ห้วงอาวรณ์ คืนสู่วันวาน นิยาย บท 8

เบญญารอใกล้ครึ่งชั่วโมงแล้วไม่ได้รับการตอบกลับจากมรุเดช เธอมองดูเวลา เวลานี้เขาคงนอนเป็นเพื่อนนันท์นลินไปแล้ว

เลือดในมือแห้งขอดไปแล้ว มันเหนียวจนทนไม่ไหว เบญญายันร่างกายอ่อนล้าเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างเลือดที่มือให้สะอาด ของเหลวที่เย็นชืด ทำให้รู้สึกเย็นชาถึงหัวใจ

หลังจากกลับมาที่ห้อง เธอหยิบน้ำร้อนมาอย่างคุ้นเคย กินยาแก้ปวดและยาต้านมะเร็ง ยาแก้ปวดระดับรุนแรงที่ครรชิตให้เธอมันผสมยาชาด้วย ยาประเภทนี้ถ้าเจ็บจนทนไม่ไหวจริงๆ ค่อยกิน กินมากไปจะติดมัน เส้นประสาทจะรับไม่ไหว

เธอเทยาทั้งหมดออกมาใส่ในกระป๋องธรรมดาแล้วโยนใส่ลิ้นชัก มรุเดชอะไรนั่น เธอไม่สนใจแล้ว แค่ชอบมา 16 ปี อยู่เคียงข้างมา 6 ปี แต่งงานมา 4 ปีเท่านั้นเอง……มีอะไรยอดเยี่ยมจนทิ้งไม่ลงล่ะ

……

พอฟ้าสว่างเล็กน้อย เบญญาตื่นขึ้นมา เธอไม่มีนิสัยขี้เกียจตื่น ตื่นแล้วก็โทรหาทนายความโดยตรง ให้เขาออกแบบข้อตกลงการหย่าฉบับหนึ่งแล้วส่งมา

คุณทนายชเยศได้ยินว่าเธอจะหย่าก็ตกใจมาก ในใจสงสัยแต่ไม่ถามอะไรมาก แค่ถามเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับข้อตกลงการหย่า เช่นเรื่องการกระจายทรัพย์สิน

ข้อบังคับที่ละเอียดประเภทนี้ ทางที่ดีที่สุดออกแบบต่อหน้าดีกว่า เบญญาลังเลสักพักแล้วถามขึ้น “คุณทนายชเยศ วันนี้คุณมีเวลาไหม?”

คุณทนายชเยศตอบ “มีครับ”

เบญญาพูดขึ้น “แล้วคุณมาหาฉันหน่อยได้ไหม เรามาคุยรายละเอียดกัน”

คุณทนายชเยศ “ได้ครับ ผมเก็บของเสร็จแล้วจะไป”

คุณทนายชเยศคือหัวหน้าฝ่ายกฎหมายพุ่มเทียน กรุ๊ป ไว้ใจเขาได้อย่างแน่นอน นอกจากข้อตกลงการหย่าแล้ว เธอต้องการอธิบายเรื่องพินัยกรรมกับเขาด้วย

เบญญาส่งที่อยู่ให้เขา จากนั้นก็นั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ถึงจะไม่ออกจากบ้านเธอก็ชินกับการแต่งหน้า เพื่อให้ใบหน้าป่วยของตัวเองดูมีชีวิตชีวาขึ้นบ้าง

มองตัวเองที่สวยวิจิตรในกระจก เบญญายกยิ้ม ผ่านวันนี้ไป เธอก็ยังมีวันพรุ่งนี้

กังวลว่าคุณทนายชเยศยังไม่ทานอาหารเช้า เบญญาทำอาหารเช้าไว้สองที่ เพิ่งเก้าโมงเช้าออดประตูก็ดังขึ้น

เบญญาถอดผ้ากันเปื้อนแขวนหนังแล้วไปเปิดประตู คนที่มาคือคุณทนายชเยศ

“คุณเบญ”

“รีบเข้ามาสิคะ กินข้าวหรือยัง?” เบญญาถาม

คุณทนายชเยศตามเข้าไปแล้วพูดขึ้น “กินแล้วครับ”

เมื่อเบญญาได้ยินว่าเขากินมาแล้ว ตัวเองก็เกรงใจไม่กินข้าวเช้า รีบดื่มนมแล้วเทชาเข้าไปในห้องรับแขก

คุณทนายชเยศก็เอาจริงเอาจัง นั่งลงหยิบคอมพิวเตอร์ออกมา เมื่อได้ยินเบญญาจะมอบหุ้นส่วนใหญ่ของพุ่มเทียน กรุ๊ปให้ภายใต้ชื่อมรุเดชเขาก็มองเธอด้วยความประหลาดใจ มือที่กำลังพิมพ์บนแป้นก็ชะงัก

“คุณเบญ นี่คุณต้องคิดให้ละเอียดรอบคอบนะครับ พุ่มเทียน กรุ๊ปคือทรัพย์สินก่อนแต่งงานของคุณ สามีคุณเอาไปใช้ไม่ได้” เห็นการหย่าขึ้นศาลครั้งใหญ่เพื่อต่อสู้แบ่งทรัพย์สินมามากมาย นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนมอบทรัพย์สินก่อนแต่งงานให้โดยยินยอม

อีกอย่าง นี่เกี่ยวข้องกับบริษัทมูลค่ากว่าร้อยล้าน อย่าว่าแต่ผู้ถือหุ้นพุ่มเทียน กรุ๊ปรายอื่นไม่เห็นด้วย แค่พ่อเธอคนเดียวก็ไม่ผ่านด่านแล้ว ถ้ารู้ว่าเธอหย่าแล้วแบ่งบริษัทออกไป เกรงว่าจะโวยวายจนพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

“ฉันรู้ ต่อไปฉันเลยต้องคุยกับคุณเรื่องทำพินัยกรรมของฉัน……” เบญญายังพูดไม่จบ ด้านนอกก็มีเสียงออดประตูดังขึ้นกะทันหัน เธอต้องลุกขึ้นไปเปิดประตู

“คุณรอเดี๋ยว ฉันจะไปเปิดประตู”