ห้วงอาวรณ์ คืนสู่วันวาน นิยาย บท 43

"คำพูดนี้ไม่ว่าจะพูดเมื่อสี่ปีก่อนหรือว่าพูดตอนนี้มันก็เหมือนกัน ถ้าเธอคิดจะหนีไปจากฉันก็มีแต่ต้องตายไปเท่านั้น"พอเห็นสายตาไม่แยแสสนใจของเบญญาแล้ว แววตาที่เฉียบแหลมราวกับเหยี่ยวของมรุเดชก็ยิ่งเยือกเย็นมากขึ้น เขาคว้าผมของเบญญาเอาไว้ บังคับดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง"เบญญา เธอคอยเฝ้าหัวใจของเธอเอาไว้ให้ดีๆ อย่าแม้แต่จะคิดไปหาพวกผู้ชายป่าเถื่อน"เบญญาพอเห็นท่าทีที่"มั่นอกมั่นใจ"แบบนี้แล้ว ก็โกรธจนปวดท้อง เธอเงยหน้าขึ้น"มรุเดช แม้แต่จิตใจของนายเองนายยังดูแลไม่ได้เลย ยังคิดจะมายุ่งกับฉันอีกเหรอ?""อย่าเอาฉันไปเหมารวมกับเธอ ฉันบอกแล้วว่านันท์นลินไม่เหมือนกัน เธอไม่ใส่ใจแน่นอน"การแต่งงานกับความรู้สึกสำหรับเขาแล้วมันไม่ได้ใกล้เคียงกันเลยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่งงานก็ไม่ใช่ว่าจะไปทำดีกับนันท์นลินไม่ได้ พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันอย่างสันติเหมือนกับเมื่อก่อนได้ผู้ชายสนใจแต่เรื่องอย่างว่าไม่สนใจเรื่องของความรู้สึกคำกล่าวนี้มันก็มีเหตุผลอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่ชอบผู้หญิงสองคน เขาสามารถดูแลนันท์นลินให้ดีได้ แล้วก็สามารถรักษาชีวิตแต่งงานของเขากับเบญญาได้ด้วยเช่นกันในเมื่อการแต่งงานของเขากับเบญญายังคงดำรงอยู่ ก็ไม่อนุญาตให้เธอนอกใจ แม้ว่าจะทางด้านจิตใจก็ไม่อนุญาต เพราะว่าเขาเป็นคนรักความสะอาดเบญญาไม่รู้ว่าในใจของเขาคิดอะไรอยู่ แต่ว่าแค่ฟังคำพูดของเขาก่อนหน้านี้ ทัศนคติทั้งสามด้านของเธอก็ถูกทุบจนแตกสลายแล้วเธอรู้ว่ามรุเดชนั้นเลวมาโดยตลอด แต่กลับไม่รู้ว่าเขาเลวได้ขาดนี้ แถมยังไม่รู้ตัวอีก!พูดเรื่องนอกใจมาได้อย่างสวยหรูขนาดนี้ สมกับที่เป็นเขาจริงๆ!เบญญาก็รู้สึกปวดท้องมากขึ้น นอกจากเจ็บปวดแล้ว ยังรู้สึกหนาวเย็นอีกด้วย เห็นๆอยู่ว่าเป็นฤดูใบไม้ผลิอุณหภูมิก็ไม่ได้ลดต่ำแท้ๆ แต่เธอกลับรู้สึกหนาวเย็น ราวกับถูกทิ้งเข้าไปในหิมะหนาวเย็นตลอดทั้งคืนอย่างไรอย่างนั้น ริมฝีปากแข็งเวลาพูดก็ไม่คล่อง"ถ้านันท์นลินได้ยินคำพูดนี้ของนายเกรงว่าจะต้องร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือดแน่ๆ...""ไม่มีทางหรอก"มรุเดชจ้องมองเธอ สีหน้าท่าทีจริงจังแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน"ฉันพูดกับเธอไว้อย่างชัดเจนแล้ว"ตอนที่พูดเรื่องพวกนี้กับนันท์นลิน สีหน้าของเธอก็รู้สึกสิ้นหวังอยู่ไม่น้อยแต่เธอก็ยอมรับอย่างรวดเร็ว ไม่ได้ทำให้คนยากจะรับไหวแบบที่เบญญาบอกดังนั้น มรุเดชถึงได้รู้สึกไม่เข้าใจอยู่ไม่น้อยว่า นันท์นลินยังยอมรับแผนการแบบนี้ได้แต่ทำไมเบญญาถึงยอมรับไม่ได้กันนะ?คนประหลาดก็คู่กับคนประหลาด เบญญาพูดเยาะเย้ย"พวกนายสองคนช่างเหมาะสมกันถึงขนาดที่ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนอยู่ไม่น้อย ฉันไม่เหมือนกับเธอจริงๆนั่นแหละ""ถึงสะอิดสะเอียนเธอก็ควรยอมรับให้ได้"แววตาของมรุเดชเยือกเย็นไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกเหมือนกับจะแช่แข็งเธอเอาไว้ เขาดึงผมของเบญญา สายตามืดมน"ฉันกับนันท์นลินยังไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ตอนนี้เธอก็เป็นแค่เพื่อนของฉันเท่านั้น ต่อไปพอเธอย้ายมาที่นี่แล้ว ฉันไม่อยากให้เธอไปทำให้เธอลำบากใจ ต่อไปฉันจะคอยอยู่ด้วยกันกับเธออย่างดีเลย""..."เขาใจกว้างเหมือนกับกำลังบริจาคให้ทาน เบญญาสำลักกับคำพูดนี้ของเขา ลิ้มรสถึงความขมในลำคอ เหมือนกับกินยาหนึ่งเม็ดเธอกัดริมฝีปากล่าง ขอบตาแดงเล็กน้อย ทั้งรู้สึกคับข้องใจทั้งโมโห เธอไม่อยากมาเสียเวลามาคิดลังเลเรื่องที่โกลาหลวุ่นวายระหว่างเขากับนันท์นลินเบญญาผลักมรุเดชออกไปอย่างแรง มือของเขายังดึงผมของเธอเอาไว้อยู่ หนังหัวถูกดึงขึ้นมา รู้สึกเจ็บเหมือนกับเข็มแทงเบญญาขมวดคิ้ว กุมหนังหัวเอาไว้ด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับพูดขึ้น"ตำแหน่งเพื่อนของนายนี่ช่างพิเศษจริงๆ จูบปากควงแขนกันเหลือแค่ไม่ได้ขึ้นไปมีอะไรกันบนเตียงเท่านั้น"เบญญายิ้มอย่างเย้ยหยัน"แม้แต่ไปนัดเดทกันก็ยังติดการค้นหายอดนิยม ทำให้คนต่างพากันชื่นชมความรักกันตั้งแต่สมัยเด็กของพวกนาย""..."ครั้งนี้มรุเดชเป็นฝ่ายที่สำลักแทน สีหน้าของเขาลังเล ริมฝีปากขยับ แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมาทั้งนั้นบรรยากาศเข้าสู่ความเงียบสงบอย่างแปลกประหลาด เบญญาหันตัวไป"ฉันจะเก็บกวาดห้องสักห้องไว้ให้คนในใจของนายเข้าไปอยู่"เธอก้าวเท้ากำลังจะจากไป จู่ๆก็คิดถึงอะไรขึ้นมา ก่อนจะหันหน้ามา"จะให้จัดห้องตามความชอบของนายหรือว่าของนันท์นลิน?"มรุเดชตอบ"เธอจัดห้องอะไรมาก็ได้ ฉันจะไปนอนกับเธอ"เบญญาเหมือนกับหูหนวกไม่ได้ยิน"ถ้าอย่างนั้นก็เอาตามสไตล์ที่นายชอบก็แล้วกัน ขนาดเป็นชู้รักที่ไม่กล้าให้ใครรู้ใครเห็น นันท์นลินยังไม่สนใจเลย ถ้าอย่างนั้นก็คงจะไม่ใส่ใจห้องนอนที่ฉันเตรียมไว้ให้กับเธอเหมือนกัน"น้ำเสียงของเธอนิ่งเฉยจนทำให้คนฟังไม่ออกว่ากำลังเยาะเย้ยอยู่หรือไม่วิลล่าเล็กๆมีทั้งหมดสี่ห้อง ขนาดเท่ากัน จริงๆแล้วเธอก็สามารถยกห้องนอนหลักของเธอให้ได้เหมือนกัน แต่เธออาศัยอยู่จนชินแล้ว กลัวว่าพอย้ายแล้วถ้าเกิดเดินผิดเข้าไปเห็นมรุเดชกับนันท์นลินกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียงขึ้นมา ก็จะเป็นเรื่องใหญ่ได้เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เบญญาจึงตั้งใจเลือกห้องที่อยู่ค่อนข้างไกลจากห้องนอนหลัก แถมยังมีทางเดินคั่นเอาไว้ด้วย เวลาพวกเขาสองคนทำอะไรตอนกลางคืนก็จะได้ไม่รบกวนเธอ