยวไห่ถัง เป็นผู้หญิงไม่ควรใช้กำลังก็ถูกแล้ว แต่หากถูกคนอื่นรังแกแล้วยังไม่ต่อสู้กลับเรียกว่าโง่ ตายไปก็ไม่มีใครสงสาร”
ชาติที่แล้ว นางก็เป็นเช่นนี้
“แต่” เฝิงจื่อซูยิ้มและสะบัดแส้ “จัดการกับปัญหาการกินข้าว ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังการต่อสู้”
ไห่ถังมองนางด้วยความประหลาดใจ
“ออกไปดูว่าท่านพ่อจะกลับมาเมื่อไร” เฝิงจื่อซูหยิกแก้มน้อยๆ ของนาง “หากท่านพ่อกลับมาให้รีบมาบอกข้า”
“คุณหนูคิดจะทำอะไรหรือเจ้าคะ?” ไห่ถังถามด้วยความสงสัย
“ไปเถอะ มัวพูดมากอยู่ทำไม?” เฝิงจื่อซูนั่งลงและค่อยๆ ดึงหนามที่ติดแส้ออก นี่คือแส้ที่อาจารย์มอบให้กับนางและบริเวณด้ามของแส้ก็มีชื่อของนางสลักเอาไว้
ลูกศิษย์จื่อซู!
เมื่อชาติก่อน นางก็เพิ่งจะรู้ตัวตนของอาจารย์หลังจากที่นางแต่งงานเข้าไปอยู่ในตระกูลหานแล้วเช่นกัน
หานเหวินเซวียนไม่ชอบอาจารย์ ฉะนั้นจึงไม่อนุญาตให้นางยุ่งเกี่ยวกับอาจารย์ นางก็ดันเชื่อฟังเขาและตัดความสัมพันธ์กับอาจารย์ ทำให้อาจารย์เสียใจอย่างมาก
นึกถึงเมื่อตอนที่กำลังจะแต่งงาน อาจารย์ที่ยังไม่รู้ความคิดของนางและได้นำของขวัญจำนวนมากมามอบให้ แต่ถูกนางปล่อยให้รออยู่ที่ภายนอกห้องโถงหลักกว่าหนึ่งชั่วยาม
หลังจากนั้น หานเหวินเซวียนก็ไปบอกเขาว่าคนของจวนเจียงหนิงโหวไม่คบค้ากับคนอย่างเขา ตอนนั้นนางแอบหลบซ่อนอยู่ภายนอกและมองเห็นใบหน้าที่ผิดหวังของอาจารย์ ตอนนี้เมื่อนึกถึงก็แทบอดไม่ได้อยากตบหน้าตัวเองสักสองสามครั้ง
ยึดติดอยู่กับเรื่องราวในชาติก่อน ทำให้นางแทบไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองออกมาได้
ครึ่งชั่วยามผ่านไปไห่ถังก็กลับมา “คุณหนู นายท่านกั๋วกงกลับมาแล้ว ตอนนี้อยู่ที่เรือนหย่งหมิงเจ้าค่ะ”
เฝิงจื่อซูลุกขึ้นช้าๆ “ตามข้าไปที่นั่น”
“เจ้าค่ะ!” แม้ว่าไห่ถังจะไม่รู้ว่านางไปที่นั่นทำไม แต่ก็คิดว่าคุณหนูจะต้องมีเหตุผลของนางอย่างแน่นอน
เฝิงจื่อซูรู้ว่าหากท่านพ่อกลับมาช้า นางซั่งกวนจะต้องเก็บอาหารมื้อดึกเตรียมไว้อย่างแน่นอน
ในเมื่อเรือนหลีฮวาไม่จัดเตรียมอาหารค่ำ เช่นนั้นนางก็จะไปขอข้าวกิน
ปัจจุบันเฝิงกั๋วกงดำรงตำแหน่งรองผู้ตรวจการ ณ ศาลาว่าการกำกับการ ชื่อเดิมของผู้ตรวจการที่ศาลาว่าการคือ ประตูทั้งแปดทิศ ที่คอยทำการตรวจสอบเจ้าหน้าที่ที่กระทำการทุจริตโดยเฉพาะ ช่วงนี้ฝ่าบาทยังมีพระราชโองการให้ตรวจสอบเจ้าหน้าที่เมืองฝูโจวและเจ้าหน้าที่เมืองหลวงที่ทำการทุจริตสมรู้ร่วมคิดกัน ฉะนั้นเฝิงกั๋วกงจึงต้องออกไปทำงานแต่เช้าและกลับมาค่ำมืดดึกดื่น
ศาลาว่าการมีการจัดเตรียมเรื่องอาหารการกิน ทว่าอาหารที่นั่นไม่อร่อย ผู้ตรวจการจึงต้องทำตัวเป็นแบบอย่างเพื่อต่อสู้กับการทุจริตและส่งเสริมความซื่อตรง ฉะนั้นจึงเริ่มจากเรื่องการทานอาหาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หวนเวลามาพบท่าน
รออ่านต่อค่ะ ขอบคุณมากค่ะ...
ยังรออ่านอยู่นะคะ...
คุณแอดมินมาเปิดเรื่องอ่อยคนอ่านแล้ว อย่าลืมมาอัพต่อน๊าาาาาาาาา...